Γιατί ο Μεταξάς ήταν φασίστας!

 Πηγή: Ριζοσπάστης / Του Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Στα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου συστήματος ήταν η αντιδικτατορική αντίσταση των αστικών δυνάμεων έστω και αν αυτή συνοψιζόταν στην έκρηξη βομβών ικανών να προκαλέσουν την επέμβαση των Ευρωπαίων κηδεμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγοντας την «εκτροπή» της λαϊκής εξέγερσης. Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιες αυτές ελίτ δεν παρέλειπαν κάθε Αύγουστο να καταδικάζουν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου», τη δικτατορία δηλαδή του Μεταξά – για ειδικούς λόγους (ο Μεταξάς πέθανε το 1941, ο Γεώργιος επέστρεψε στη χώρα το 1946 για να τη σώσει από τον κομμουνισμό…) ξεχνούσαν τον Γεώργιο Β’ Γλύξμπουργκ, καθόλα συνεταίρο του Μεταξά στη δικτατορία.

Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό, όταν η «μεταπολίτευση» ήταν στις δόξες της. Σήμερα πυκνώνουν οι προερχόμενες από την ίδια αστική ελίτ απόψεις περί του αγαθοεργούς ρόλου του Ιωάννη Μεταξά. Μαντεύει κανείς ότι σε λίγο θα γίνει και πρότυπο ο δικτάτορας. Εξωραΐζονται σήμερα γύρω μας οι φυλακίσεις, οι εκτοπίσεις, οι διωγμοί αθώων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι «προληπτικές συλλήψεις», οι επιθέσεις σε απεργούς, η καταστολή… στο Μεταξά θα κολλήσουμε τώρα! Σε αυτό το κλίμα στην πολύ γνωστή ιστοσελίδα του Protagon.gr δημοσιεύθηκε, στις 7 Αυγούστου, «επετειακό» σημείωμα του Γιώργου Λυκοκάπη με ενδεικτικό τίτλο «Γιατί ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας».

Δεν ήταν γιατί το λέει ο Πάξτον! Η επιστράτευση ενός διάσημου ιστορικού – γνωστή τακτική αυτή – προσδίδει επιστημονικό κύρος σε όποιο ρηχό και ασήμαντο σημείωμα ή άρθρο! Ο Πάξτον λοιπόν φέρεται να λέει (λέει πολλά ο Πάξτον, αυτό το λίγο όμως άρεσε στον σημειογράφο μας…) ότι για να έχουμε φασισμό πρέπει να έχουμε «μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα», δηλαδή φασιστικό κίνημα… «Ο Μουσολίνι είχε τους Μελανοχίτωνές του, ο Χίτλερ τα Τάγματα εφόδου», λέει – εννοεί τα παραστρατιωτικά σώματα που είχε το φασιστικό και το ναζιστικό κόμμα στην Ιταλία και τη Γερμανία αντίστοιχα. Ο Μεταξάς, διαπιστώνει, δεν είχε τέτοια, άρα δεν ήταν φασίστας! Παρεμπιπτόντως, ο σημειογράφος δε χάνει την ευκαιρία να ψέξει τη μαρξιστική αριστερά που στην περίπτωση αυτή (όπως παντού και πάντα – υπονοεί) δεν κατάλαβε τίποτα! Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι τα φασιστικο-ναζιστικά κόμματα έχουν «ισχυρή λαϊκή στήριξη». Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι η «ισχυρή λαϊκή στήριξη» δε βοήθησε τον Χίτλερ να κερδίσει εκλογές στις οποίες κανόνισε να κατέβει μόνος του απαγορεύοντας καθετί που βρισκόταν αριστερά της δεξιάς. Θα βοηθούσε εξαιρετικά τον όποιο σημειογράφο να ρίξει μια ματιά στα κείμενα της «μαρξιστικής αριστεράς» που μελετά το φασισμό από τη δεκαετία του 1930 – χωρίς να περιμένει τον Πάξτον!

