Η επίθεση ξεκίνησε...

Όταν η Ελληνική Δικαιοσύνη θέλει και μπορεί τίποτα δεν την σταματάει και μάλιστα  σε χρόνο ρεκόρ και με συντριπτική πλειοψηφία ιδιαίτερα ότι αφορά τους πλειστηριασμούς τα κόκκινα δάνεια το σπίτι του φως του μεροκαματιάρη . Τα περιβόητα funds  οι διάφοροι servicers δηλ. οι εταιρείες διαχειρίσεων απαιτήσεων οι οποίες βέβαιά δεν φορολογούνται στην Ελλάδα πήραν το πράσινο φως  και η επίθεση ξεκινάει !!!

«Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί, όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες, αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους» δήλωνε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος τον Νοέμβριο του 2017.

Σήμερα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά η πρόκληση φόβου προκειμένου να δημιουργηθούν εστίες αντίδρασης αποτελεί ενδεχομένως το μοναδικό σχέδιο που διαθέτει σήμερα η Κουμουνδούρου. Όπως και η προσπάθεια να εμφανισθεί αποδυναμωμένη η κυβέρνηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση  έχει σηκώσει bantiera rossa και έχει δώσει εντολή στα στελέχη να μετέχουν σε κάθε κινητοποίηση εναντίον της ακόμη και σε καταλήψεις των σχολείων αλλά και την διαδικτυακή ψηφοφορία για την ανάδειξη οργάνων αντιδρώντας μέχρι και στην απόφαση να γίνονται οι συνελεύσεις τους εκτός διδακτικών ωρών.

Οι ευθύνες των αστικών κυβερνήσεων είναι τεράστιες, τόσο των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ που το 2015 ψήφισε νόμο για την ίδρυση τέτοιων εταιρειών. Οι τράπεζες ξεφορτώθηκαν δια της διαγραφής «κόκκινα» και εξυπηρετούμενα δάνεια  στα funds, αυτά έβαλαν τους servicers να εισπράξουν τα οφειλόμενα ή να εκπλειστηριάσουν τα ακίνητα, και αυτοί με τη σειρά τους ίδρυσαν εταιρείες real estate για να «αξιοποιήσουν» τη λαϊκή περιουσία που έχουν αρπάξει (σπίτια, οικόπεδα κ.α.).

Με μια απόφαση - «ταφόπλακα» για την πρώτη κατοικία, ο Άρειος Πάγος έδωσε το σύνθημα για την τελική έφοδο ενάντια στην ιδιωτική περιουσία .Δικαιοσύνη, κυβέρνηση και κοράκια πιασμένοι χέρι- χέρι, για μια χώρα που βγαίνει και επίσημα πλέον στο σφυρί για να γίνει αποικία επωφελούμενων ξένων. Αυτή είναι η κατάσταση.

Κατά τα άλλα βγήκαμε από τα μνημόνια και έχει έρθει η ανάπτυξη. Απλά μερικά εκατομμύρια Ελλήνων θα την υποδεχθούν στο πεζοδρόμιο, όντας πεταμένοι έξω από τα σπίτια τους.

Πρόκειται για ένα έγκλημα που ξεκίνησε από το 2010 όπου όλα τα μνημονιακά κόμματα φρόντισαν  να ξεφορτωθούν όλες τις νομικές δικλείδες ασφαλείας που προστάτευαν την πρώτη κατοικία (όπως ο νόμος Κατσέλη), καταργώντας σταδιακά κάθε σχετικό μέτρο. Καθιερώθηκαν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί για fast – track διαδικασίες και για να μην μπορεί καμία δράση αλληλεγγύης να παρεμβαίνει, και έπειτα έγιναν «ιδιώνυμο» οι κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών.

Για να φτάσουμε στο 2023 όπου μπορούν να δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα τα funds στην διενέργεια πλειστηριασμών, χωρίς καν να έχουν υποχρέωση να διαπραγματευτούν κάποια πρόταση ρύθμισης από τον οφειλέτη. Τα πάντα στα μέτρα των τραπεζών, ώστε να προχωρήσουν στο τελικό στάδιο για την βίαιη πτώχευση του ελληνικού λαού. Δεκατρία χρόνια προεργασίας, οδήγησαν στην τελική έφοδο ενάντια στην λαϊκή στέγη. Ποτέ ξανά στα χρόνια της μεταπολίτευσης οι θεσμοί του κράτους δεν έγιναν τόσο απροκάλυπτα εχθρικοί προς τον ελληνικό λαό. Μόνο που ο λαός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο, αρκεί να ενημερωθεί και να δράσει υπέρ των συμφερόντων του, πριν τον ξυπνήσει η εφιαλτική πραγματικότητα που έρχεται.

