Οσμή πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο

Τέτοια θέματα όπως οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι πολύ επίκαιρα και πάντα απασχολούν τις διενέξεις ισχυρών κρατών. Τέτοιες αντιπαραθέσεις κλιμακώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι συγκρούσεις της Ρωσίας με άλλες χώρες για τον έλεγχο του Βόρειου Περάσματος αλλά και των Κινέζων για τη Θαλάσσια περιοχή της Ν.Κίνας. Σε αυτό το μοτίβο κινούνται και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Ελλάδας και της Τουρκίας.

Μόνο άστοχες ενέργειες και παληκαρισμοί μπορούν να θεωρηθούν οι δηλώσεις σαν αυτές του πρώην υπ. εξωτερικών περί επέκτασης στα 12 μίλια. Ουσία θα είχε αν οι δηλώσεις αυτές συνοδεύονταν με ταυτόχρονη επέκταση και στο Αιγαίο και όχι μόνο στο Ιόνιο, αλλά ποιος τολμάει κάτι τέτοιο ιδιαίτερα αυτήν την εποχή.

Αλλά ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.

Η διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για την Υφαλοκρηπίδα του 1982 αναφέρει «Η Υφαλοκρηπίδα ενός παράκτιου κράτους αποτελείται από το θαλάσσιο βυθό και το υπέδαφός του που εκτείνεται πέραν της Χωρικών Υδάτων καθ’ όλη την έκταση της φυσικής προέκτασης του χερσαίου του εδάφους μέχρι του εξωτερικού ορίου του υφαλοπλαισίου ή σε μια απόσταση 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετριέται το πλάτος της χωρικής θάλασσας».

Το κυρίαρχο σχέδιο δηλ. είναι η εξερεύνηση και η εκμετάλλευση των πόρων του θαλάσσιου βυθού και συνεχίζει «Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος των Χωρικών Υδάτων. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενο από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα σύμβαση».

Η ίδια σύμβαση σε ότι αφορά τις ΑΟΖ αναφέρει ότι το κράτος έχει το αναπόφευκτο και το αποκλειστικό δικαίωμα της εκμετάλλευσης πχ αλιεία, ενέργεια.

Τα 12 ναυτικά μίλια είναι το νόμιμο δικαίωμα της κάθε χώρας να το πράξει και να το επικαλεσθεί αυτό όμως στην πράξη σημαίνει και περιορισμό της γείτονας χώρας. Έτσι περιορίζονται όμως και τα διεθνή ύδατα πράγμα που κανέναν δεν συμφέρει ούτε ΝΑΤΟ ούτε ΕΕ ούτε φυσικά την Ρωσία που θέλει την ελεύθερη διέλευση των πλοίων της στο Αιγαίο. Ιδιαίτερα σήμερα που η ΕΕ θωρακίζει τα σύνορα της με την ισχυρή παρουσία της FRONTEX. Μία τέτοια εξέλιξη επέκτασης των υδάτων τότε τα χωρικά ύδατα της Ελλάδος από τα 6 νμ ήτοι 43,5% σήμερα θα πήγαιναν στα 71% δηλ στα 12 μίλια καθώς και τα διεθνή θα μειώνονταν αισθητά δηλ 19% από 49% που είναι σήμερα. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ποιοι θα ήταν οι χαμένοι σήμερα.

Η Σύμβαση για το Δίκαιο των Θαλασσών, ορίζει τα «Η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές, πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του διεθνούς δικαστηρίου προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη λύση».

Τα νησιά έχουν και αυτά θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο υφίστανται όμως και οι ειδικές περιστάσεις. Και εδώ εμφανίζεται το Καστελόριζο και η νήσος Στογγύλη που αναιρεί και περιπλέκει κάπως τα πράγματα. Με βάση την αρχή των 200 νμ το νησί αυτό έχει Υφαλοκρηπίδα όπως και ΑΟΖ όμως εδώ συμβαίνει το εξής , οι δύο χώρες δεν έχουν ορίσει ΑΟΖ ευτυχώς ή δυστυχώς δηλ. δεν υπάρχει οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας .

Η Τουρκία θέλει το μόντους βιβέντι στην περιοχή στηρίζεται στην απόφαση της Τουρκικής βουλής και απειλεί με casus belli δηλ. πολεμική εμπλοκή .