Εκτός από τον Πάξτον, που φέρεται να βεβαιώνει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας, έχουμε και τις ίδιες τις αρετές του δικτάτορα που, κατά τον σημειογράφο, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Μεταξάς δεν συμμερίστηκε τον «ακραίο εθνικισμό» των Μουσολίνι και Χίτλερ, δεν είχε σχέση με «στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς», δεν ήταν ρατσιστής και αγαπούσε ακόμα και τους Εβραίους!!! Επιπλέον, δεν ήταν χαρισματικός (εννοεί όπως ο Μιχαλολιάκος; Αυτό ομολογώ δεν το κατάλαβα!). Είχε δε συνεργάτες όπως ο Κορυζής ή ο Σεφέρης (κατώτερος διπλωματικός υπάλληλος ήταν τότε) – για εύλογους λόγους παραλείπεται ο Μανιαδάκης και άλλοι θαυμάσιοι. Τέλος, φέρεται να έφερε κάποια τάξη στη χώρα: «Συχνά μιλάμε για τον Μεταξά θεωρώντας ότι πριν είχαμε έναν δημοκρατικό παράδεισο»! Αρα…

Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην εύθυμη πλευρά του σημειώματος η οποία κορυφώνεται από την υπολανθάνουσα παραίνεση του αρθρογράφου στη σημερινή ακροδεξιά να πάρει παράδειγμα από τον Μεταξά και όχι από τον Μιχαλολιάκο. Τα αναγραφόμενα όμως και το ψάρεμα σε θολά νερά που υποκρύπτουν υποχρεώνουν σε κάποιες απαντήσεις.

Πρώτον: Ο Μεταξάς ήταν φασίστας. Το πρόβλημά του ήταν ότι στη χώρα που κυβερνούσε δεν ήταν δυνατό να εγκατασταθεί ένα «κλασικό» φασιστικό καθεστώς. Η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τη βρετανική γεωπολιτική κυριαρχία και στο Λονδίνο δε θα ήθελαν να μοιάζει με το μουσολινικό και το χιτλερικό καθεστώς κανένας από τους προστατευόμενους από τη Βρετανία τοπικούς ηγετίσκους. Ο πόλεμος πλησίαζε και δεν υπήρχε καιρός για παρεξηγήσεις. Για το λόγο αυτό ολόκληρα τμήματα της ελληνικής πολιτικής – μεταξύ τους η εξωτερική πολιτική και ο στρατός – ανατέθηκαν απευθείας στο Παλάτι, στον Γεώργιο τον Β’ δηλαδή.

Δεύτερον: Ο Μεταξάς δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιστορική συγκυρία που τον εμπόδιζε να εγκαταστήσει κλασικό φασιστικό καθεστώς στη χώρα του. Διέλυσε τις προηγούμενες ελληνικές φασιστικές οργανώσεις (μεταξύ τους την «Τρία Εψιλον» και τα αιματοβαμμένα τάγματα εφόδου της, τους «Χαλυβδόκρανους») μόνο και μόνο για να δημιουργήσει από την αρχή ένα μαζικό φασιστικό κίνημα που θα του επέτρεπε να έχει το πάνω χέρι στη «συγκυβέρνηση» με τον Γεώργιο Β’. Πρόκειται για την ΕΟΝ – την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας – η οποία ιδρύθηκε, στελεχώθηκε και οργανώθηκε στη βάση των πιο σκληρών φασιστικών νεολαιίστικων οργανώσεων. Το «όραμά» της ήταν ο Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός (το Τρίτο Ράιχ σε ελληνική εκτέλεση) που θα ήταν χιλιόχρονος (όπως και το κατά τον Γκαίμπελς Ράιχ!). Οι στολές, η εκπαίδευση της ΕΟΝ ήταν παραστρατιωτικές και το πρόσχημα για την κατεπείγουσα δημιουργία της ήταν η ανάγκη προάσπισης του ελληνικού πολιτισμού απέναντι στην κομμουνιστική επιθετικότητα που μόλις είχε εκδηλωθεί στην Ισπανία (τον Ιούλη του 1936 έγινε το πραξικόπημα των εθνικιστών στρατηγών ενάντια στη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας και ξεκίνησε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος).

