Μικρασιατική Εκστρατεία: Αντιπολεμικό κίνημα κι εργατικοί αγώνες (Μέρος 1ο)

 

Bολος 1921,οι συλληφθέντες αγωνιστές μετά το συλλαλητήριο της Πανεργατικής Ένωσης στις 15 Φλεβάρη

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι .Το ελληνικό κράτος το 1919 βρισκόταν στον όγδοο χρόνο των πολεμικών περιπετειών του.

 Γράφει ο Παρασκευάς Ψάνης

Από το 1912 ως το 1914, με τον πρώτο και τον δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο, είχε επεκτείνει τα σύνορά του -που τότε έφταναν μέχρι στη Θεσσαλία- ως την Ήπειρο, τη Θεσσαλονίκη, τα νησιά του Αιγαίου, τη νότια Μακεδονία και τη δυτική Θράκη. Για ένα διάστημα είχε καταλάβει και μέρος της Αλβανίας, την οποία εγκατέλειψε αφού πήρε εδαφικά ανταλλάγματα αλλού. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να εγκαταλείψει τους «υπόδουλους βορειοηπειρώτες αδελφούς», προδίδοντας έτσι τις πραγματικές, κατακτητικές του βλέψεις. Κατακτητικές βλέψεις είχαν φυσικά και οι υπόλοιπες σύμμαχες Βαλκανικές χώρες, εντελώς άσχετες με την εθνική σύνθεση των κατακτούμενων περιοχών, όπως η περίπτωση των εθνικά Μακεδόνων. Στην πραγματικότητα τα δυτικά Βαλκάνια αποτελούσαν ένα μωσαϊκό εθνοτήτων που μόνο με την τον πόλεμο και την εθνοκάθαρση μπόρεσαν να γίνουν αμιγή εθνικά κράτη. Εναλλάσσοντας το ελληνικό κράτος συμμαχίες με τις Βαλκανικές χώρες κατέλαβε πολλά εδάφη που μέχρι τότε ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Αλλά αν μπορούσαν να επικαλεστούν την ‘απελευθέρωση των αλύτρωτων αδερφών’ ενδεχομένως στον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο, δεν μπορούσαν να την επικαλεστούν στο δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, γιατί αυτός έγινε ανάμεσα στις νικήτριες του πρώτου πολέμου βαλκανικές χώρες, για να ξαναμοιράσουν τη λεία που είχαν αρπάξει από την καταρρέουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ούτε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πατριωτισμό και για ‘σκλαβωμένους αδερφούς’ το 1915, όταν η μισή Ελλάδα συμμετείχε στον Α΄ΠΠ στο πλευρό της Αντάντ, μέσω της κυβέρνησης του Ε. Βενιζέλου με έδρα τη Θεσσαλονίκη και το άλλο μισό, το βασιλικό κράτος της Αθήνας, κήρυττε τη γερμανόφιλη ουδετερότητα.

Ακόμα περισσότερο δεν μπορούσαμε μιλήσουμε για πατριωτισμούς το 1919, όταν η κυβέρνηση Βενιζέλου έστειλε στρατεύματα στη Κριμαία για να συμμετάσχουν στην αντεπαναστατική επέμβαση δεκαοχτώ καπιταλιστικών κρατών κατά της νεαρής σοβιετικής εργατικής εξουσίας και όταν αμέσως μετά, οδήγησε το στρατό στη Μικρά Ασία.

Ήδη μετά τόσα χρόνια πολέμου, οι στρατιώτες είχαν αρχίσει να απαλλάσσονται από τις αυταπάτες για τους πατριωτικούς δήθεν σκοπούς των πολέμων. Η δεκαετής αδιάκοπη πολεμική θητεία, η οικονομική αιμορραγία, οι τεράστιοι φόροι, η ακαλλιέργητη γη των αγροτών, η υπερχρέωση των νοικοκυριών, η σκληρή εκμετάλλευση των εργατών κ.λπ., συνέτειναν ώστε το αντιπολεμικό αίσθημα να επηρεάζει έντονα τους ένστολους εργάτες κι αγρότες που άρχισαν να ζητούν αποστράτευση, ειρήνη και επιστροφή στις εστίες τους. Όμως για την αστική τάξη ήταν μια περίοδος όπου η βιομηχανική ανάπτυξη είχε φέρει τρελά κέρδη (πολεμικές παραγγελίες, υποκατάσταση εισαγωγών, κερδοσκοπία κ.λπ). Το χάσμα που είχε ανοίξει ανάμεσα στις τάξεις ήταν τεράστιο και τις επιπτώσεις του θα τις δούμε παρακάτω. Στην Ελλάδα η μόνη πολιτική οργάνωση που εναντιώθηκε στον πόλεμο και αποκάλυψε τα πατριωτικά ψέματα ήταν η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης- η πολυεθνική, σοσιαλιστική πολιτικο- συνδικαλιστική εργατική οργάνωση.

Στη Μικρά Ασία

Οι αγλλογάλλοι σύμμαχοι συνέχισαν τον πόλεμο, όταν τέλειωσε στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή που την είχαν μοιράσει σε ζώνες επιρροής και κατέλαβαν τις πλουτοφόρες περιοχές της Συρίας, Παλαιστίνης, Λιβάνου και Ιράκ. Τα μάτια τους ήταν προπάντων στραμμένα στις πετρελαιοφόρες περιοχές του Ιράκ.

Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνοντας μέρος της Μ. Ασίας θα μπορούσε να τους χρησιμεύσει ως «άμισθος μισθοφόρος»- ο Ιωάννης Μεταξάς έγραφε ότι “υπό τον μανδύα των βυζαντινών ηρώων, κρύπτομεν μπράβους της Αγγλίας”. Έτσι, ο πάντα πρόθυμος Βενιζέλος, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα όχι μόνο των Άγγλων ιμπεριαλιστών αλλά και των ελλήνων καπιταλιστών, έστειλε τον ελληνικό στρατό να καταλάβει την περιοχή της Σμύρνης (15-5-1919). Τον Ιούνιο του 1920 ο στρατός αρχίζει τη προώθησή του στα ενδότερα χρησιμοποιώντας αιματηρή βία απέναντι στο ντόπιο πληθυσμό.

Η εθνοκάθαρση ξεκινά από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του ο στρατός στη Σμύρνη. Στην παρέλαση που οργανώθηκε ακούστηκαν αποδοκιμασίες από μεριάς των τούρκων. Ο στρατός συνέλαβε και εκτέλεσε τρείς την ίδια μέρα.

Σύμφωνα με την επίσημη ελληνική στατιστική, η ζώνη κατοχής της Σμύρνης, κατοικούνταν από ισοδύναμους πληθυσμούς ελληνορθόδοξων (46,3%) και μουσουλμάνων (48,6%). Ωστόσο, οι απόρρητες υπηρεσιακές απογραφές της ελληνικής διοίκησης σκιαγραφούν μια αρκετά διαφορετική πραγματικότητα, με τους ελληνορθόδοξους λιγότερους από 40% (Τάσος Κωστόπουλος, Η Μαύρη Βίβλος του Γιουνάν Ασκέρ, Εφημερίδα των Συντακτών). Η πολυθρύλητη «Ελληνική Ιωνία» ήταν πραγματικότητα μόνο αν κοιτάξουμε πίσω δυο χιλιάδες χρόνια!

Η Συνθήκη των Σεβρών (10-8-1920), με τους δυσμενείς της όρους απέναντι στην Τουρκία, παρότι έγινε αποδεκτή από το Σουλτάνο, συνάντησε την αντίθεση του Κεμάλ Ατατούρκ, ανώτατου στρατιωτικού στον τουρκικό στρατό. Ο Κεμάλ έφυγε τότε για τις ανατολικές επαρχίες, κήρυξε την ανεξαρτησία του από το Σουλτάνο κι άρχισε να οικοδομεί στρατό.

Σοβιετική βοήθεια στον Κεμάλ

Η σοβιετική Ρωσία, στα πλαίσια του διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και της υποστήριξης των εθνικο- αστικών εξεγέρσεων των αποικιοκρατούμενων λαών της Ανατολής, ακύρωσε τα ρωσικά προνόμια του τσαρικού καθεστώτος στη Τουρκία, επέστρεψε μερικές συνοριακές περιοχές, εκκένωσε συνοριακά φρούρια και έδωσε βοήθεια σε πολεμικό υλικό στον Κεμάλ.

Το γεγονός ότι δόθηκε βοήθεια στον Κεμάλ χαρακτηρίζεται από τους αντικομμουνιστές σαν ανθελληνική ενέργεια. Όμως «η σοβιετική πολιτική το 1919 – 1922 προς την τουρκική επανάσταση δεν υπήρξε ανθελληνική. Ήταν η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης που βρισκόταν σε αντίθεση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού» ( “Η Μικρασιατική Καταστροφή”, Ν. Ψυρούκης).

Εκλογές – ήττα Βενιζέλου

Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 τα αντιβενιζελικά κόμματα κατέβηκαν ενωμένα. Προτάσεις που έγιναν προς το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (μετέπειτα Κομμουνιστικό Κόμμα), και από τη βενιζελική παράταξη και από την ενωμένη αντιβενιζελική παράταξη, με δέλεαρ την παραχώρηση βουλευτικών εδρών, αποκρούστηκαν, κι αποφασίστηκε το κόμμα να κατεβεί στις εκλογές ανεξάρτητα. «Αποφασίστηκε να πάρει το κόμμα μέρος στις εκλογές καταρτίζοντας δικούς του συνδυασμούς στις μεγάλες πόλεις όπου η επιρροή του κόμματος είναι σημαντική… Πάρθηκε η απόφαση οι υποψήφιοι και οι άλλοι ομιλητές να ρίξουν συνθήματα κατά του πολέμου, για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, για το 8ωρο των εργατών, για τη ψήφο στις γυναίκες και για τη δημοκρατία».

Στην Αθήνα η πρώτη προεκλογική διαδήλωση έγινε από ΣΕΚ (Κομμουνιστικό). Η συγκέντρωση έγινε στην πλατεία όπου τότε ήταν το Δημοτικό Θέατρο. Μαζεύτηκε χιλιάδες κόσμος και τα κόκκινα λάβαρα έδιναν ξεχωριστό τόνο στη διαδήλωση. Ύστερα από το λόγο που έβγαλε ο Ευ. Παπαναστασίου, οι διαδηλωτές από την οδό Αιόλου πέρασαν στην οδό Σταδίου και απ’ εκεί έφτασαν στο Σύνταγμα. Γέμισε η οδός Σταδίου και η πλατεία του Συντάγματος. Υπολογίστηκαν τότε οι διαδηλωτές πιο πολλοί από 50.000. Δεν ήταν όμως κομμουνιστές όλοι. Ήταν αντιβενιζελικοί. Γι’ αυτό ξελαρυγγιάζονταν φωνάζοντας «Κάτω ο Βενιζέλος», «Κάτω ο πόλεμος».

«Μερικές μάλιστα κυρίες από τα μπαλκόνια των ξενοδοχείων της πλατείας Συντάγματος «έραιναν με άνθη» τους διαδηλωτές και ήταν γελαστές και χαρούμενες. Φώναζαν μάλιστα «Μπράβο παιδιά. Σφυρί- δρεπάνι». Φυσικά ήταν φανατικές βασιλικές. Εξάλλου στην πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου στέκονταν κάμποση ώρα μπροστά στην είσοδο της Εθνικής Τράπεζας ο Γ. Βλάχος, ο Κρανιωτάκης, και παραπέρα ο Θ. Νικολούδης, δημοσιογράφοι και επιτελείς του αντιβενιζελισμού. Ήταν κι αυτοί χαρούμενοι και δυο τρείς φορές χειροκρότησαν το ρήτορα Ευ. Παπαναστασίου.» (Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Γ. Κορδάτος).

Εκείνη την εποχή το έντονο λαϊκό αντιπολεμικό αίσθημα έβρισκε λαθεμένο διέξοδο, στην υποστήριξη της αντιβενιζελικής, μοναρχικής παράταξης. Το ΣΕΚΕ πήρε στις εκλογές 100.000 ψήφους. Το αντιπολεμικό αίσθημα οδήγησε στην ήττα του Βενιζέλου, ο οποίος έφυγε για το Παρίσι.

Συνέχιση του πολέμου

Η νέα αντιβενιζελική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις προεκλογικές της υποσχέσεις, κλιμακώνοντας τον πόλεμο, κάλεσε στα όπλα τρεις νέες κλάσεις - και αργότερα περισσότερες. Το αντιπολεμικό κίνημα και στο λαό και στο στρατό, φούντωνε.