Σύμφωνα με Σύμβαση Διεθν. Δικαίου της θάλασσας το 1995 έχουν καθιερωθεί τα 12 ν.μ. Η Ελλάδα μπορεί να τα ανακηρύξει χωρίς καμία προειδοποίηση. Σίγουρα η Τουρκία θα αντιδράσει αλλά και τι με αυτό. Θα μείνει στις αντιδράσεις και αυτό θα το δούμε παρακάτω.

Μία άλλη παράγραφος πολύ σοβαρή είναι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και όταν μιλάμε για τέτοια εννοούμε βυθό και υπέδαφος και από πλευράς εκμετάλλευσης όλο το σύνολο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ενώ η ΑΟΖ περιλαμβάνει βυθό ,υπέδαφος αλλά και τα υπερκείμενα εδάφη . Τα κράτη μπορούν να την ορίσουν αφού όμως έρθουν σε συνεννόηση μεταξύ τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν έχει συμβεί μεταξύ των δύο χωρών. Εδώ να αναφερθεί ότι η επιφάνεια της θάλασσας ορίζονται ως διεθνή ύδατα. Το Αιγαίο όμως είναι γεμάτο βραχονησίδες στις οποίες αναγνωρίζεται η αιγιαλίτιδα ζώνη ενώ στα νησιά αναγνωρίζεται η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα. Ο κανόνας εδώ είναι και το μεγάλο μυστικό δηλ. τα 200 ν μ. ή αλλιώς η μέση απόσταση (σύμβαση Διεθνής για το Δίκαιο της Θάλασσας).

Η Τουρκία εδώ αντιδράει λέει ότι τα νησιά δεν μπορούν να έχουν και ΑΟΖ ακόμα και Υφαλοκρηπίδα πρέπει να τηρηθεί η μέση απόσταση ακολουθεί να προκαλεί επιζητώντας διάλογο και διαπραγμάτευση ενώ για το Διεθνές Δικαστήριο τσιμουδιά που μάλλον θα την ανάγκαζε σε αναγνώριση της Κυπριακής ΑΟΖ.

Η Ελλάδα κατέχει την θάλασσα αποφεύγει την κήρυξη της ΑΟΖ, κλείνει συμφωνίες με πολυεθνικές για έρευνες και εκμετάλλευση και ξέρει ότι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο περιπλέκει τα πράγματα όπως πχ η διαμάχη μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας που οι Άγγλοι έχασαν την υφαλοκρηπίδα δηλαδή τις θαλάσσιες έρευνες και τα δικαστήρια όρισαν την μέση απόσταση.

Κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν πολύ προσεχτικούς και υπεύθυνους χειρισμούς.Το διεθνές δίκαιο και οι κανόνες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο ανταγωνισμοί συγκρούσεις αντιθέσεις όπου πάντα πρωταγωνιστούν οι μεγάλοι και οι ισχυροί πάντα με τον μανδύα ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή.

Η Ελληνική και η Τουρκική άρχουσα τάξη πρωταγωνιστούν σε ένα παιχνίδι άκρατου και σκληρού ανταγωνισμού για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα αλλά και των συμμάχων τους. Και οι δύο εκβιάζουν, προκαλούν ενώ δεν ξεχνούν να γλείφουν τους καλούς τους φίλους τους Αμερικανούς για ένα χάδι ενώ καθόλου δεν αποκλείουν και την πολεμική εισβολή. Οι μόνοι που έχουν να χάσουν είναι οι λαοί .

H Ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία μπορούν να οδηγήσουν στην ειρήνη και στην ασφάλεια στην περιοχή. Σήμερα η ιστορία δείχνει ότι η πρόσδεση σε ΕE, ΝΑΤΟ και σε κάθε λογής ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς οδηγεί σε ανασφάλεια, φτώχεια, πόλεμο και προσφυγιά. Πρέπει να μείνουμε μακριά από τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των πετρελαϊκών εταιρειών Exxon Mobil κτλ Οι λαοί δεν έχουν κανέναν λόγο να αιματοκυλιστούν πρέπει να μείνουνε μακριά από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ ΕΕ και κεφαλαίου να εκφράσουν την άρνηση τους ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς προτάσσοντας την ανάγκη για ειρήνη και αφοπλισμό για να ξαναγίνει το Αιγαίο θάλασσα ειρήνης και συνύπαρξης των λαών