Τρίτον: Το σημείωμα του κ. Λυκοκάπη συνοδεύεται από μία φωτογραφία που μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Ο Μεταξάς βρίσκεται ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου – πολιτικά, στρατιωτικά, παραστρατιωτικά – που όλοι τους χαιρετούν ναζιστικά. Προς Θεού δεν είναι αυτό που φαίνεται! Στον κατά τον κ. Λυκοκάπη Μεταξά «όποιος Ελληνας πιστεύει στον Χίτλερ (…) είναι κακόπιστος». Αρα αποκλείεται οι συνέλληνες του Μεταξά στην φωτογραφία να μιμούνται Γερμανούς ναζί. Μάλλον υψώνουν το χέρι για να κρύψουν τον ήλιο που τους εμποδίζει να ατενίσουν το χιλιόχρονο μέλλον του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού…. Αμ πώς!!!

«¡Yallah! ¡Yallah!: Ποδόσφαιρο, Πάθος και Αντίσταση!»

Άρης Χατζηστεφάνου

Την Κυριακή 27 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στον κινηματογράφο Studio στην Αθήνα το ντοκιμαντέρ για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο, παρουσία του σκηνοθέτη Cristian Pirovano. Η ταινία που «κόπηκε» στην Αυστρία θα προβάλλεται μέχρι τις 3 Νοεμβρίου.

Η προβολή της ταινίας «¡Yallah! ¡Yallah!» για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο έρχεται να μας θυμίσει έναν πόλεμο προπαγάνδας που κλιμακώνεται στην Ευρώπη. Μια μάχη στην οποία οι απόγονοι των υπαιτίων του Ολοκαυτώματος μετατρέπονται σε διώκτες των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους.Στις αρχές Σεπτεμβρίου μια ομάδα διαδηλωτών συγκεντρώθηκε έξω από τον κινηματογράφο Artis στη Βιέννη κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες. Διαμαρτύρονταν για την απόφαση της εταιρείας Cineplexx Ltd, που ελέγχει το μεγαλύτερο δίκτυο διανομής ταινιών στην Αυστρία, να απαγορεύσει την προβολή του ντοκιμαντέρ «¡Yallah! ¡Yallah!» την πρώτη επίσημη συμπαραγωγή Αργεντινής και Παλαιστίνης.

Η ταινία (η οποία θα προβληθεί αυτή την Κυριακή στην Αθήνα με πρωτοβουλία της οργάνωσης BDS Greece) αποτελεί μια συναρπαστική περιγραφή των δυσκολιών, των συλλήψεων και του καθημερινού εξευτελισμού που γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι ποδοσφαιριστές.

Το πρόβλημα, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του αυστριακού δικτύου διανομής δεν ήταν η ταινία αυτή καθ’ εαυτή, αλλά το γεγονός ότι η προβολή γινόταν με την υποστήριξη του BDS, του διεθνούς αντιρατσιστικού κινήματος που προωθεί το μποϊκοτάζ του Ισραήλ ως απάντηση στα εγκλήματα που πραγματοποιεί εναντίον των Παλαιστινίων. Και εκεί ξεκινούσε ένας πόλεμος, οι πραγματικοί στρατηγοί του οποίου δεν βρίσκονταν στη Βιέννη αλλά στο Τελ Αβίβ.Καθώς το BDS κατάφερνε όλο και σημαντικότερες νίκες αναγκάζοντας μεγάλες εταιρείες αλλά και καλλιτέχνες να απομακρυνθούν από το Ισραήλ, το Τελ Αβίβ άρχισε να οργανώνει την αντεπίθεσή του. Επικεφαλής των προσπαθειών για τη δυσφήμηση του διεθνούς κινήματος βρέθηκε ο ίδιος ο υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων Γκιλάντ Ερντάν.