Η ισχυροποίηση του κεμαλικού στρατού σε ηθικό και εφόδια συνέπιπτε με την αποδυνάμωση του ελληνικού στρατού, την πτώση του ηθικού του και την επιμήκυνση των γραμμών επικοινωνίας του. «Απλοί άνθρωποι του λαού, θυμάμαι καλά, λέγανε πως προχωρώντας ο ελληνικός στρατός στα βάθη της Μικρασίας θα καταστραφεί». Η κυβέρνηση πίεζε να προχωρήσει με κάθε κόστος, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι οι στρατιωτικοί ανέφεραν τις αυξανόμενες δυσκολίες.

Η αντίθεση των στρατιωτών εκδηλώθηκε ακόμα και την παραμονή της τελευταίας γενικής επίθεσης: «Την άλλη μέρα παρατάχτηκε η 9η Μεραρχία για να παρασημοφορηθεί από τον πρωθυπουργό, αλλά την ώρα της τελετής ακούστηκαν φωνές φαντάρων που φώναζαν –Θέλουμε απόλυση!» Και σχολιάζει ο Κορδάτος: «Οι φωνές αυτές έδειχναν πως το ηθικό του στρατού, ήταν πολύ πεσμένο και ο Γούναρης και οι άλλοι έπρεπε να προσέξουν το επεισόδιο αυτό. Με το να διατάξουν να τουφεκιστούν οι πρώτοι που φωνάξανε, οι φαντάροι δεν έπαψαν να θυμούνται τα σπίτια τους».

Έφτασαν μέχρι το Σαγγάριο: «Απ’ εκεί και πέρα άρχισε η τραγωδία του (στρατού). Αποδεκατίστηκε από τις κακουχίες, τη δίψα, την άμμο και την πείνα. Έτρωγε σκουληκιασμένες ρέγγες και ελιές. Αυτό ήταν το φαγητό του πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Έπεσαν αρρώστιες και όσοι έφτασαν στο Σαγγάριο ήταν φαντάσματα και όχι ζωντανοί άνθρωποι… Οι μήνες περνούσαν και η κατάσταση όλο και χειροτέρευε, η δραχμή ξέπεφτε και η φτώχεια απλωνόταν παντού. Αντίθετα οι Τούρκοι ισχυροποιήθηκαν.

Ο Κεμάλ απόχτησε αεροπορία και πολλές πυροβολαρχίες. Το ηθικό του ελληνικού στρατού είχε κλονιστεί πολύ. Στα αντίσκηνα το βράδυ δεν άκουγες τίποτα άλλο παρά πως «πρέπει να πετάξουμε τα όπλα». Θα σημειώνονταν στασιαστικά κινήματα αν δεν ήταν οι τσέτες (άτακτα αντάρτικα σώματα). Αυτοί όπου έβρισκαν ή έπιαναν Έλληνα φαντάρο, τον έσφαζαν, τον κρεμούσαν ή τον παλούκωναν. Οι φαντάροι νοσταλγούσαν την Ελλάδα. Ήθελαν να δουν τους δικούς τους, να πετάξουν το γυλιό και το χακί». (ο.π.)

Η κυβέρνηση ενέτεινε την τρομοκρατία εναντίον των εργατών. Συνελήφθηκαν και οι ηγέτες του ΣΕΚΕ που κατηγορήθηκαν για αντεθνική δράση και η κυβέρνηση σχεδίαζε να τους φορτώσει τις ευθύνες της ολέθριας πολιτικής της.

Έχοντας φτάσει στα πρόθυρα της Άγκυρας ο στρατός σταμάτησε. Ο Κεμάλ άρχισε την αντεπίθεση. Ένα μεγάλο ρήγμα ανοίχτηκε στο μέτωπο. Επικράτησε γενικός πανικός και τότε οι Άγγλοι βρήκαν ευκαιρία να προωθηθούν και να καταλάβουν τα πετρέλαια της Μοσούλης.

Οι φαντάροι, με μια κυριολεκτικά «απεργία πολέμου», ξεκίνησαν πια με δική τους πρωτοβουλία τη γενική φυγή οδοιπορώντας προς τα δυτικά παράλια. Κατά την υποχώρηση οι τσέτες κάθε νύχτα επιτίθεντο, σκότωναν, ακρωτηρίαζαν, παλούκωναν και οι αρρώστιες θέριζαν τον υποχωρούντα στρατό. «Πολλοί τραυματίες και άρρωστοι έμειναν στο δρόμο και πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Πολλοί έχασαν το δρόμο και χιλιάδες άφησαν τα κόκκαλά τους στις άξενες εκείνες περιοχές… 25.000 νεκροί και τραυματίες υπολογίζονται οι απώλειες». (Κορδάτος)

Στη προσπάθεια να καθυστερήσουν την προέλαση των στρατευμάτων του Κεμάλ, οι φαντάροι κατέφευγαν σε εμπρησμούς χωριών, λεηλασίες και βιασμούς, γεγονός που πυροδοτούσε αντίποινα με το ίδιο νόμισμα.

Τα γεγονότα μιλούσαν από μόνα τους αλλά ο πρωθυπουργός Γούναρης πάλι δεν καταλάβαινε ποια θα ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη. Πήγε στο Λονδίνο να πάρει νέο δάνειο γιατί το δημόσιο ταμείο ήταν άδειο. Αλλά ήδη οι σύμμαχοι είχαν αποσύρει την υποστήριξή τους από το ελληνικό «χαρτί». Η Ελλάδα έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνη της.

Σε εκείνους που άρχισαν να λένε ανοιχτά την αλήθεια, ακόμα κι από το αστικό στρατόπεδο, η κυβέρνηση άρχισε διώξεις, στρατοδικεία, δολοφονίες. «Ο Ι. Μεταξάς φανερά τώρα εξακολουθούσε να λέει και να χαρακτηρίζει τυχοδιωκτική την εκστρατεία της Μικρασίας και να αντιπολιτεύεται το Γούναρη … Επικρατούσε γενική παραλυσία. Όσοι στρατιώτες έρχονταν με άδεια στα χωριά τους δεν ξαναγύριζαν στο μέτωπο… Η ελληνική κυβέρνηση μια που δεν μπορούσε στο Λονδίνο και στο Παρίσι να βρει δάνειο, αναγκάστηκε να φορολογήσει τον ελληνικό λαό. Ο Πρωτοπαπαδάκης εισηγήθηκε να κοπούν στη μέση τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούσαν και τα μισά να πάνε στα ταμεία του κράτους. Το σχέδιο έγινε δεχτό και εφαρμόστηκε στις 24-3-1922» (Κορδάτος).

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές, όπου όλοι ανέμεναν την τελική έκβαση του δράματος, ο Κορδάτος διασώζει τη μεσολάβηση της σοβιετικής κυβέρνησης, για να αποφευχθεί η καταστροφή του στρατού και ο αφανισμός του μικρασιατικού ελληνικού πληθυσμού. Αναφέρει ότι απεσταλμένος της σοβιετικής κυβέρνησης ήρθε μυστικά στην Αθήνα και ζήτησε τη μεσολάβησή του γραμματέα του ΣΕΚΕ (του ίδιου του Κορδάτου) για να προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση τα εξής: η σοβιετική Ρωσία θα σταματήσει να ενισχύει τον Κεμάλ και θα ζητήσει να αυτονομηθεί μια παραλιακή ζώνη της Μικράς Ασίας, όπου ζουν χριστιανοί, με αντάλλαγμα της αναγνώρισή της έστω και ντε φάκτο. Παρόλο που αυτή η λύση ισοδυναμούσε με τη διάσωση του ελληνικού στρατού, η κυβέρνηση δεν θέλησε ούτε να ακούσει για βοήθεια από τα σοβιέτ και ο Γούναρης απέρριψε σκαιά την πρόταση. Η κατάσταση συνέχιζε να χειροτερεύει.

Ο φρούραρχος της Αθήνας, προσπάθησε να εκτελέσει τους φυλακισμένους ηγέτες του ΣΕΚΕ, αλλά δεν τα κατάφερε. Και πάλι, η κρίση του καθεστώτος οδήγησε τον Ι. Μεταξά, αντί του φυσικού θανάτου να επιδιώξει τον πολιτικό θάνατο του ΣΕΚΕ. Επισκέφτηκε τους φυλακισμένους ηγέτες του και τους πρότεινε να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή. «… γιατί είναι ζήτημα αρχής για μας να μην πάρουμε μέρος σε καμιά αστική κυβέρνηση. Εμείς είμαστε κάτι παραπάνω από δημοκρατικοί», εννοώντας δηλ. την ανατροπή του καπιταλισμού.

«Ο αντιβενιζελισμός, ήταν πια φανερό, πως οδηγούσε τη χώρα στην καταστροφή… Εξόν από τα μικροαστικά στοιχεία …και οι εργάτες σ’ όλη την Ελλάδα άρχισαν τις διαμαρτυρίες που καταλήξανε σε απεργίες. Απ’ αυτές αναφέρω τις απεργίες των καπνεργατών στη Δράμα – Καβάλα και την απεργία – εξέγερση του Βόλου καθώς και την απεργία της Αθήνας. Στο Βόλο… το σιτάρι που στελνόταν εκεί ήταν ανακατωμένο κατά το 1/3 με σκουπόσπορο. Αν και διαμαρτυρήθηκε το Εργατικό Κέντρο, η κυβέρνηση δεν έδωκε καμιά σημασία και εξακολουθούσε να στέλνει νοθευμένο σιτάρι.

Είχαν αρρωστήσει πολλοί και σημειώθηκαν και δυο τρεις θάνατοι από το ψωμί που είχε σκουπόσπορο. Το κακό παράγινε και ο εργάτης Θωμάς Αποστολίδης, που ήταν στέλεχος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού) και οι συνεργάτες του Σταυράκης, Κανάβας και λοιποί ξεσήκωσαν το λαό και έγινε στις 15-2-1921 παλλαϊκό συλλαλητήριο. Οι αρχές θέλησαν να εμποδίσουν το συλλαλητήριο, αλλά ο εργαζόμενος λαός από το κακό του, κατάλυσε τις αρχές. Κοντά δυο μέρες ο Βόλος ήταν κατακόκκινος.

Είχε πιάσει τέτοια τρομάρα τους πλουτοκράτες και αστούς αντιδραστικούς που στα μπαλκόνια και παράθυρα των σπιτιών τους κρέμασαν κόκκινα σεντόνια σαν ένδειξη υποταγής και αναγνώρισης του λαϊκού καθεστώτος. Στάλθηκε στρατός και «επέβαλε την τάξιν». Έγιναν πολλές συλλήψεις και κρατήθηκαν 20 αγωνιστές φυλακισμένοι ως το Οκτώβρη του 1922. Το Νοέμβρη του 1921 κηρύχτηκε στην Αθήνα και Πειραιά η απεργία των εργατών ηλεκτροφωτισμού, φωταερίου κ.λπ. Μια δυο μέρες παράλυσε στην Αθήνα και Πειραιά κάθε κίνηση. Αλλά ο Γούναρης μπόρεσε με τις προδοσίες των δικών του εργατοπατέρων να σπάσει την απεργία» (Κορδάτος, ο.π.).

Η κατάσταση ήταν πια εκρηκτική. Στις 24-9-1922 ξεσπά στρατιωτικό κίνημα στη Χίο και Λέσβο. Επικεφαλής ήταν οι Πλαστήρας, Γονατάς και Φωκάς. Η κυβέρνηση ανατρέπεται και ο βασιλιάς εκθρονίζεται και φεύγει από την Ελλάδα. Σε μια προσπάθεια να εκτονωθεί η κατάσταση, κάποια αντιβασιλικά στελέχη θεωρήθηκαν υπαίτιοι της καταστροφής και εκτελέστηκαν στη δίκη των Έξι. Όμως ο πραγματικός στόχος του πραξικοπήματος ήταν να εκτονωθεί η οργή της εργατικής τάξης και να αποτραπεί η απειλή που εκπροσωπούσε για το αστικό καθεστώς.

Το ΣΕΚΕ όμως δεν κατόρθωσε να σπρώξει τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση γιατί εκείνη την εποχή είχε λαθεμένη πολιτική κατεύθυνση. Αυτή πήγαζε βασικά από την απόφαση της τελευταίας συνδιάσκεψής του, που ήταν η «μακρά νόμιμος ύπαρξη του κόμματος», δηλ. να αποφύγει να σπρώξει τα πράγματα εκτός των ορίων αντοχής του αστισμού. Το αποτέλεσμα ήταν «η τεράστια κρίση που δημιουργήθηκε από την κατάρρευση του μετώπου να λυθεί μέσα στα αστικά πλαίσια» (Σερ. Μάξιμος).

...Συνεχίζεται με την δημοσίευση του δεύτερου μέρους

Επικεντρωθείτε στο Μουντιάλ ή μποϋκοτάρετε το.