Σήμερα που ο κόσμος της εργασίας βρίσκεται σε απόγνωση δεχόμενος μια ανελέητη επίθεση με την ακρίβεια να έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, την ανεργία και την υποαπασχόληση να καλπάζει, να λείπει όλο και περισσότερο όχι μόνο το φαΐ αλλά ακόμη και το φάρμακο για την πιο απλή αρρώστια, η κυβέρνηση με επιδοματικές πολιτικές σαν “ασπιρίνες για τον καρκίνο”, φροντίζει μόνο για τα υπερκέρδη του κεφαλαίου, μέσα από τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση, όπως προηγούμενα από την υγειονομική και οικονομική. Ταυτόχρονα εντείνει τους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας, αλλά και τις βίαιες εξώσεις από τα σπίτια τους, αδύναμων οικονομικά συμπολιτών μας.

Το εργατικό κίνημα, πρέπει να πρωτοστατήσει  στον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Για να μην περάσει κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας σε τράπεζες και funds.

Για θεσμοθέτηση ακατάσχετου πρώτης λαϊκής κατοικίας.

Για κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου απελευθέρωσης των πλειστηριασμών από το 2015 ως σήμερα.

Για κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου που αφορά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, την ποινικοποίηση παρεμπόδισής τους και τις κατασχέσεις.

Για διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τράπεζες, κράτος, ΔΕΚΟ

Για ανατροπή του πλαισίου της αντιλαϊκής πολιτικής με συνολική διαγραφή του δημόσιου χρέους, κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, εθνικοποίηση των τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ.

Έμεινε το όνειρο ορφανό…

 
H Βάρκιζα στη συλλογική μνήμη της Αριστεράς αποτελεί  συνώνυμο της ήττας και της πανωλεθρίας. Στην πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ελληνικής Εθνικής  Αντίστασης  το ΕΑΜ εκπροσώπησαν οι Γιώργης Σιάντος (Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ), Μήτσος Παρτσαλίδης (ΓΓ της ΚΕ του ΕΑΜ) και Ηλίας Τσιριμώκος (ΓΓ του κόμματος Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας. Την κυβέρνηση Πλαστήρα εκπροσώπησαν οι Ιωάννης Σοφιανόπουλος (υπουργός Εξωτερικών), Περικλής Ράλλης (υπουργός Εσωτερικών) και Ιωάννης Μακρόπουλος (υπουργός Γεωργίας).

"Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει". 

Σοφά λόγια του Άρη Βελουχιώτη λίγο πριν από τα Δεκεμβριανά στην  σύσκεψη των καπεταναίων στη Λαμία στις 17 και  18 Νοέμβρη του 1944, η συνέχεια είναι γνωστή, η αυλαία του πρώτου μέρους της τραγωδίας έκλεισε στις 12 του Φλεβάρη του 1945, με την συμφωνία της Βάρκιζας.

«Η μόνη νικηφόρα επανάσταση που παρέδωσε την εξουσία .Κανένα ένοπλο κίνημα κάθε απόχρωσης, εθνικιστικό, δεξιό ή αριστερό, από το Σαλβαδόρ μέχρι το Κονγκό και από το Νεπάλ μέχρι την Ιρλανδία, ποτέ δεν δέχτηκε να αφοπλιστεί, χωρίς να έχει αποσπάσει γενική αμνηστία. θυμόμαστε λόγια του Μάο Τσε Τουνγκ.

Ένα χρόνο μετά τη συμφωνία κ' τον αφοπλισμό ,στις 12 Φλεβάρη 1946 δημοσιεύεται και κατατίθεται στον ΟΗΕ ο απολογισμός της κρατικής καταστολής. Νεκροί 1289 ,Τραυματίες 6671 ,Βασανισθέντες 31632,Συλληφθέντες 84931,Βιασμενες γυναίκες,Επιδρομές σε τυπογραφία 572,Καταδιωκομενοι δημοκρατικοί πολίτες πάνω από 100000....

Η κατάπτυστη και προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας δεν μπορεί παρά να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας σειράς λαθών και ανεπαρκειών της ηγεσίας Σιάντου- Ιωαννίδη. Καζέρτα- Λίβανος- Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας- απομάκρυνση Σαράφη- Άρη είτε προέρχονταν από αναμονή είτε από φόβο αναμέτρησης απέναντι στο ρόλο που θα υπηρετούσε ο βρετανικός ιμπεριαλισμός, δεν μπορούν να πιστωθούν σε καμία περίπτωση στην γραμμή της 3ης διεθνούς, δεν μπορούν να χτυπήσουν την Σοβιετική Ένωση, το πρώτο Σοσιαλιστικό Κράτος που αποτελούσε το κέντρο του διεθνούς επαναστατημένου υπό κρατική υπόσταση προλεταριάτου που σάλπιζε την αντεπίθεση απέναντι στο γερμανικό ναζισμό-ιμπεριαλισμό

Παραθέτουμε τα λόγια του   Γρηγόρη Φαράκου: «Οι διεθνείς συνθήκες ήταν σαφείς. Ήταν ολοφάνερη η απόφαση των Άγγλων να αντιμετωπίσουν ένοπλα την οποιαδήποτε αντίδραση. Η απόφαση λοιπόν για ένοπλη σύγκρουση ήταν το λιγότερο παράλογη. Όλα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ έχει αναθεματίσει σε όλους τους τόνους τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Η άποψή μου είναι ότι η Βάρκιζα ήταν μια συνέχεια και συνέπεια των προηγούμενων εξελίξεων. Και ήταν υποχρεωτική την ώρα που έγινε».