Οπως αποκάλυψε το 2018 η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, o Ερντάν συνεργάστηκε στενά με τον επικεφαλής της Μοσάντ, Γιόσι Κοέν, συντονίζοντας μια γιγαντιαία επιχείρηση ύψους αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων σε όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιώντας την πάγια τακτική να κατηγορούν σαν αντισημίτη οποιονδήποτε ασκούσε κριτική στην πολιτική του κράτους του Ισραήλ, οι δυο άντρες επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα τείχος για τον αποκλεισμό του BDS.

Στην Αυστρία ένα χρόνο πριν από την ακύρωση προβολής της ταινίας «¡Yallah! ¡Yallah!» το δημοτικό συμβούλιο της Βιέννης είχε αποφασίσει να διακόψει κάθε επαφή με το κίνημα BDS, αναπαράγοντας αυτούσια επιχειρήματα του Ισραήλ περί «αντισημιτισμού». Το αποτέλεσμα ήταν να ακυρωθεί μεταξύ άλλων και μια ομιλία του Ρόνι Κάσριλς, άλλοτε στενού συνεργάτη του Νέλσον Μαντέλα και ηγετικού στελέχους του κινήματος εναντίον του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.

Ο Κάσριλς, ο οποίος έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, προέρχεται από εβραϊκή οικογένεια της Λιθουανίας η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή, για να σωθεί από τα πογκρόμ της τσαρικής Ρωσίας. Σήμερα όμως ο Εβραίος αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται στο στόχαστρο της ισραηλινής επιχείρησης προπαγάνδας.

H οργανωμένη επίθεση του Ισραήλ εναντίον του BDS έχει προκαλέσει αρκετά ανάλογα περιστατικά, στα οποία Εβραίοι, αλλά ακόμη και επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, αντιμετωπίζονται ως «αντισημίτες» λόγω της κριτικής που ασκούν στα εγκλήματα του Ισραήλ. «Με έχουν χαρακτηρίσει και εμένα αντισημίτρια επειδή μιλάω για την απάνθρωπη μεταχείριση των Παλαιστινίων» δήλωνε πριν από από μερικά χρόνια η Εσθερ Μπεχαράνο, μία από τις τελευταίες επιζήσασες της περίφημης ορχήστρας Εβραίων γυναικών του Αουσβιτς.H Μπεχαράνο, η οποία έχει εκφράσει ανοιχτά την υποστήριξή της στην καμπάνια για τον μποϊκοτάζ του Ισραήλ, κατάφερε να γλιτώσει από τον θάνατο των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπου οδηγήθηκε επειδή ήταν Εβραία και τώρα δίνει τη μάχη για να μη χαρακτηριστεί εχθρός των Εβραίων και των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Παραδόξως είναι συνήθως οι χώρες που έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων, οι οποίες σήμερα πρωτοστατούν στις διώξεις όσων τολμούν να ασκήσουν κριτική στο κράτος του Ισραήλ. Στη Γερμανία το κοινοβούλιο αποδέχτηκε σχεδόν αυτούσια τη ρητορική των ισραηλινών υπηρεσιών ασφαλείας εναντίον του BDS, ενώ όποιος τολμά να καταδικάσει δημόσια την πολιτική του Ισραήλ δέχεται λυσσαλέες αντιδράσεις από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Ενώ όμως μπορεί να σκεφτεί κανείς πολλούς λόγους για τους οποίους το γερμανικό κατεστημένο στηρίζει το Ισραήλ (μεταξύ άλλων και οι πωλήσεις οπλικών συστημάτων αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ), δεν είναι τόσο προφανές γιατί τα ισραηλινά εγκλήματα γίνονται αποδεκτά και από τμήματα της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών.