 

«Πώς είναι να αγαπάς το ποδόσφαιρο, όταν το βλέπεις να εξαγοράζεται; Το να αγαπάς μια ομάδα-παθιασμένα, παράλογα- δεν είναι μια φυσιολογική συνθήκη. Ναι, το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, και ναι, είναι ένας τρόπος να περνάς τα μεσημέρια του σαββατοκύριακου. Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: για πολλούς οπαδούς είναι παράδοση, κάτι που κληροδοτείται σαν ένα γενετικό χαρακτηριστικό».

Aναφέρει η Orit Gat, συγγραφέας και κριτικός τέχνης που ζει στο Λονδίνο ,συντάκτης στο The White Review και στο Art Papers και έχει γράψει για τη σύγχρονη τέχνη και την ψηφιακή κουλτούρα για περιοδικά όπως frieze , e-flux journal , Art Review , art-agenda , Times Literary Supplement , LA Review of Books , The World Policy Journal , Flash Art , The Art Newspaper , VICE , AIGA Eye on Design , The Brooklyn Rail , Apollo , Τέχνη στην Αμερική , Spike Art Quarterly Camera Austria , Review 31 και Cultured . Και συνεχίζει μεταξύ άλλων : « Καθώς το ποδόσφαιρο γίνεται μια παγκόσμια επιχείρηση, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη Σαββατιάτικη σέντρα στο τοπικό γήπεδο. Τίποτα δε μοιάζει πιο απόμακρο από την παραδοσιακή οπαδική κοινότητα, όσο η επικύρωση της διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μια χώρα με τραγικό ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες μέσω των πολιτικών παιχνιδιών των αξιωματούχων της ΦΙΦΑ. Κάπως έτσι μοιάζει το να κυβερνάσαι από μια μη-δημοκρατική οντότητα με κίνητρα, συχνά, ανεξιχνίαστα, όπου η λογοδοσία απουσιάζει παντελώς. Καθώς οπαδοί, παίκτες και σχολιαστές περιγράφουν τη δυσφορία τους στην προοπτική του Καταριανού Παγκοσμίου Κυπέλλου, ακόμα αδυνατούμε να φανταστούμε ποια θα είναι η αίσθηση που θα αφήσει στο τέλος. Ή και να μπορούμε. Θα είναι αυτό της απουσίας λέξεων για να περιγράψουν το πώς γίνεται να νοιάζεσαι ακόμα για κάτι ενώ του αντιτίθεσαι. Θα είναι αυτό της απουσίας ελέγχου. Αυτό που αισθάνονται οι οπαδοί συχνά τα τελευταία χρόνια».

Κανένα θέαμα - Καμία διοργάνωση - Κανένα γήπεδο - Κανένα έργο δεν είναι πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, από τις ζωές των εργατών.

"Δεν θα δω ούτε ένα ματς αυτού του Μουντιάλ. Το Κατάρ δεν είναι ποδοσφαιρική χώρα. Χωρίς θερμή, χωρίς γεύση. Είναι μια οικολογική καταστροφή με όλα αυτά φα κλιματιζόμενα γήπεδα. Τι τρελά, τι βλακεία! Αλλά πάνω από όλα, μια ανθρώπινη φρίκη. Τόσες χιλιάδες θάνατοι για να χτιστούν αυτά τα γήπεδα και να διασκεδάσει ο κόσμος για 2 μήνες και κάνεις δεν νοιάζεται. Μια καρικατούρα του τι μπορεί να φέρει μέσα του ο άνθρωπος ως ακραία βρωμιά!"…λόγια τουΕρίκ Καντονά.

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη τι το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα η απλότητα μου και η άμεση επαφή με τον κόσμο   χρειάζεται μόνο μια μπάλα παίζεται από ξυπόλυτα παιδία σε αλάνες της Αφρικής της Ασίας και της Ν. Αμερικής μέχρι σε υπερσύγχρονα γήπεδα από ποδοσφαιριστές που η χρηματιστηριακή τους αξία ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε , είναι ότι οι δημοφιλέστερες ομάδες - και οι πιο πετυχημένες - συνήθως προέρχονται από φτωχές γειτονιές. Εκεί δηλαδή που άνθρωποι στα όρια της φτώχειας περιμένουν τα ενενήντα λεπτά της Κυριακής για να «ξεφύγουν» για λίγο από την τραγική κατάσταση που βιώνουν.

To φετινό Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου μακριά από γκολ πάσες τάκλιν πανηγυρισμοί μας αφήνει μία θλίψη και μια πίκρα αν και ακόμα… δεν ξεκίνησε. Πρόκειται για την πιο θλιβερή ιστορία στην ιστορία του ποδοσφαίρου μια επικίνδυνη και αδίστακτη ομάδας μαφιόζων, πολιτικών, παραγόντων της FIFA, πολυεθνικών εταιρειών βουτηγμένων στο αίμα χιλιάδων νεκρών εργατών ξεπλένει ένα κράτος δολοφόνων. Πάνω από 6.000 εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους στο Κατάρ, στην πλειοψηφία τους μετανάστες από την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές και τη Σρι Λάνκα. Άνθρωποι που ζούσαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και δούλευαν καθημερινά στον καυτό ήλιο, ακόμα και για πάνω από 15 ώρες τη μέρα, για ένα κομμάτι ψωμί. Άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους για να βγάλουν δισεκατομμύρια οι εμίρηδες κι οι μεγαλοεργολάβοι, οι πολυεθνικές κι οι υψηλόβαθμοι της FΙFA, όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν τι θα πει δουλειά.

Το ποδόσφαιρο πλέον έχει αλλάξει ριζικά πρόκειται για ένα πεδίο έκφρασης και διεκδίκησης πολιτικών σύγκρουσης και αντιπαράθεσης …Σε μία χώρα όπου ποινικοποιείται η ομοφυλοφιλία επιτρέπεται το μαστίγωμα αντιμετωπίζονται οι γυναίκες σαν πολίτες β΄ κατηγορίας  όπου το κέρδος και τα ζεστά δολάρια  είναι πάνω απ’ όλα !.

Φαίνεται ότι τα αιματοβαμμένα δολάρια κλείνουν τα στόματα Ομοσπονδιών, ΜΚΟ, Οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμα και αστέρων του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου ενώ συμμετέχουν σε πληρωμένες καμπάνιες εναντίον του ρατσισμού μπροστά στο έγκλημα αυτά  σιωπούν . Το Fan Leader Programme του Κατάρ εξασφαλίζει σε "οπαδούς" δωρεάν πακέτο, με την προϋπόθεση πως εκείνοι θα πρέπει να δείχνουν χαρούμενοι σε κάθε γήπεδο, θα τραγουδούν μονάχα θετικά συνθήματα και θα γεμίζουν τα social media με μηνύματα που θα διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη διοργάνωση.

Το ποδόσφαιρο ίσως το πιο δημοφιλές και το πιο λαϊκό άθλημα στον κόσμο έχει να κάνει με τον σεβασμό την αποδοχή στην διαφορετικότητα ασφαλώς πρόκειται για μια γιορτή …

Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα …πως προάγεται η περιβόητη «κοινωνική αλλαγή». Σήμερα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι Ολυμπιακές αγώνες αμφισβητούνται συνεχώς καθώς και οι δομές του σύγχρονου αθλητισμού βασίζονται σε συστήματα κοινωνικής πολιτιστικής και πολιτικής εκμετάλλευσης. Η έννοια της «ρατσιστικοποιημένης εργασίας» δεν εμφανίσθηκε στο Κατάρ ,ασφαλώς προϋπήρχε έχει την ρίζα της στις αποικιοκρατικές σχέσεις εξουσίας των πάλαι ποτέ αυτοκρατοριών, βέβαια επισφαλείς σχέσεις εργασίας εκμετάλλευσης καθώς και νεκρούς εργαζόμενους είχαμε και στα προηγούμενα Μουντιάλ και Ολυμπιάδες … (το 1958 λόγω Ισραήλ απείχαν οι Αίγυπτος, Ινδονησία, Σουδάν, Τουρκία στα μπαράζ, το 1966 είχαμε την αποχή της Αφρικανικής ηπείρου,  το 1978 στην αιματοβαμμένη Αργεντινή και για μην ξεχνάμε και τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας  το  2004) …έχουμε και σήμερα όπου δεν λείπουν και οι δικές μας «Μανωλάδες» η ανασφάλιστη εργασία η εκμετάλλευση προσφύγων μεταναστών η μη καταβολή δεδουλευμένων ακόμα και οι βιαιοπραγίες όσων ζητάνε τα οφειλόμενα.

Το ποδόσφαιρο λατρεύεται από δισεκατομμύρια κόσμο και γύρω από αυτό παίζονται δις δολάρια επιστρέφοντας και πάλι στην αγιάτρευτη ασθένεια του καπιταλισμού όπου μπροστά στο κέρδος τι αξία μπορεί να έχουν ανθρώπινες ζωές  !

Η FIFA απαγορεύει τα πολιτικά μηνύματα.

Ο ορισμός του «πολιτικού» παραμένει το σημείο διαμάχης. Η ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Δανίας  (όπως και αρκετές ακόμα ομοσπονδίες) ήθελε να φορέσει προπονητικές φανέλες με το σύνθημα "ανθρώπινα δικαιώματα για όλους" στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ - η  FIFA όμως το απαγόρευσε (πηγή: sportschau.de).

Η FIFA μέχρι στιγμής έχει αφήσει ανοιχτό πώς θα αντιμετωπίσει το ‘’περιβραχιόνιο αρχηγού’’ ως κοινό σύμβολο με την αναγραφή "One Love" που θέλουν να φορέσουν ο αρχηγός της Γερμανίας Manuel Neuer και οι αρχηγοί άλλων επτά ομάδων της Αγγλίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Ελβετίας, της Ουαλίας, της Γαλλίας και της Δανίας.

 «Πιστεύουμε ότι το μήνυμα "ανθρώπινα δικαιώματα για όλους" είναι καθολικό και όχι πολιτική έκκληση», δήλωσε ο Jakob Jensen, διευθύνων σύμβουλος της ΠΟ της Δανίας, στον δανέζικο ραδιοφωνικό σταθμό σχετικά «Όλες οι ευρωπαϊκές ΠΟ που συμμετέχουν έχουν τη σταθερή βούληση να φορέσουν το περιβραχιόνιο ενώ αρκετές Ομοσπονδίες έκαναν παρόμοιες δηλώσεις.

Η Ομοσπονδία της Ουαλίας είπε στο The Athletic: «Υποστηρίζουμε πλήρως την εκστρατεία "One Love" και θα φορέσουμε το περιβραχιόνιο.

Εκπρόσωπος της ολλανδικής KNVB είπε στο ESPN: «Αποφασίσαμε να το φορέσουμε. Αν υπάρξει πρόστιμο, θα το πληρώσουμε».

Στις 4 Νοεμβρίου, ο Τζιάνι Ινφαντίνο έγραψε μια επιστολή και στα 32 έθνη που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, καλώντας τα να «επικεντρωθούν στο ποδόσφαιρο» και να παραμερίσουν τις ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακολούθησε τα σχόλια του υπουργού Εργασίας του Κατάρ που απέρριψε την εκστρατεία της Αμνηστίας ως «διαφημιστικό κόλπο ».

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τη FIFA και το Κατάρ να δεσμευτούν δημοσίως για τη θέσπιση ενός προγράμματος αποκατάστασης για την παροχή αποκατάστασης για όλες τις καταχρήσεις που σχετίζονται με την προετοιμασία και την παράδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων για την αποτροπή περαιτέρω καταχρήσεων.

Η όλη κουβέντα για το μουντιάλ θα έπρεπε να περάσει σε δεύτερη μοίρα να γίνει ξεκάθαρο ότι τέτοια εγκλήματα δεν θα πρέπει να ξεχαστούν. Είναι κάποιες περιπτώσεις που η “αναστάτωση” είναι σημαντικότερη της “σιωπής” μεγάλο  μέρος των οπαδών  σε αρκετές χώρες, όσο και αν θέλουν τα ΜΜΕ και η FIFA να το αποκρύψουν αρκετοί αθλητές και ομοσπονδίες ως αντίδραση στο “focus on football” της FIFA μιλάνε για αυτά τα γεγονότα , ανακινούν τη κουβέντα, όπως πρέπει να κάνουμε όλες/οι  μας .…Η αγάπη  για το ποδόσφαιρο και για την μπάλα, το άθλημα που αγαπήθηκε και διαδόθηκε από τους φτωχούς, και κατατρεγμένους  σ ’όλο τον κόσμο, μπορεί να μας κάνει κάποιες φορές να κάνουμε τα στραβά μάτια στο ότι εδώ και δεκαετίες το ποδόσφαιρο εμπορευματοποιείται και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον απλό κόσμο... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δεχόμαστε και θα καταναλώνουμε τα πάντα δίχως όριο…

Πρόκειται για ένα Μουντιάλ ντροπής του δημοφιλέστερου αθλήματος  του δαπανηρότερο από κάθε προηγούμενο αφού τα κέρδη της FIFA είναι μυθικά και τεράστια , αλλά και το πλέον αιματοβαμμένο με πάνω από 7.000 νεκροί εργάτες και εκατοντάδες τραυματίες να συνεχίζουν να στοιχειώνουν τα γήπεδα και τις υποδομές του.