Οι αντιλήψεις αυτές νομιμοποιούν την καθυστέρηση εξαπόλυσης του ένοπλου ταξικού πολέμου σε συνθήκες συσχετισμού επιβολής της εργατικής λαϊκής εξουσίας, είναι οι ίδιες αντιλήψεις που βλέπουν ως λάθος την συγκρότηση του ΔΣΕ και την πάλη του για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας, για την στερέωση της λαϊκοδημοκρατικής Ελλάδας απέναντι στον αστικό πολιτικό κόσμο και τους ξένους ιμπεριαλιστές πατρώνες τους.

Αρνητικοί συσχετισμοί ή λαθεμένη πολιτική γραμμή .

Όσο κυνισμό και αναλγησία διέθετε η αστική τάξη που επέλεξε να είναι το δεξί χέρι των κατακτητών  άλλο τόσο ήταν τυφλή και μεθυσμένη από τις αυταπάτες η ηγεσία της Αριστεράς.

Το ΚΚΕ από το 1934 (απόφαση της 6ης Ολομέλειας), είχε ενστερνιστεί τη «θεωρία των σταδίων». Με την γνωστή δικαιολογία ότι οι συνθήκες ποτέ δεν θα ωριμάσουν για σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά μονάχα για μια «αστικοδημοκρατική αλλαγή», όπου η Αριστερά και η εργατική τάξη θα είναι  ‘’σύμμαχοι’’ με το δήθεν προοδευτικό και εθνικό κομμάτι της αστικής τάξης.

Ήταν αυτή η πολιτική που οδήγησε  στο Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, την προσπάθεια δηλαδή συμμαχίας Βενιζελικούς με τα γνωστά αποτελέσματα τον καταπραϋντικό  ρόλο της ηγεσίας απέναντι στην εξεγερμένη εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης τον Μάη του ’36 και την επικράτηση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.

Αλλά η πανωλεθρία της Βάρκιζας υπήρξε χωρίς προηγούμενο. Ένα ένοπλο επαναστατικό κίνημα, που έλεγχε το σύνολο σχεδόν της ελληνικής επικράτειας, παρέδωσε τα όπλα και διέλυσε τις μονάδες του. Οι δωσίλογοι των ταγμάτων ασφαλείας ξανάγιναν οι κυρίαρχοι των δρόμων και των γειτονιών. Και ακολούθησε η κάθοδος στον Άδη για τους ανθρώπους που οργάνωσαν την αντίσταση στους ναζί. Κανένα επαναστατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο Ευρώπη Αμερική Αφρική δεν αποδέχτηκε τον συμβιβασμό και την ήττα χωρίς να αποσπάσει πρώτα γενική αμνηστία .Παγκόσμια Ελληνική πρωτοτυπία εδώ οι κάθε δωσίλογοι οι μπουραντάδες οι συνεργάτες των κατακτητών αυτοί που διέφυγαν στην Αλεξάνδρεια αναγνωρίσθηκαν από το Ελληνικό κράτος και πολλοί από αυτούς κάνανε και πολιτική καριέρα !!!

Οι αυταπάτες για τον ερχομό της λαϊκής εξουσίας μέσα από ειρηνικές διαδικασίες και κοινοβουλευτικό δρόμο γρήγορα θα εξανεμισθούν. Η Βάρκιζα αποτελεί ένα παράδειγμα προς αποφυγή για τις συμβιβασμένες δήθεν «αριστερές κυβερνήσεις» μη θέτοντας πραγματικό πρόγραμμα λαϊκής  εξουσίας.

Μία μέρα πριν υπογραφεί η ολέθρια συμφωνία ο Γιώργης Σιάντος, σε συνέντευξή του στους ξένους ανταποκριτές στις 12 Φλεβάρη 1945  έκανε την ακόλουθη δήλωση : «Εφόσον οι μεγάλοι σύμμαχοι αποφάσισαν πως η παρουσία του βρετανικού στρατού στην Ελλάδα είναι χρήσιμη, σημαίνει πως είναι. Πιστεύουμε πως η σύγκρουση ΕΛΑΣ και Βρετανών ήταν αποτέλεσμα μιας θλιβερής παρεξήγησης, η οποία ελπίζουμε θα ξεχαστεί».

Είναι πασιφανές χωρίς πολιτική ανεξαρτησία και συγκροτημένη πολιτική σκέψη  κανένα επαναστατικό κίνημα δεν μπορεί να σταθεί. Η πιο μεγάλη επαναστατική ευκαιρία που γεννήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, συντρίφτηκε ασφαλώς όχι εξαιτίας των «αρνητικών συσχετισμών», αλλά επειδή η ηγεσία του κινήματος, δεν είχε κανένα σκοπό να δώσει τη μάχη. Για να πάρουμε νικηφόρα τη ρεβάνς στην επόμενη ευκαιρία, πρέπει να έχουμε σφυρηλατήσει μια άλλη επαναστατική αριστερά, χωρίς αυταπάτες με εμπιστοσύνη στον λαϊκό παράγοντα απέναντι για τις προθέσεις του ταξικού εχθρού.