Το λεγόμενο κίνημα των self-hating Germans (των Γερμανών που μισούν τους… Γερμανούς), αν και δηλώνει ότι ανήκει στην Αριστερά, αποτελεί μία από τις πιο αντιδραστικές φωνές εναντίον των Παλαιστινίων υποστηρίζοντας ότι το Βερολίνο πρέπει να τάσσεται στο πλευρό του Ισραήλ, ακόμα και αν αυτό πραγματοποιεί εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: o πραγματικός αντισημιτισμός αφήνεται να θεριεύσει σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία, ενώ οι αρχές και τα μίντια αναλώνονται σε ένα κυνήγι μαγισσών εναντίον αντιρατσιστικών οργανώσεων και κινημάτων.

info-war.gr

ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Χωρίς καμιά αμφιβολία, η ανθρωπότητα βιώνει μια μετάβαση, μία συνεχής σύγκρουση καθώς η εκμεταλλευτική σχέση καταλαμβάνει όλες τις πλευρές της ζωής ενώ ταυτόχρονα οι αντιθέσεις αυξάνονται και οξύνονται βαθύτερα με την αντίθεση Κεφαλαίου-Εργασίας.

Η αιμοσταγής πολεμική επιχείρηση της Τουρκίας εναντίον του Κουρδικού λαού της Β.Συρίας έγινε άραγε  χάριν τίνος; Των αξιών του πολιτισμού, για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της ανθρωπότητας  ή τελικά για την υπεράσπιση των συμφερόντων των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών; Ο Πόλεμος στον Κόλπο έγινε για την εδραίωση των ΗΠΑ σε μια περιοχή με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου. Στην Σερβία πάλι για την εδραίωση των Αμερικάνων στην περιοχή και παράλληλα την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Το περιοδικό Τime έγραψε το 10/2001 λίγο μετά την κατάρρευση των δίδυμων πύργων «οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μία από τις πιο ευνοϊκές στιγμές της ιστορίας τους όπου μπορούν να διαμορφώσουν τον κόσμο». Στο όνομα της καταπολέμηση της τρομοκρατίας τείνουν να καταργηθούν κεκτημένα δικαιώματα και ελευθερίες με συνέπειες εκατόμβες νεκρών αμάχων πληθυσμών.

Ο Ευτύχης Μπιτσάκης (Ουτοπία,τ.46) σημειώνει μεταξύ άλλων «η καπιταλιστική πρόοδος πραγματοποιήθηκε με την θυσία γενεών και λαών με την δουλεία τον αποδεκατισμό και την εκμετάλλευση των αποικιών με δύο παγκόσμιους και αμέτρητους τοπικούς πολέμους» και συνεχίζει, «η χιτλερική θεωρία της συλλογικής ευθύνης γίνεται θεμέλιο της νέας εξωτερικής πολιτικής με υπέρτατη αξία το χρήμα με κυρίαρχη ιδεολογία ένα χυδαίο αστικό υλισμό που επικαλύπτεται με μία εθνική έπαρση».

Και φτάνουμε σήμερα στην τρομοκρατία και σε ένα γενικευμένο πόλεμο-προφανώς η τρομοκρατία δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης της φτώχειας, της πείνας, της εξαθλίωσης, της εξάπλωσης των ασθενειών του τρίτου κόσμου, και τον στοχευμένων αφανισμών πολιτισμών/γενοκτονίες αλλά είναι και η  εκμετάλλευση με όργανο τους πολέμους, τις δικτατορίες, τα διεφθαρμένα καθεστώτα, την προλεταριοποίηση και την εξαθλίωση ως συνέπεια ενός άκρατου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, του ίδιου που παράγει ολοένα και αυξανόμενους προσφυγικές ροές πληθυσμών. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός τρομοκράτης; Μήπως δεν είναι άλλος από το ίδιο το Κράτος ; Για να θυμίσουμε μία πασίγνωστη ρήση ότι το κράτος είναι ένα εργαλείο καταπίεσης στα χέρια της άρχουσας τάξης  η οποία ορίζεται με βάση την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής (κομμουνιστικό μανιφέστο). Και ποιοι είναι άραγε οι τρομοκράτες ; Ήταν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ,οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, οι Παλαιστίνιοι,  οι Κούρδοι, οι λαοί της Ν. Αμερικής, οι αυτόχθονες Ινδιάνοι, οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι στις Σκουριές ή είναι τελικά  όσοι αγωνίζονται για γη και ελευθερία;  Πάνω από 5 εκατομμύρια  παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα και ασθένειες,  στις  ΗΠΑ το ακαθάριστο εισόδημα του 1% ποσοστιαία ξεπερνά το εισόδημα του 40% ενώ περίπου μισό δις παιδιά στον κόσμο ζούν με λιγότερο από 1 δολ την ημέρα.