ΠΗΓΕΣ:

https://www.humbazine.gr/index.php/blog/i-agapi-gia-to-podosfairo-apotelei-provlima/

https://prin.gr/2022/11/world-cup/

 

Φαίνεται ότι η βία η φτώχεια η εκμετάλλευση ο αποκλεισμός η έλλειψη στόχων η κατακρεούργηση των κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών, οι πλειστηριασμοί φτωχών  οικογενειών , η παράνομη και ανασφάλιστη εργασία  η έκθεση των απροστάτευτων παιδιών σε πολύμορφους κινδύνους (συμμορίες, ναρκωτικά ,σωματεμπορία ,πορνογραφία) οι πατριαρχικές επίσης αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες στην ελληνική κοινωνία είναι οι λόγοι της εφιαλτικής πραγματικότητας που όλοι μας ζούμε σχεδόν καθημερινά. Σε αυτήν λοιπόν την εφιαλτική πραγματικότητά που όλες και όλοι μας βιώνουμε υπάρχουν από την μία πλευρά οι σκηνοθέτες ,οι πρωταγωνιστές και από την άλλη  τα απροστάτευτα θύματα ειδικά στην περίπτωση των ανηλίκων.

Γινόμαστε μάρτυρες μιας καινούργιας «ειδικής συνθήκης» διαχείρισης της είδησης και ενημέρωσης στην χώρα μας όπου η θεσμική προστασία των θυμάτων (ακόμα και ανηλίκων) η εμπιστευτικότητά ,η εχεμύθεια και το απόρρητο των καταθέσεων όχι μόνο ακυρώθηκαν αλλά αντιθέτως βγήκαν στην δημοσιότητα φρικιαστικές λεπτομέρειες όπως φωτογραφίες και βίντεο, κάτω από μία διατεταγμένη υπηρεσία όπου η δύναμη του ισχυρού, του αφεντικού, του καλού χριστιανού ,του πατριώτη ,του επιτυχημένου και επιφανή  επιχειρηματία ,του άριστου οικογενειάρχη, καθώς επίσης ο ρόλος της αστυνομίας και της εισαγγελίας  φανερώνουν την αλλοιωμένη και κατασκευασμένη πραγματικότητα .

Από την άλλη έχουμε μια  προσπάθεια ενοχοποίησης των θυμάτων όπου τα θύματα να ονειρεύονται σεξουαλικές φαντασιώσεις στα αστυνομικά τμήματα (κατά δήλωση  γνωστού ποινικολόγου) και από την άλλη να φιμώνεται ο λόγος και φυλακίζεται η μητέρα της ανήλικης ενώ ο παιδοβιαστής κάτω από τις απαιτήσεις της διερεύνησης της υπόθεσης σιγά σιγά απομονώνεται ενώ οι σχέσεις του με το κακοήθες πολιτικό θρησκευτικό κατεστημένο  και με τα κυκλώματα παιδικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων αποσιωπώνται και εξαφανίζονται .

Αρμόδια όργανα όπως το ΕΣΡ και η ΕΣΗΕΑ ζήτησαν την απαγόρευση των εικόνων  και της δημοσιοποίησης στοιχείων ειδικότερα των ανηλίκων αντί της τιμωρίας των δημοσιογράφων και των «κατινάδικων» εκπομπών.

Οι περιπτώσεις βιασμού κατ’ εξακολούθησή ανήλικου παιδιού και ο βιασμός της 19χρονης στο ΑΤ Ομονοίας όχι μόνο συγκλονίζουν αλλά και ματώνουν την ψυχή μας. Τα παρακάτω στοιχεία μιλάνε από μόνα τους :

Σε έρευνα του χαμόγελου του παιδιού  έχουμε αύξηση 27,17 %  σε περιπτώσεις κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκου το α’ 6μηνο του 2022 ενώ σε άλλη έρευνα του Ιστ. Υγείας Παιδιού  1 στα 20 παιδιά έχουν βιώσει την εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης ασφαλώς πρόκειται για ανήλικα !

Το γενικό συμπέρασμα από αυτά αφομοίωση και καθησυχασμό  της κοινής γνώμης ώστε η κοινωνία να αποδεχθεί το πλάνο προστασίας αντί της σύγκρουσης και της ρήξης με το κοινωνικό κατεστημένο  και τις πατριαρχικές αντιλήψεις. Πρόκειται για  συγκάλυψη των αιτιών που γεννάνε και θρέφουν την εκμετάλλευση τον σεξισμό τις πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας τον ρατσισμό την ξενοφοβία βασικές αρχές που προβάλει το καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας .

 

Φαί, νερό, βότανα, αέρας, γη και χωράφι, ζώα και μέσα σε αυτά κανονικοί άνθρωποι της Iris Lykourioti

 

Φαί, νερό, βότανα, αέρας, γη και χωράφι, ζώα και μέσα σε αυτά κανονικοί άνθρωποι.

Όχι άλλες χυδαίες (ατομικές) πισίνες και σπίτια ορυχεία στα άνυδρα νησιά του Αιγαίου και τα γεμάτα κρυστάλλινα νερά για κολύμπι, όχι άλλες κακόγουστες ομπρέλλες τροπικής αισθητικής ασυναρτησίας αντί για τις ελάχιστες καλαμωτές σκιές των καλαμιώνων που καθαρίζουν τις ρεματιές εκεί που πέφτουν στη θάλασσα και χωρίζουν τα χωράφια, όχι άλλη γελοία υποτιθέμενη ξεκούραση σε ενοικιαζόμενες ξαπλώστρες, εκεί που ένα πανί σε ελεύθερη παραλία είναι αρκετό για να ξεκουράσει η ζεστή άμμος τα κουρασμένα κόκκαλα μας, όχι άλλο κοκτέιλ και φραπέ σε τιμή άγριου μεροκάματου αντί μεγάλες φθηνές διακοπές παραθερισμού με ώρες ψαρέματος σε θάλασσες που δεν έχουν διαλύσει οι τράτες, οι εξορύξεις ή η όψη των πολεμικών πλοίων.
.
Τα νησιά του Αιγαίου, τα μεγάλα πρότυπα σχετικής αυτάρκειας και ναυτοσύνης, υπεραιωνόβιας διαβίωσης παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες από τα γεωπολιτικά ντράβαλα αυτής της δύσκολης και διεκδικούμενης θάλασσας, είναι στο όριο του μεγάλου κινδύνου να διαλυθούν για πάντα από τη χυδαία επέλαση της κτηματαγοράς και του μαζικού τουρισμού που δεν πρόκειται να ελέγχει κανένας ντόπιος (λάθος υπολογίζουν οι αγαπημένοι νησιώτες) παρά μόνο τα διεθνοτοπικά μαφιόζικα δίκτυα. Θα χάσουν τη γη τους και τα ενοικιαζόμενά τους πιο γρήγορα απ' ότι φαντάζονται (ας προσέξουν αυτόν τον καιρό οι Κρητικοί π.χ. τη συγχώνευση των συνεταιριστικών τραπεζών τους με την HSBC και σε ποιανού τα χέρια θα περάσει η υποθηκευμένη γη τους).
.
Λυπάμαι που οι συνάδελφοι αρχιτέκτονες και τα αρχιτεκτονικά ΜΜΕ έχουν αφεθεί απόλυτα σε αυτό το μοντέλο παραγωγής χώρου (βραβεία επί βραβείων -ιδιωτικά- προωθούν αυτό το μοντέλο ως ύψιστη αξία παράγοντας υπεραξία για τους developers όχι για την αρχιτεκτονική).
.
Ο βιοπορισμός δε σημαίνει σιγή, ούτε έλλειψη συμμετοχής στα κοινά, δηλαδή στη διεκδίκηση ενός επαγγελματικού χώρου πολυδιάστατου και στη διεκδίκηση του αρχιτεκτονικού πειραματισμού που μπορεί να γίνει μόνο σε πλαίσια αξιακής αναβάθμισης ενός δίκαιου τρόπου ζωής για όλους με τη συμβολή της έννοιας του δημοσίου (παραγωγή χώρου, υποδομών και υλικών της ζωής, κληρονομιά, πολιτισμός, τροφή υλική και συμβολική).
.
Δυστυχώς δε γίνεται κατανοητό ότι όσο δεν αντιδρούμε σε αυτό θα εξαφανιστούμε ως επαγγελματίες μαζί με τη νέα τσιφλικοποίηση της γης (πόσους αιώνες πήρε η αναδιανομή της;), θα γίνουμε -έχουμε αρχίσει ήδη- υπεργολάβοι της κτηματαγοράς, όχι ελεύθεροι επαγγελματίες με δικαιώματα, τεχνογνωσία και λόγο στα κοινά.
.
Τι κοινωνία είναι αυτή που, αντί να αντιμετωπίζει τη φτώχια της, φτωχαίνει σπαταλώντας ότι έχει και δεν έχει σε ένα μοντέλο που την κάνει να ξεχάσει τις τέχνες της επιβίωσης, της γης και της θάλασσας, το μόνο που (και) σήμερα χρειάζεται ο κόσμος για να επιβιώσει;
.
Μεγαλώσαμε θαυμάζοντας τα ροζιασμένα χέρια και τα λιασμένα, ρυτιδιασμένα μέτωπα των νησιωτών που ήξεραν τα πάντα για να ζούμε. Περπατήσαμε τα βουνά και τα λαγκάδια που βγάζανε ασύλληπτης νοστιμιάς ζαρζαβατικά, τα οποία έτρωγες με δυό δεκάρες, φιλοξενούμενη σε ράτζα υπέροχων σπιτιών φτιαγμένων με πολλές τέχνες, ανοιχτής γνώσης. Το Αιγαίο ήταν γεμάτο από νέα παιδιά, φοιτήτριες/ες και νέες/ους εργαζόμενες/ους που έφταναν παντού με πάμφθηνα ακτοπλοικά εισητήρια και παραθέριζαν μήνες ολόκληρους με ελάχιστο χαρτζιλίκι. Τώρα επιβάλλεται με βία πάνω τους ο ρόλος των ιθαγενών για σέρβις σε ηλικιωμένους αλλοδαπούς χωρών με υψηλότερους μισθούς. Δε θα είναι ελεύθερες/οι αν δεν το διεκδικήσουν. Δε θα παραθερίσουν ποτέ ελεύθερες/οι.
.
Προς φίλες και φίλους συνομήλικους που τα ζήσαμε μαζί αλλιώς: ρε παιδιά, πραγματική απορία, από πότε οι φωτογραφίες σας που δείχνουν την ειδυλλιακή Ελλάδα είναι μόνο από παραλιακά μπαρ με τροπικές ομπρέλλες;
.
Να 'ναι καλά η κουμπάρα μου Varvara Konstantakopoulou που τράβηξε αυτή τη φωτογραφία και ανάσανα.
.
Φίλος καθηγητής πολεοδομίας-χωροταξίας σε ΑΕΙ μου είπε ότι το φαντασιακό των φοιτητριών/ων δε μπορεί να συλλάβει τίποτα έξω από τον τουρισμό.
.
Και πως θα ζήσουμε; και πως θα σχεδιάσουμε το χώρο και το μέλλον; με τι τέχνες;
.
ΥΓ πριν χρόνια έψαχνα την περίπτωση της Ίμπιζα αφού την επισκέφθηκα ένα 24ωρο και έπαθα σοκ, οπότε προσπάθησα να βρω στοιχεία για να το εκλογικεύσω. Η Ίμπιζα είναι η μία από τις τέσσερις ΕΟΖ (ελεύθερη οικονομική ζώνη) της Ισπανίας. Παρέχονται υπηρεσίες 'wellness' από απίστευτα δίκτυα που δεν ελέγχονται παρά ελάχιστα. Για παράδειγμα, στην Ίμπιζα δραστηριοποιούνται 3000 sex workers και μόλις το 2014 ιδρύθηκε το πρώτο συνδικάτο τους προκειμένου να μπορούν να προστατευθούν στοιχειωδώς από την απορρυθμισμένη ζωή τους.
.
Η Ίμπιζα είναι ένα νησί που κάποτε έμοιαζε με μία από τις Σποράδες μας.
.
Αυτήν την παρα-οικονομία θέλουμε;

Απαραβίαστη «Ιδιωτικότητα»

               

Ο βαθμός ελευθερίας μιας χώρας μετριέται αποκλειστικά και μόνο μέσα από τον σεβασμό που επιδεικνύει προς τα δικαιώματα των πολιτών της, και είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως αυτά τα δικαιώματα συνιστούν περιορισμούς της κρατικής εξουσίας ,περιορισμούς που περιγράφουν ακριβώς τις περιπτώσεις ,όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρεισφρήσει στο πλαίσιο των ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία στην διάρκεια της Αμερικανικής επανάστασης περιγράφηκαν με τον όρο «ελευθερία» και στη διάρκεια της Διαδικτυακής Επανάσταση  περιγράφονται με τον όρο «ιδιωτικότητα».