«Το Κεφάλαιο ασφυκτιά σήμερα λόγω της διαιωνιζόμενης κρίσης υπέρ-συσσώρευσης, με αποτέλεσμα να αναζητεί συνεχώς νέες αγορές, νέες πρώτες ύλες και προπαντός πηγές ενέργειας. «Οι νέοι πόλεμοι είναι στιγμές στην πορεία προς την κεφαλαιοκρατική παγκοσμιοποίηση και μέσον για την επέκταση και την παγίωση της ηγεμονίας του», αναφέρει ο Ε. Μπιτσάκης (Ουτοπία τ.46)  και συνεχίζει «ο πόλεμος μέσον αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου, μέσον συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης και ιδιαίτερα μέσον για την υπέρβαση της κρίσης μέσα στην κρίση με την καταστροφή μέσων παραγωγής εργατικής δύναμης και κοινωνικού πλούτου.»

Οι αντιιμπεριαλιστικές αντιαποικιοκρατικές επαναστάσεις δεν ακολούθησαν ένα μη-καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης  όπως πίστευε η αριστερά, αντιθέτως ακολουθήθηκε η αντεπανάσταση όπου προέκυψε μια νέα κυρίαρχη τάξη.  Οι  εργατικές μάζες παρέμειναν στο περιθώριο εξαθλιωμένες και δέσμιες των ανατρεπτικών ιδεών ενώ  όλα αυτά οδηγούσαν σε ένα αδιέξοδο  λόγω αφενός της αδυναμίας της αριστεράς,  αφετέρου της ήττας των απελευθερωτικών κινημάτων .

Έτσι σιγά σιγά σηματοδοτείται  και το τέλος του Διεθνούς Δικαίου με την σύμφωνη γνώμη του ΟΗΕ ώστε να διεξάγονται πόλεμοι δήθεν ανθρωπιστικοί  για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας εναντίον όσων δεν συμμορφώνονται.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα η απενεργοποίηση του άρθρου 5 όπου οι χώρες του ΝΑΤΟ είναι υποχρεωμένες να συμμετέχουν σε βομβαρδισμούς αμάχων κυρίως πληθυσμών

Η ΕΕ πειθήνιος ουραγός των ΗΠΑ  με τις δουλικές κυβερνήσεις, άριστοι διαχειριστές συμφερόντων καπιταλιστών συμμετέχοντας στα κοινά αντιιμπεριαλιστικά σχέδια στοχεύοντας σε μερικά αποφάγια και κοκαλάκια από το μεγάλο γλέντι  και την σφαγή των λαών.

Η Ελλάδα από κοντά άλλωστε όπου η αστική τάξη ουδέποτε ήταν δυνατή και κυρίαρχη- πάντα υποτακτική και σκυμμένη στοχεύοντας και αυτή στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα από το μεγάλο φαγοπότι. Εδώ κάποτε ο τρομερός Τσοχατζόπουλος δήλωνε «Η Ελλάδα τιμά τις δεσμεύσεις της και στον Πόλεμο του Κόλπου συμμετέχουμε με πλοία».

Η Τουρκία εξακολουθεί να κάνει τον νταή στην περιοχή με τις πλάτες των Αμερικανών, θα έλεγε κανείς φυσικά και αναμενόμενα προχωράει σε εθνοκάθαρση στην Β.Συρία εναντίων των αυτόχθονων Κούρδων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έτρεξε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των Αμερικάνων στα Δ.Βαλκάνια με την συμφωνία των Πρεσπών, εξασφάλισε συνεργασίες με τον σφαγέα του Παλαιστινιακού λαού και το φασιστικό καθεστώς της Αιγύπτου. Με πρόφαση την φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο ενώ είναι ακόμα στεγνό το μελάνι των «αριστερών» μνημονίων.

Για την χάρη των συμφερόντων των Αμερικανών και των Ευρωπαίων κυρίως ιμπεριαλιστών ισοπεδώνονται και σφαγιάζονται οι λαοί. Οι πόλεμοι θα συνεχιστούν με διάφορες μορφές όπως με εργαλείο την οικονομία και τη δανειοδότηση  και εμείς αμέτοχοι σχεδόν παρατηρητές να ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει η λογική και η ειρήνη στην περιοχή.

«Οι πόλεμοι της νέας τάξης δεν είναι πόλεμοι μεταξύ πολιτισμών ή μεταξύ των λαών.Είναι μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται η βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Ο πόλεμος μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων δε φθάνει στην εποχή μας στην ακραία μορφή του θερμού πολέμου: είναι η άλλη όψη της συνεργασίας για την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Οι θερμοί πόλεμοι είναι η ακραία μορφή του γενικευμένου πολέμου εναντίον της εργατικής τάξης για το ξανα-μοίρασμα  του κόσμου, των αγορών,  των πηγών ενέργειας και για την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης» ( Ε. Μπιτσάκης, Ουτοπία τ.46 σελ. 154). Όπως δηλώνει ο Χάρ. Πίντερ  «νέος πόλεμος θα δημιουργήσει νέους πολέμους».

Αυτή η πολιτική όμως της ισοπέδωσης και της ηγεμονίας των ισχυρών γεννάει και αντιδράσεις  (Σιάτλ, Πράγα , Γένοβα, Γκέτεμποργκ , πλ. Ταξίμ , Αραβική Ανοιξη, οι Πλατείες στην Ελλάδα, η Εξέγερση στον Ισημερινό, στο Περού τα αντιφασιστικά κινήματα) είναι ένα καμπανάκι για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό που αιωρείται από πάνω μας.

Μόνο μέσα από μια μαζική και ζωντανή διαδικασία έχει νόημα να μιλά κανείς για πραγματική επίδραση στο ρεύμα και στο συσχετισμό που διαμορφώνεται μπροστά μας. Από την άλλη πλευρά, όλα αυτά έχουν νόημα στο μέτρο που προωθείται  η υπόθεση της αντικαπιταλιστικής πάλης και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης των πιο πρωτοπόρων δυνάμεων σε ένα αντικαπιταλιστικό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο. Ο αγώνας εναντίον του Καπιταλισμού και του Ιμπεριαλισμού είναι η μόνη εγγύηση για μία ειρηνική ανθρωπότητα στο μακρινό μέλλον.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΧΙΛΙΑΝΟ ΛΑΟ

ΧΙΛΗ

Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος Σεμπαστιάν Πινιέρα δήλωσε "είμαστε σε πόλεμο", έδωσε το πράσινο φως στο στρατό να πυροβολεί ακόμα και 5χρονα.

Τα στοιχεία που συγκέντρωσε η Διαμερικανική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα οποία τα ΜΜΕ αποκρύπτουν, είναι τα εξής:
- 43 νεκροί/ες
- 12 βιασμοί γυναικών
- 121 αγνοούμενοι/ες
- Περισσότερα από 1000 θύματα βασανιστηρίων.

Υπάρχουν επίσης : καταγγελίες από γυναίκες που συνελήφθησαν ότι τις έγδυσαν άντρες αστυνομικοί, καταγγελίες για βία σε εγκύους, καθώς και ένα περιστατικό απόπειρας βιασμού με όπλο, μιας κοπέλας από έναν στρατιωτικό, ο οποίος μάλιστα τη βιντεοσκοπούσε και γελούσε.