EDWARD SNOWDEN 

Φαίνεται για πολλούς ότι η διαχείριση της εξουσίας δεν αποτελεί «λειτούργημα», αλλά προσωπική υπόθεση και ανταγωνισμός: Η λογική απέναντι στον ανταγωνιστή είναι η εξαφάνιση του η εμμονή με την εξουσία το «το κράτος είναι δικό μας» «όλα επιτρέπονται» το δόγμα ότι η πολιτική είναι μία μπίζνα ,το τακτοποίημα των δικών μας ανθρώπων .Όντως έχει προκύψει όχι μόνο  θεσμικό αλλά και πολιτικό ζήτημα που εξελίσσεται με τις παρακολουθήσεις - υποκλοπές και προκαλεί  έντονη ανησυχία και …τριγμούς .Οι θεσμοί στέκουν ακέραιοι στο χρυσό κέλυφος τους άλλωστε αυτοί ποτέ δεν θίχτηκαν από το 1974  τα κοινοβουλευτικά κόμματα και οι αστοί φρόντισαν για αυτό.Πάντοτε βαφτιζόταν σαν  δίκαιο και σωστό η «κανονικότητα» της απονομής δικαιοσύνης, παρά τις τεράστιες καθυστερήσεις,  τις εξόφθαλμες ασύμμετρες αποφάσεις των δικαστηρίων όταν ασχολούνται με το οικονομικό έγκλημα ή άλλες ευαίσθητες υποθέσεις;

Θεσμικά αντίβαρα και αμφισβήτηση απέναντι σε  κάθε  εξουσία.

Οι Δημοκρατίες σήμερα είναι φανερό ότι δεν απειλούνται κυρίως από την κατάλυση των εξωτερικών χαρακτηριστικών τους (εκλογές, Βουλή κλπ), αλλά από την υπονόμευση των ουσιαστικών χαρακτηριστικών τους και ιδίως την ιδιαίτερη στις σύγχρονες δημοκρατίες αυτονόμηση της εκτελεστικής εξουσίας. Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) έπαιξε κομβικό ρόλο στην αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών. Με δική της έρευνα - όπως ίσως δεν έχει γίνει ευρέως κατανοητό - επιβεβαιώθηκε ότι η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε από την ΕΥΠ με αποτέλεσμα η κυβέρνηση, που ως τότε παρίστανε την ανήξερη, να υποχρεωθεί να το παραδεχτεί.Η σημασία των Ανεξάρτητων αρχών έχει πολλές φορές αμφισβητηθεί ακόμα και λοιδορηθεί με αφορμή κάποιες άστοχες επιλογές. Η λειτουργία της ΑΔΑΕ δείχνει ότι οι ανεξάρτητες αρχές μπορούν να είναι ένα ουσιαστικό θεσμικό αντίβαρο σε μια συνθήκη όπως ιδίως η σημερινή. Σημειώνω ιδιαίτερα και την αντίδρασή της στην τροπολογία με την οποία - καταργήθηκε η υποχρέωση της εκ των υστέρων ενημέρωσης του παρακολουθούμενου.

Θεσμικά αντίβαρα λοιπόν σε μια εκτελεστική εξουσία είναι η αυτονομία από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και  όχι μόνο καθώς επίσης και η αμφισβήτηση απέναντι σε κάθε εξουσία  είναι τα δύο βασικά χαρακτηριστικά  που πρέπει να έχει κάθε τέτοια αρχή.

Περίεργος και ο τρόπος που αντιμετωπίζει το ζήτημα η δικαιοσύνη. Έτσι κι αλλιώς, η ευθύνη της Εισαγγελέως που ενέκρινε χωρίς κανένα έλεγχο τις παρακολουθήσεις είναι σαφής όπως και ο τρόπος που έχει επιλέξει να αρχίσει την έρευνά του ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; Η «θεσμική θωράκισή» της ΕΥΠ, υπονομεύεται ήδη στην πράξη, με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Ντογιάκο .Η «θωράκιση» υπονομεύεται ακόμα περισσότερο από το ίδιο το μέσο που θα την επιφέρει, δηλαδή από  την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου αφού  η ΠΝΠ δεν απαιτεί αρχικά συμμετοχή της Βουλής.

Υπάρχει ένα θεσμικό ζήτημα.

Ο αριθμός των παρακολουθήσεων είναι φανερό ότι είναι αδιανόητα μεγάλος. Μπορεί κανείς στα αλήθεια να θεωρήσει ότι η ΕΥΠ μπορεί να παρακολουθεί για λόγους εθνικής ασφάλειας ένα τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων χωρίς κανένα έλεγχο και χωρίς καμία υποχρέωση έστω μεταγενέστερης ενημέρωσής τους;

Μπορεί αυτό να δικαιολογείται για λόγους εθνικής ασφάλειας ή η εθνική ασφάλεια να καταλήγει να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα;  Μπορεί κανείς να νιώθει ασφαλής σε μια τέτοια συνθήκη; Είναι δυνατό να συντηρείται ένα καθεστώς τέτοιας αδιαφάνειας και που άνετα μπορεί να το αξιοποιήσει ο οποιοσδήποτε Μητσοτάκης;

Αυτό είναι το πραγματικό θεσμικό πρόβλημα. Και ζητά θεσμικές λύσεις. Η ΕΥΠ δεν μπορεί να είναι άβατο, δεν είναι δυνατό να μην υφίσταται έναν ουσιαστικό, εξωτερικό έλεγχο. Ανά πάσα στιγμή ένας τέτοιος θεσμός μπορεί να αμαυρώσει την φήμη ενός ανθρώπου με χαρακτηριστική ευκολία παρά να δικαιολογηθεί για τις όποιες διαφωνίες ή τις δικαστικές πλάνες .

Η αφαίρεση της ΕΥΠ από τον Πρωθυπουργό άμεσα, η διαλεύκανση της υπόθεσης Ανδρουλάκη και Κουκάκη, η  γνωστοποίηση του καταλόγου των υποκλοπών σε βάρος δημοσιογράφων, πολιτών και πολιτικών προσώπων, η διαλεύκανση της υπόθεσης των εταιρειών και όσων εμπλέκονται μαζί τους, η  παύση του κυκλώματος παρακολουθήσεων είναι τα άμεσα αιτήματα για να διορθώσει το "λάθος".

Η ΕΥΠ μπορεί να παρακολουθεί χιλιάδες πολίτες επικαλούμενη την εθνική ασφάλεια, χωρίς όμως στο εξής εκείνοι να έχουν το δικαίωμα να το μάθουν,αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου η διάταξη αυτή  σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ. Σύμφωνα με την ΑΔΑΕ ο αριθμός των άρσεων του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας αυξάνεται σταθερά από χρόνο σε χρόνο.

Στην πραγματικότητα η εξαίρεση για λόγους "εθνικής ασφάλειας" είναι ο φερετζές της τάχα  "νομιμότητας" της παρακολούθησης όλων μας, ακτιβιστών, συνδικαλιστών, αριστερών, δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων, πολιτών, άλλωστε οι "εξαιρέσεις" για λόγους "εθνικής ασφάλειας" δεν είναι εξαιρέσεις, είναι η κανονικότητα της ΕΥΠ τον λέμε Μεγάλο Θείο;- ακόμη και για ωμούς πολιτικούς εκβιασμούς, όπως όλοι είδαμε.

Η συνταγματική νομιμότητα (Αριστόβουλος Μάνεσης) που τόσο πολύ γίνεται λόγος τελευταία δεν αποτελεί μόνο ένα σύνολο δεσμευτικών κανόνων για τους πολίτες, αλλά και δικαιωμάτων. Εκτός και η νομιμότητα να αρχίσει να τίθεται υπό την αίρεση της νομιμοφροσύνης.

Συζητάμε εδώ  και μέρες  για νόμιμες παρακολουθήσεις που αφορούν την δήθεν εθνική ασφάλεια η οποία έχει γίνει κουρελόχαρτο με μια ρητορική που απευθύνεται αποκλειστικά στους δεξιούς εθνικόφρονες ψηφοφόρους του επιβεβαιώνοντας την καθεστωτική  νοοτροπία .Πρέπει να προετοιμαζόμαστε, επομένως, για τα χειρότερα που  έρχονται, εάν δεν υπάρξει μια ευρύτερη συνεννόηση της αντιπολίτευσης.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως την ορολογία άρση απορρήτου του περιεχομένου των επικοινωνιών, με την οποία συνήθως οι περισσότεροι εννοούν τις τηλεφωνικές υποκλοπές, δεν αποτελεί μέσο παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνομιλιών, παρά μόνο καταγραφής των στοιχείων της συνομιλίας (καλών και καλούμενος αριθμός, χρόνος και διάρκεια συνομιλίας, γεωγραφική θέση), τα οποία οι πάροχοι υπηρεσιών τηλεπικοινωνίας είναι υποχρεωμένοι να τα διατηρούν για ένα χρόνο στην διάθεση των αρμοδίων αρχών (ν. 3917/2011 και Οδηγία 2006/24/ΕΚ).

Στην σύγχρονη ζωή  υπάρχει μια έννοια  που περικλείει όλα αυτά μια έννοια όπου ο καθένας /καθεμία δίνει την δική του ερμηνεία αυτή είναι η «Ιδιωτικότητα» όπου δεν μπορεί να εισέλθει ο οποιοσδήποτε -τουλάχιστον όχι πάντα- όπως για παράδειγμα το κράτος που θεωρεί ότι δεν οφείλει να δικαιολογήσει την παραβίαση της. Από την άλλη η άρνηση διεκδίκησης  της ιδιωτικότητας ισοδυναμεί με βίαιη εκχώρηση της .Το να λέμε ότι «εγώ δεν έχω τίποτε να κρύψω προσωπικό είναι σαν να ισχυριζόμαστε ότι ούτε η ελευθερία λόγου δεν μας απασχολεί μιας και δεν θα έχουμε τίποτε να πούμε»  όπως υποστηρίζει στο βιβλίο του ο Edward Snowden “ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ’’.Αυτή η απουσία ορισμού είναι που μας κάνει να την θεωρούμε ως  απαραβίαστο «δικαίωμα».

Το διάγγελμα του πρωθυπουργού ….επιβεβαίωσε ότι η νομιμότητα δεν θα μπορέσει να αποκατασταθεί από αυτόν που την έστρωσε. Ούτε οι επιφανειακές αλλαγές που λέει ότι θα φέρει -με ΠΝΠ για να αποφύγει κάθε κοινοβουλευτική κριτική! Αυτές θα μπορεί να τις παραβιάζει, όπως παραβίασε τις υφιστάμενες. Θα τις παραβιάζουν ιδίως οι χρήστες του predator που ως παντελώς παράνομοι και σήμερα δρουν χωρίς καμία απολύτως άδεια από κανέναν εισαγγελέα. Αυτή, άλλωστε, η ευελιξία τους ήταν που εξυπηρετούσε και τους σχεδιασμούς του Μαξίμου. Καμία πρωτοβουλία του, βέβαια, δεν αντιμετωπίζει σοβαρά και άμεσα και με ιδιαίτερη φροντίδα το κρίσιμο ζήτημα της διασφάλισης του αποδεικτικού υλικού που θα χρησιμεύσει στη διερεύνηση των ευθυνών για αυτά που έγιναν.

Σε ανακοίνωση της η Εναλλακτική Παρέμβαση - Δικηγορική Ανατροπή αναφέρει: «Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που προανήγγειλε ο Πρωθυπουργός και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ της 9/8/22 δεν πλήττει ούτε στο ελάχιστο το σύστημα των αυθαίρετων παρακολουθήσεων που έχει γιγαντωθεί εδώ και χρόνια με την επίκληση “λόγων εθνικής ασφάλειας” και που η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετέτρεψε σε οργανωμένο κύκλωμα παρακολούθησης των πολιτικών της αντιπάλων» αναφέρει σε ανακοίνωσή της, η Εναλλακτική Παρέμβαση-Δικηγορική Ανατροπή.

Η εξεταστική επιτροπή στην οποία ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θα διαμορφώσει την πλειοψηφία και η οποία θα λειτουργεί πιθανότατα σε απόρρητες, μυστικές συνεδριάσεις, με στόχο να μην μπορεί να μάθει ο λαός τις λεπτομέρειες από τις παράνομές πράξεις του.

Σε όλα  αυτά να προσθέσουμε και τη στοίχιση των Πετσομένων  ΜΜΕ στην κυβέρνηση, όπου πολύ προσεχτικά και επιφανειακά καλύπτουν ένα τέτοιο ζήτημα μείζονος πολιτικής σημασίας.

Ασφαλώς  ο ΠΘ είναι  υπόλογος ο ίδιος για αυτή την υπόθεση, και μάλιστα την ώρα που δεν είναι καν διασφαλισμένο ότι έχει πάψει να παρακολουθεί δεκάδες χιλιάδες πολίτες, ιδίως πολιτικούς του αντιπάλους, να εγγυηθεί ότι θα δώσει οποιαδήποτε διέξοδο και θα διευκολύνει πραγματικά αυτό που πρωτίστως απαιτείται αυτή τη στιγμή: μια σοβαρή και εις βάθος, ανεξάρτητη ποινική έρευνα των παράνομων πράξεων της ίδιας της κυβέρνησης.Παιχνίδια με την φωτιά δεν παίζεις γιατί στο τέλος θα καψαλιστείς …και η κυβέρνηση κινδυνεύει να συμπαρασύρει τα πάντα στην πτώση της – από τη στοιχειώδη σοβαρότητα, μέχρι τη συνταγματική νομιμότητα.

Θεωρούμε ότι όπως όλοι οι πολίτες έχουμε όχι μόνο αναφαίρετο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να διατυπώνουμε ελεύθερα τις απόψεις και τα επιχειρήματά μας για ζητήματα που αφορούν τη δημοκρατία.

Πρέπει να απαιτήσουμε να μάθουμε ποιοι είναι οι χιλιάδες που παρακολουθεί η ΕΥΠ για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Πρέπει να τιμωρηθούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι. 

Να εκφραστεί η οργή στην απόπειρα της κυβέρνησης να συγκαλύψει το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών βαφτίζοντας το «νόμιμες επισυνδέσειες».

Στοιχειώδες καθήκον του κινήματος υπεράσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών είναι να καταργηθούν στο σύνολό τους όλες εκείνες οι διατάξεις οι οποίες επιτρέπουν την μα;ζική παρακολούθηση πολιτών μέσω social media ή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων χάριν δήθεν προστασίας της εθνικής ασφάλειας, διότι αυτές την επικαλούνται προσχηματικά και πλεονάζουν, παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα πολιτών .

Εκτενέστατα ρεπορτάζ με αναφορές στο σκάνδαλο των υποκλοπών :

https://prin.gr/2022/08/episyndeseis/?fbclid=IwAR0-

https://www.rednblack.gr/arthra/o-manatzer-koriakos/?fbclid=IwAR0ZM_ApRuiFJ4IoJZMkBZLkDRfl4fqyOYlZkEwref91HIJv2RaIynys2AM

https://www.news247.gr/politiki/liakos-zormpa-mporoyn-na-echoyn-oi-polites-gnomi.9719020.html?fbclid=IwAR0ZM_ApRuiFJ4IoJZMkBZLkDRfl4fqyOYlZkEwref91HIJv2RaIynys2AM

 

Δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς δικαιοσύνη

 

Παίρνεις εμένα, αγάπη  ένα θαλάσσιο κουφάρι

με γεμίζεις με σένα  κυοφορώ αγάπη , γεννώ την επανάσταση

«Μεταμόρφωση»

Pat Parker (1944-1989) η Πατρίσια Κουκς, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα ήταν μια λεσβία αφροαμερικανίδα φεμινίστρια ποιήτρια και ερμηνεύτρια ήταν ιδρυτικό μέλος τόσο του Berkeley GWL όσο και του Black Panther. Γεννημένη σε μια εργατική οικογένεια Αφροαμερικανών στο Τέξας, τέταρτη και τελευταία κόρη μιας υπηρέτριας και ενός πωλητή ελαστικών, η Πάρκερ βιώνει από μικρή τη φτώχεια, τον ρατσισμό, αλλά και την πατριαρχία και την υπεροχή των ανδρών έναντι των γυναικών, όχι μόνο των λευκών μα και εκείνων της ίδιας της φυλής της.

Η Pat Parker  είναι πιθανώς περισσότερο γνωστή για τη συλλογή της Movement in Black .Αρχικά δημοσιεύτηκε το 1978 με εισαγωγή της Audre Lorde και επανεκδόθηκε με πρόσθετο υλικό πολλές φορές, το Movement in Black και το ποίημα του τίτλου του, γραμμένο για πολλές γυναικείες φωνές, είναι ένα από τα ποιητικά LGBTQ ορόσημα της δεκαετίας του 1970 και του '80.

Τα εμβληματικά ποιήματά της αντικατοπτρίζουν τις αδικίες που αφορούν τις δύο πρώτες δολοφονίες οι οποίες τεχνηέντως συγκαλύφθηκαν: το «Γυναικοκτονία» (στο πρωτότυπο: Womanslaughter σε αντιδιαστολή με τον άφυλο όρο manslaughter –  ο επίσημος όρος femicide,  όπως σημειώνει η ανθολόγος, μεταφράστρια και γνωστή ποιήτρια Νίκη Κωνσταντοπούλου, άρχισε να χρησιμοποιείται μόλις το 1976) για τη δολοφονία της αδερφής της και το «Τζόουνσταουν» (Johnstown) για τη δολοφονία του θείου της.

Γυναικοκτονία (αποσπάσματα)

Τι πρέπει να γίνει με αυτόν τον άντρα;

Είναι έγκλημα πρώτου βαθμού;

Όχι, είπαν οι άντρες στο δικαστήριο,

Είναι έγκλημα πάθους… Ήταν εν βρασμώ.

Στο πλαίσιο του απελευθερωτικού κινήματος των ομοφυλοφίλων, η ιδρυτική αρχή του GWL ήταν η αλληλεγγύη μεταξύ των αγώνων. Η αυτονομία τους ήταν στενά συνδεδεμένη με την εμπειρία του σεξισμού στο ανδροκρατούμενο κίνημα. Κεντρικό στοιχείο της οργάνωσης ήταν η δύναμη της αλληλοβοήθειας στα συλλογικά νοικοκυριά. Στη διάσπαση της καπιταλιστικής οικογενειακής δομής που εξαρτάται από τους ρόλους των φύλων, τα νοικοκυριά χρησίμευσαν ως βάση για τον ακτιβισμό τους, στον οποίο δημιούργησαν περιφερειακά δίκτυα και εγκαινίασαν νέους θεσμούς όπως βιβλιοπωλεία, κλινικές και καφετέριες

«Μεταμόρφωση»

Παίρνεις εμένα, αγάπη  ένα θαλάσσιο κουφάρι

με γεμίζεις με σένα  κυοφορώ αγάπη  γεννώ την επανάσταση

Το ποιητικό έργο της Πατ Πάρκερ ακτινογραφεί τη σύγχρονη Αμερική των κινημάτων και των εξεγέρσεων, από το 1960 έως και τα τέλη του 1980.Ολόκληρη η ποίηση της Πατ Πάρκερ είναι μια σπουδή στις έννοιες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αγάπης. Η ίδια υποστήριζε πως δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη χωρίς δικαιοσύνη, κάτι που απέδειξε με τη ζωή και το έργο της. Ελεύθερη, μαχήτρια και αντισυμβατική μέχρι τέλους, γράφει για όλα εκείνα που την πονάνε. Κυρίως για έναν κόσμο δίκαιο και ελεύθερο. Εκτός από την τραγική εμπειρία της δολοφονημένης αδερφής της, η Πάρκερ θα βιώσει σε τρυφερή ηλικία άλλους δύο θανάτους που θα επιδράσουν καθοριστικά στο έργο της. Την υποτιθέμενη αυτοκτονία του φυλακισμένου θείου της Ντέιβ, αδερφού της μητέρας της, που περιγράφει αριστουργηματικά στο κύκνειο άσμα της, Τζόουνσταουν,

Κάθε γενιά βελτιώνει τον κόσμο για την επόμενη.

Οι παππούδες μου μου ζήτησαν δύναμη.

Οι γονείς μου ήθελαν να είμαι περήφανος. Θα σε θυμώσω.

Σας δίνω έναν ημιτελή  κόσμο, έναν κόσμο όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι ιδιοκτησία και κτήμα.

Όπου το χρώμα εξακολουθεί να κλείνει τις πόρτες όπου η σεξουαλική επιλογή εξακολουθεί να απειλεί , αλλά σας δίνω μια κληρονομιά  πράξεων ανθρώπων που παίρνουν ρίσκα  για να καλύψουν τη ρωγμή ευρύτερα.

 Legacy

Η έκδοση Πατ Πάρκερ: “Αγάπη Δικαιοσύνη Ελευθερία”, Βακχικόν 2021, περιλαμβάνει σαράντα ποιήματα της Πάρκερ με απόδοση στα ελληνικά από την Νίκη Κωνσταντοπούλου ανθολόγος- μεταφράστρια απόφοιτη του τμήματος της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Αθηνών.

Πηγή :  https://www.facebook.com/rednblack.gr/

 

 

Η Δικαιοσύνη των "άλλων"

 

       click : Θ. Κουτσουμπού

Συμφωνούμε απόλυτα την αδυναμία του απλού πολίτη να κρίνει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και μάλιστα επιστημονικά μπορεί όμως να συγκρίνει αποφάσεις τέτοιες με βάση το περίφημο «κοινό κατά το δίκαιο αίσθημα» αλλά ούτε αυτό αρέσει σε ορισμένους ταγούς της Δημοκρατίας! Στην περίπτωση αυτή αγνοείται αυτό το αρχέγονο κριτήριο να μπορείς να κρίνεις  χωρίς αυτό η Δικαιοσύνη απομονώνεται από την κοινωνία .Βέβαια από την άλλη η κοινωνία μας δεν μπορεί να δικάσει χωρίς κανόνες ,αλλά ούτε και ένα σύγχρονο κράτος δίκαιου μπορεί να στήσει λαϊκά δικαστήρια με αυτόκλητους δικαστές και επιτρόπους…τουλάχιστον για την ώρα! Η δικαιοσύνη όμως πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και όταν μια κοινωνία κρίνει αυτές τις αποφάσεις  αυτό δεν αποτελεί παρέμβαση αλλά η βασική δημοκρατική λειτουργία ,όσο και αν αυτή έχει τσαλακωθεί στις μέρες μας .

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» και η ταύτιση του με την κυβέρνηση των «αρίστων» φέρνει το ζήτημα της απονομής της Δικαιοσύνης με ταξικά κριτήρια θέτοντας  το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας  της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» είναι ένα κομβικό σημείο ένας καταλύτης και ένα συνονθύλευμα πολλών αποφάσεων που έχουν συσσωρευθεί επαναφέροντας στην κοινωνία …όχι πως ποτέ έλλειψε ιδιαίτερα… μια κουλτούρα άκρο-κεντρώα άκρως συντηρητική που ριζώνει  καθημερινά παίρνοντας σάρκα και οστά στον δημόσιο πλέον χώρο.Οι διαστάσεις της παραπάνω υπόθεσης οι σχέσεις Δικαιοσύνης, εξουσίας, κεφαλαίου εγείρουν ζητήματα δημοκρατικού ήθους και ποικίλων προβληματισμών .

Προσωπικά αδυνατούμε να καταλάβουμε την στάση ορισμένων ανθρώπων μορφωμένων και κοινωνικά ευαίσθητων δημοσίων προσώπων .Αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί ακόμα παραμένουν στόματα κλειστά .Πώς είναι δυνατόν η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» να εργαλειοποιείται από την αντιπολίτευση; Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει πλέον θεσμός προστασίας των θυμάτων ; Με όλα αυτά αδυνατούμε να καταλάβουμε εάν θα ξαναβρεθεί θύμα να καταγγείλει ένα τέτοιο έγκλημα .

Σαν πολλά να μαζεύτηκαν όμως  ! Αλέξη Γρηγορόπουλος, Ζακ Κωστόπουλος ,Νίκος  Σαμπάνης  Σ. Βαλυράκης ,υπόθεση δίκης  Σεπολίων, υπόθεση Μιχαλολιάκου, Γ. Μιχαηλίδη ο απεργός πείνας που ζητά την δίκαιη αποφυλάκιση του έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής .

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει την 60η μέρα απεργίας πείνας και η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Νοσηλεύεται, με τη λειτουργία ζωτικών του οργάνων να έχει επηρεαστεί σημαντικά. Και αυτό συμβαίνει γιατί διεκδικεί την απολύτως νόμιμη υφ’ όρων απόλυσή του, καθώς έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο εκ του νόμου μέρους της ποινής του. Το αίτημα του θα εξεταστεί από το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας στις 27 Ιουλίου, το οποίο θα κληθεί να λάβει υπόψη του την απόλαυση των δικαιωμάτων των κατηγορούμενων χωρίς διακρίσεις.

Η περίπτωσή του Γ. Μιχαηλίδη αποτελεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ιδιαίτερου καθεστώτος εξαίρεσης από τα στοιχειώδη δικαιώματα που το κράτος και οι μηχανισμοί του επιφυλάσσουν στους κρατούμενους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο και εκπροσωπούν μια αντίστοιχη ιδεολογία ασφαλώς. Επομένως δεν είναι ζήτημα ενός συγκεκριμένου ιδεολογικού /πολιτικού χώρου αλλά είναι ζήτημα ανθρώπινης ζωής.

Λαϊκά δικαστήρια…;

Τοποθέτηση του Θ. Καμπαγιάννη στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ.

 «Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης υπάρχουν και άλλα εξοργιστικά, τα οποία, ακούγονται… για παράδειγμα η αναφορά στα Λαϊκά Δικαστήρια, η οποία, είναι εξοργιστική, γιατί Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτόν εδώ τον τόπο, υπήρξαν μονάχα σε μια συγκυρία. Υπήρξαν στη συγκυρία της δεκαετίας του ’40, όταν η χώρα βρέθηκε υπό Ναζιστική κατοχή. Όταν ένα κομμάτι της χώρας απελευθερώθηκε από την Εθνική Αντίσταση και σε εκείνη τη συγκυρία υπήρξαν Λαϊκά Δικαστήρια. Αλήθεια, αυτοί οι οποίοι στρέφονται ενάντια στα Λαϊκά Δικαστήρια στην Ελλάδα, με ποια Δικαστήρια ταυτίζονται εκείνη την περίοδο; Με τα Δικαστήρια, τα οποία, δικάζανε τους αγωνιστές, τα Γερμανικά Στρατοδικεία; Με τα Δικαστήρια των ΕΣ-ΕΣ, τα βασανιστήρια της οδού Μέρλιν; Με ποιον ήταν, αν δεν ήταν με τα Λαϊκά Δικαστήρια; Ή μήπως είναι μ’ εκείνο το κομμάτι της Αστικής τάξης της Ελλάδας που ήταν ρίψασπις, που αντί να μείνει να αντισταθεί έφυγε και πήγε στα μπουρδέλα του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας; Αυτά είναι τα δικαστήρια, τα οποία θέλουμε να νομιμοποιήσουμε; Και όχι τα Λαϊκά Δικαστήρια της Ελεύθερης Ελλάδας, της Προσωρινής Επιτροπής της Εθνικής Απελευθέρωσης; Του κόσμου, ο οποίος απελευθέρωσε τη χώρα και έκτισε λαογέννητους θεσμούς, που αν έχουμε να τους κάνουμε αμφισβήτηση σήμερα είναι γιατί ήταν κομμάτι της κοινωνίας που τους γέννησε και είχε το συντηρητισμό της κοινωνίας που τους γέννησε, όχι πάντως επειδή δεν ήταν πρωτοποριακοί θεσμοί. Θα πρέπει να πλένουνε το στόμα τους αυτοί που μιλάνε για τα Λαϊκά Δικαστήρια, πριν μιλήσουν για τα Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτήν εδώ τη χώρα» https://epda.gr/2022/07/22/topothetisi-symvoyloy-th-kampagianni-stin-apo-19-7-2022-synedriasi-toy-ds-toy-dsa/

Η Δικαιοσύνη των «άλλων» των ισχυρών της εξουσίας των αυλοκολάκων των παρατρεχάμενων με την απροκάλυπτη εύνοια στους υπηρέτες του συστήματος και της άρχουσας τάξης αποκλίνει από τον θεσμικό της ρόλο αυτόν της απονομής προστασίας και δικαιοσύνης στους πολίτες της .Η Δικαιοσύνη των «άλλων» επιστρέφει σήμερα πιο ισχυρή και πιο δυνατή επιδιώκει την επάνοδο της ως μηχανισμός επιλεκτικής καταστολής -ειδικά αν είσαι πρόσφυγας εργάτης συνδικαλιστής απεργός διαδηλωτής θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και εργατικού ατυχήματος -αποφυλακίζει βιαστές και δολοφόνους και κρατά στη φυλακή ανθρώπους που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους

Αντί να διαολοστέλνουμε και να σιχτιρίζουμε ολημερίς θα ήταν προτιμότερο ή συγκρότηση μια τέτοιας αντίστασης και ρήξης χωρίς βέβαια να λείπει και η αντίσταση άλλων τρόπων. Να διεκδικήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και να βοηθήσουμε να αποβληθεί από την κοινωνία αυτό το «κακοήθες μελάνωμα» .

Ποιος φταίει για την ενεργειακή ακρίβεια στην Ελλάδα;

 

«Ρευστότητα, αποτελεσματικότητα και κοινωνική ευημερία» ήταν η υπόσχεση πίσω από τη νέα αγορά υψηλής τεχνολογίας εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, η οποία χρησιμοποιεί έναν μοναδικό αλγόριθμο για τον καθορισμό των τιμών για την ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή η υπόσχεση φαίνεται να έχει αθετηθεί. Ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να ρυθμίζει την αγορά και να προστατεύει τους καταναλωτές τους έχει εκθέσει σε άγρια αστάθεια, με τα ελληνικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να βασανίζονται από τις υψηλότερες αυξήσεις της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ.

Τον Νοέμβριο του 2021, η Ελλάδα ανακοίνωσε σχέδια για τον πρώτο της νόμο για το κλίμα, δεσμευόμενη να σταματήσει την καύση άνθρακα ως μέρος μιας κίνησης προς μια «καθαρή μηδενική» οικονομία. Αλλά αντί να υποκινήσει τη στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η πρόσφατα απελευθερωμένη αγορά ήταν ένα όφελος για τους παραγωγούς ενός άλλου ορυκτού καυσίμου - του φυσικού αερίου.

Κυβέρνηση και ενεργειακοί όμιλοι αποδίδουν την αύξηση των τιμών του ρεύματος στη διεθνή ενεργειακή κρίση. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι οι τιμές στην Ελλάδα αυξάνονται περισσότερο και για μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι στην Ευρώπη. Και οι αιτίες γι’ αυτό είναι η ξαφνική πρωτοκαθεδρία του φυσικού αερίου, οι στρεβλώσεις του εγχώριου ανταγωνισμού, τα κερδοσκοπικά επεισόδια στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, αλλά και ο χαρακτήρας του target model, δηλαδή της νέας αγοράς ενέργειας.

 (Η πλήρης έρευνα, που δημοσιεύτηκε σε συνεργασία με την Reporters United, είναι διαδικτυακά στα ελληνικά εδώ .) https://www.reportersunited.gr/7579/poios-ftaiei-gia-tin-energeiaki-akriveia-stin-ellada/Η έρευνα γίνεται σε συνεργασία και με τη χρηματοδότηση του Source Material (Ηνωμένο Βασίλειο).

EΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

 

Οι ελληνικές αρχές, μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιούν, επιτίθενται, ληστεύουν και απογυμνώνουν αιτούντες άσυλο και μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, προτού τους απωθήσουν συνοπτικά πίσω στην Τουρκία μέσω του ποταμού Έβρου. Προσλαμβάνουν άνδρες που φαίνεται να είναι καταγωγής Μέσης Ανατολής ή Νότιας Ασίας, για να εξαναγκάσουν τους απογυμνωμένους ή μόλις ντυμένους μετανάστες σε μικρές βάρκες, τους μεταφέρουν στη μέση του ποταμού Έβρου, που σηματοδοτεί τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και τους αναγκάζουν μέσα στο παγωμένο νερό, κάνοντάς τους να πάνε στην όχθη του ποταμού στην τουρκική πλευρά. Αυτοί οι άνδρες φορούν συχνά μάσκες για να κρύψουν τα πρόσωπά τους και μαύρα ρούχα ή ρούχα που μοιάζουν με κομάντο.

Από το 2008 έρευνα του Παρατηρητηρίου  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγράφει τις ελληνικές αρχές να απωθούν μετανάστες και αιτούντες άσυλο μέσω των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία. Οι αναφορές μας επιβεβαιώνονται από άλλες αναφορές από (ΜΚΟ), μέσα ενημέρωσης, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) σχετικά με τις ελληνικές καταχρήσεις μεταναστών και αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια απωθήσεων στον ποταμό Έβρο και στο Αιγαίο Πέλαγος. Ενώ ο αριθμός των καταγεγραμμένων αφίξεων από ξηρά και θαλάσσια στην Ελλάδα από την Τουρκία μειώνεται από το 2018 δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των απωθήσεων το 2021 και το 2022 .

Η Frontex, ο καλύτερα χρηματοδοτούμενος οργανισμός της ΕΕ με προϋπολογισμό 758 εκατομμυρίων ευρώ, ερευνάται και για προηγούμενες αντίστοιχες καταγγελίες. Συγκεκριμένα κατηγορείται για συνεργασία με τις ελληνικές αρχές με σκοπό την παράνομη απώθηση προσφύγων. 

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλληλέγγυοι, πλήθος οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και μεγάλα διεθνή μίντια έχουν αναδείξει το θέμα .

Οι απωθήσεις παραβιάζουν πολλαπλούς κανόνες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της συλλογικής απέλασης βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του δικαιώματος σε δίκαιη διαδικασία στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το δικαίωμα αίτησης ασύλου βάσει του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και την αρχή της μη επαναπροώθησης βάσει της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες.

Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται συστηματικά ότι εμπλέκεται σε απωθήσεις, χαρακτηρίζοντας τέτοιους ισχυρισμούς ως «ψευδείς ειδήσεις» ή «τουρκική προπαγάνδα» και καταστέλλοντας, μεταξύ άλλων μέσω της απειλής ποινικών κυρώσεων, όσους αναφέρουν τέτοια περιστατικά.

Σε άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Lemonde αναφέρει :

https://www.lemonde.fr/international/article/2022/06/28/a-la-frontiere-avec-la-turquie-des-migrants-enroles-de-force-par-la-police-grecque-pour-refouler-d-autres-migrants_6132286_3210.html

Στο χωριό Νέο Χειμώνιο, που βρίσκεται δέκα λεπτά από τον Έβρο, το ποτάμι που χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία, η επαναπροώθηση των προσφύγων, μια πρακτική αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, είναι κοινό μυστικό. Σε ώρα αιχμής, στο καφενείο, οι κάτοικοι, πάνω από πενήντα, παραπέμπουν στην επανέναρξη των μεταναστευτικών ροών. «Καθημερινά αποτρέπουμε την παράνομη είσοδο 900 ανθρώπων » , δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος στις 18 Ιουνίου, εξηγώντας την αύξηση της μεταναστευτικής πίεσης που ασκεί η Άγκυρα.

«Αλλά δεν βλέπουμε τους μετανάστες. Είναι κλεισμένοι, εκτός από αυτούς που δουλεύουν στην αστυνομία», λέει ένας συνταξιούχος. Ο κολλητός του προσθέτει: «Μένουν στα κοντέινερ του αστυνομικού τμήματος και μπορούν να πηγαινοέρχονται. Τους συναντάς στο ποτάμι, όπου δουλεύουν ή το βράδυ όταν πάνε για ψώνια. Αυτοί οι νεοσύλλεκτοι της ελληνικής αστυνομίας αντικατέστησαν τους αγρότες και τους ψαράδες που έκλεισαν οι ίδιοι τον δρόμο πριν από μερικά χρόνια, με αυτούς που αποκαλούν «παράνομους» .

«Σκλάβοι» της ελληνικής αστυνομίας

Σύμφωνα με τις ΜΚΟ Human Rights Watch  αυτή η τάση έχει επανέλθει συχνά από το 2020 στις μαρτυρίες θυμάτων απωθήσεων (παράνομη επαναπροώθηση μεταναστών). Μετά τις εντάσεις στα σύνορα τον Μάρτιο του 2020, όταν η Άγκυρα απείλησε να αφήσει χιλιάδες μετανάστες στην Ευρώπη, οι ελληνικές αρχές φέρεται να ενίσχυσαν την πρακτική για να εμποδίσουν τα στρατεύματά τους να πλησιάσουν πολύ επικίνδυνα στο τουρκικό έδαφος. , επιβεβαιώνουν τρεις αστυνομικοί που έχουν τοποθετηθεί στα σύνορα. Αυτή η καταναγκαστική εργασία μεταναστών «απολαμβάνει πολιτική υποστήριξη. Κανένας αστυνομικός δεν θα ενεργούσε μόνος του  » , προσθέτει ένας αξιωματικός.

η ανάθεση της «βρόμικης δουλειάς» σε μετανάστες είναι εν γνώσει τόσο των επιτελών της αστυνομίας όσο και πολιτικών προσώπων, αν όχι στις επιχειρησιακές της λεπτομέρειες, τουλάχιστον στις γενικές γραμμές της. (Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως δηλώνουν οι αστυνομικοί, ο στρατός αρνήθηκε να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις pushbacks). Η ιδέα προτάθηκε προς τους πολιτικούς ως ένας τρόπος προστασίας των αξιωματικών από το να εκτίθενται οι ίδιοι στις επαναπροωθήσεις, καθώς φοβούνται την έκθεσή τους σε κινδύνους από τις συμπλοκές με τις τουρκικές δυνάμεις ή τους λαθρέμπορους (από την έρευνα, ενδεικτικά, προκύπτει ότι είναι συχνά τα περιστατικά με πυροβολισμούς στην περιοχή).

Η έκταση του φαινομένου (επιχειρήσεις με τη συμμετοχή τριών τουλάχιστον αστυνομικών τμημάτων, διάρκειας τουλάχιστον δύο ετών, επαναπροωθήσεις χιλιάδων αιτούντων άσυλο αν ληφθεί υπόψη ότι κατά τις μαρτυρίες ορισμένες νύχτες τα pushbacks αφορούσαν πάνω από 100 άτομα) καθιστά αμφίβολη την έλλειψη γνώσης εκ μέρους των αστυνομικών επιτελών αλλά και των πολιτικών προϊσταμένων τους.

H Σοκαριστική μαρτυρία Φαντάρου για Φόνους και απίστευτη Βία Στρατού-Αστυνομίας-Φασιστών εναντίον των προσφύγων στον Έβρο το 2020 όπως δημοσιεύθηκε την  Πέμπτη 30 Ιουνίου στην ιστοσελίδα https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1  

Δύο χρόνια μετά την κρίση του 2020, η κατάσταση στον Έβρο αγγίζει, χωρίς υπερβολές, τα όρια της διαστροφής. Ηχητικά κανόνια, που όσοι γνωρίζουν, χαρακτηρίζουν τον ήχο που παράγουν ως «αποκρουστικό»∙ αναφορές στη διάρκεια της εκπαίδευσης για «νάρκες προσωπικού και στις 2 πλευρές του ποταμιού», παρ’ όλο που είναι απαγορευμένες∙ η αρρωστημένη χαρά των στελεχών που πηγαίνουν για εποχούμενο περίπολο στο ποτάμι και η διαστροφική επιθυμία τους να πετύχουν στη διάρκεια του περιπόλου κανένα πρόσφυγα ή μετανάστη ή ακόμα καλύτερα, να χρειαστεί να εμπλακούν και να κάνουν χρήση των όπλων, μαχαιριών ή πτυσσόμενων γκλομπ τους∙ οι «κατασχέσεις» προσωπικών ειδών των συλληφθέντων που μεταφέρονται κυριολεκτικά ως λάφυρα στο τέλος του περιπόλου. Το πόσοι περιμένουν να πάνε περίπολο για να κατασχέσουν κάτι και να το κάνουν «δώρο» στα παιδιά ή τις γυναίκες τους σε κάποια γιορτή (τις περισσότερες φορές κινητά τηλέφωνα, ρολόγια και μαχαίρια). Η ακόμα χειρότερα, το «πανηγύρι» που στήνεται κάποιες φορές όταν συλλαμβάνεται κόσμος να περνάει τα σύνορα, στο οποίο περίπολα του Ε.Σ. και της ΕΛ.ΑΣ. από τη γύρω περιοχή, ακόμα και αν το περιστατικό δεν είναι στον τομέα ευθύνης τους, για να συμμετάσχουν: να χτυπήσουν, να ξεγυμνώσουν, να εξευτελίσουν και ποιος ξέρει τί άλλο.

Αλλά και τα πιο «ιδιωτικά πανηγύρια», των οποίων διοργανωτές είναι συνήθως τα περίπολα των Ειδικών Δυνάμεων και που κοντά σε ένα από αυτά έτυχε να βρεθώ στη διάρκεια υπηρεσίας: Μες στη νύχτα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που βρισκόμασταν στο φυλάκιο, αρχίσαμε να ακούμε κραυγές και κλάματα ανθρώπων μέσα από το δάσος, σε σημείο που, νωρίτερα εκείνη τη μέρα, είχαμε μάθει ότι θα κατασκήνωνε περίπολο των Ειδικών Δυνάμεων που βρισκόταν στην περιοχή. Οι κραυγές κράτησαν αρκετή ώρα και επίσημα δεν μάθαμε ποτέ τί συνέβη, αν και ρωτήσαμε επανειλημμένα. Αυτό που μας είπαν όμως και τα στελέχη ήταν ότι «συμβαίνει συχνά όταν βγαίνουν οι ειδικοδυναμίτες» και «παίζουν οι ειδικές δυνάμεις», προφανώς με κάποιο θήραμα που πιάσανε στο ποτάμι. Σαν αγέλη που βγαίνει για κυνήγι και αφού πιάσει το θήραμα, παίζει μαζί του για να «εκπαιδεύσει» τα νεότερα μέλη της.

Οι Θάνατοι

Το χειρότερο όμως στη διάρκεια της θητείας στον Έβρο, είναι ο θάνατος και η εξοικείωση με την ιδέα του, κάτι που πραγματικά κανείς δεν περιμένει σε αυτό το βαθμό, ακριβώς γιατί είναι εντελώς διαφορετική η εικόνα που υπάρχει για όλα αυτά στον έξω κόσμο. Δεν ξεχνιούνται π.χ. οι ιστορίες μετά από την επιστροφή περιπόλων ότι «βρήκαμε – πάλι- σκαούλες», μαύρες σακούλες με –όχι πάντα ολόκληρα- πτώματα, πεταμένες δίπλα στο ποτάμι ή μέσα σε κοντινά χωράφια (άραγε από ποιόν;). Δεν ξεχνιέται το γεγονός ότι όταν ο Έβρος κατεβάζει νερό και ανακατεύεται η λάσπη στον πυθμένα του από τα ρέυματα, στην επιφάνεια αναδύονται πτώματα. Δεν ξεχνιούνται επίσης περιστατικά, όπως τότε που στη διάρκεια περιπόλου βρέθηκε να επιπλέει στο ποτάμι ένα πτώμα, το οποίο, επειδή είχε μείνει μόνο ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια –που μπορεί να τα χρειαζόταν για κάτι πιο σημαντικό- στο στέλεχος της ΕΛ.ΑΣ. που έφτασε για να το περισυλλέξει, το έσπρωξε με ένα ξύλο προς την απέναντι πλευρά του ποταμού, για να το μαζέψουν εκείνοι. Λίγο παρακάτω, το πτώμα το έστειλαν πίσω στην ελληνική πλευρά και το πέρα δώθε του νεκρού ΑΝΘΡΩΠΟΥ κράτησε αρκετή ώρα, μέχρι που απ’ ότι μάθαμε, κάποια από τις δύο πλευρές το άφησε απλά να το παρασύρει το ποτάμι, κάμποσα χιλιόμετρα παρακάτω.

Τέλος δεν ξεχνιούνται οι φωτογραφίες και τα βίντεο με πτώματα να επιπλέουν στο ποτάμι, που κυκλοφορούν στα κινητά στρατιωτικών σαν να πρόκειται για κάποιο αστείο ή λάφυρο, ακολουθούμενες και από τα αντίστοιχα σχόλια. Όπως σε μια συζήτηση έξι στελεχών που έγινε μπροστά μας, για το «πόσοι την πέρασαν από ένα χέρι πριν πεθάνει» και «θα ‘χε φάει αυτή πολύ, αυτές γεννάνε σαν σκύλες», δείχνοντας στο κινητό γύρω από το οποίο είχαν μαζευτεί, τη φωτογραφία μιας γυναίκας που επέπλεε νεκρή στο ποτάμι.

Επίλογος

Για να κλείνω λοιπόν. Στον Έβρο είδα ένα κράτος που προετοιμάζεται εντατικά, ανυπομονεί και έχει ήδη ξεκινήσει να δολοφονεί αμάχους. Η απάντηση λοιπόν στο αν υπήρξαν νεκροί στην προσφυγική κρίση του 2020, είναι ότι πραγματικά, δεν γίνεται να μην υπήρξαν. Και πιθανότατα υπήρξαν και άλλα πολλά που δεν έτυχε να δω ή να μάθω, κι άλλα τέρατα, όπως η λειτουργία black site στον Έβρο, για την οποία έγραψαν οι NY Times τον Ιούλιο του 2020 και την οποία –φυσικά- αρνήθηκε η Ελλάδα.Στέλνω όλα τα παραπάνω στον Σπάρτακο, γιατί πρέπει επιτέλους να γίνουν γνωστά και ξέρω ότι ο Σπάρτακος είναι ο μόνος που έχει αποδείξει ότι δεν θα τα αγνοήσει.

ΟΙ ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται τις επαναπροωθήσεις ωστόσο παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα.

Είναι οι επαναπροωθήσεις ένα Διεθνές  ανθρωπιστικό έγκλημα σε συνεργασία με την Frontex;

Είναι οι Ελληνικές κυβερνήσεις υπεύθυνες για αυτές τις καταγγελίες και πώς το ελληνικό κράτος από πολέμιος των διακινητών εμφανίζεται να είναι συνέταιρός τους;

Πώς τα pushbacks ανατίθεται σε μετανάστες οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να πραγματοποιούν βίαιες επιχειρήσεις αστυνομικού χαρακτήρα σε βάρος άλλων μεταναστών;

Η δημοσιογραφική έρευνα για πρώτη φορά στοιχειοθετεί ότι οι ελληνικές αρχές, ενδεχομένως με πολιτική κάλυψη, συναλλάσσονται με δίκτυα διακινητών στην Τουρκία. Συνεργάζονται με άτομα που έχουν ποινικό μητρώο στο trafficking. Εισάγουν παράτυπα στην Ελλάδα μετανάστες, με σκοπό να διεκπεραιώνουν εξαναγκαστικά τη βρόμικη δουλειά τη διεκπεραίωση επαναπροωθήσεων, συχνά με την προσφυγή στην ωμή βία και στην καταλήστευση των αιτούντων άσυλο.

Το Reporters United απέκτησε πρόσβαση και μελέτησε τα τεκμήρια και το υλικό της πολύμηνης έρευνας που διεξήχθη από δημοσιογράφους του Lighthouse Reports, της Monde, του Spiegel, της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD και του Guardian. Η έρευνα δημοσιεύεται σήμερα ταυτόχρονα στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία – και στην Ελλάδα από το Reporters United :

 https://www.reportersunited.gr/9138/pushbacks-evros-sklavoi/?fbclid=IwAR1XwmlRulLl8iuIeQ4H5DQsxl2GdwiOz4ecEfJ_bxNHYBye7tkTh4kkHeQ

Δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνονται τέτοιες καταγγελίες. Εκατοντάδες θύματα των pushbacks αναφέρουν εδώ και μήνες πως επαναπροωθήθηκαν από άλλους μετανάστες που μιλούν αραβικά ή φαρσί.

Τον Απρίλιο του 2022 το Human Rights Watch (HRW), μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο, σε έκθεσή του με τίτλο «Τα Πρόσωπά τους Ήταν Σκεπασμένα: Η Ελλάδα Χρησιμοποιεί Μετανάστες για να Βοηθούν την Αστυνομία στα Pushbacks» αποκάλυψε την έκταση της θλιβερής πρακτικής. Η έκθεση του HRW βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 26 Αφγανούς (23 άνδρες, δύο γυναίκες και ένα αγόρι), 23 εκ των οποίων επαναπροωθήθηκαν μεταξύ Σεπτεμβρίου 2021 και Φεβρουαρίου 2022 μέσω του Έβρου.

Παρά τη βαρύτητα των καταγγελιών, η έκθεση του HRW αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές αρχές με απαξία: Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξέφρασε τη «λύπη του για την ποιότητα της έκθεσης» κατηγορώντας την οργάνωση ότι «υιοθετεί άκριτα καταγγελίες βασιζόμενες αποκλειστικά σε συρραφή τηλεφωνικών συνεντεύξεων, τις οποίες δεν επιβεβαιώνει βάσει αξιόπιστων και βάσιμων αποδεικτικών στοιχείων».

Πηγές :

https://www.hrw.org/report/2022/04/07/their-faces-were-covered/greeces-use-migrants-police-auxiliaries-pushbacks

https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1