Γη και Ελευθερία - Tierra y Libertad

Mετά την αμερικανική και τουρκική συμφωνία στη βόρεια Συρία

Οι μάχες συνεχίζονται μετά την αμερικανική και τουρκική συμφωνία στη βόρεια Συρία

Με τον Bill Van Auken
19 Οκτωβρίου 2019

https://www.wsws.org

Οι αγώνες συνεχίστηκαν στη βορειοανατολική Τουρκία μετά από συμφωνία που συναντήθηκε την Πέμπτη μεταξύ του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Μάικ Πένς και του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τουλάχιστον 14 άμαχοι αναφέρθηκαν ότι σκοτώθηκαν την Παρασκευή σε αεροπορικές επιθέσεις και βομβαρδισμούς κοντά στην πικρά αμφισβητούμενη συριακή συνοριακή πόλη Ras Al-Ain.

Η συμφωνία, που περιγράφεται από την Ουάσινγκτον ως "κατάπαυση του πυρός", χαρακτηρίστηκε από την Άγκυρα ως μια μόνο 120ωρη "παύση" στην επίθεση της κατά της συριακής κουρδικής πολιτοφυλακής YPG, η οποία χρησίμευσε ως στρατιωτικά στρατεύματα των αμερικανικών στρατευμάτων σε ό, πόλεμος κατά του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας (ISIS).

Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, οι δυνάμεις του YPG, οι οποίες θεωρούνται από την τουρκική κυβέρνηση ως «τρομοκράτες» και μια επέκταση του κροατικού αυτονομιστικού κινήματος του PKK στην Τουρκία, υποτίθεται ότι αποσύρονται από μια λεγόμενη «ασφαλή ζώνη» που εκτείνεται 20 μίλια νότια των τουρκοσυριακών συνόρων.

Σε συνέντευξη Τύπου στην Παρασκευή την Παρασκευή, ο Ερντογάν τόνισε ότι ήταν ευθύνη της Ουάσινγκτον να εξασφαλίσει την αποχώρηση των πρώην Κουρδικών συμμάχων της από την παραμεθόρια περιοχή. "Εάν οι υποσχέσεις κρατηθούν μέχρι την Τρίτη το βράδυ, το ζήτημα της ασφαλούς ζώνης θα επιλυθεί", είπε. "Εάν αποτύχει, η λειτουργία ... θα ξεκινήσει το λεπτό 120 ώρες έχουν τελειώσει."

Έχει καταστεί σαφές, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει συμφωνία ως προς το ποια είναι η επικράτεια της «ασφαλούς ζώνης». Ενώ ο Pence ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι η ζώνη αυτή θα επεκταθεί 20 μίλια νότια στο έδαφος της Συρίας, δεν έδωσε καμιά ένδειξη ως προς το ποια είναι η διάρκεια των συριακοτουρκικών συνόρων.

Τόσο οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ όσο και οι εκπρόσωποι των κουρδικών δυνάμεων δήλωσαν ότι η συμφωνία ισχύει μόνο για την έκταση περίπου 80 μιλίων της παραμεθόριας περιοχής μεταξύ των πόλεων Ras Al-Ain και Tal Abyada που κατέλαβαν οι τουρκικές δυνάμεις. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Ερντογάν δήλωσε ότι η "ασφαλής ζώνη" θα εκτείνεται σε 275 μίλια από την πόλη Manbij, περίπου 25 μίλια δυτικά του ποταμού Ευφράτη, σε όλη την ανατολή μέχρι τα ιρακινά σύνορα.

Η πραγματοποίηση μιας τέτοιας επιχείρησης, ωστόσο, θα απαιτούσε είτε τη συνεργασία είτε -μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με -συριακά κυβερνητικά στρατεύματα που υποστηρίχθηκαν από ρωσικές στρατιωτικές μονάδες, οι οποίοι έχουν μετακομίσει στην περιοχή, αναλαμβάνοντας βάσεις που εγκαταλείφθηκαν από τον αμερικανικό στρατό στη Manbij και καθιερώνοντας την παρουσία τους στις πόλεις Kobani και Raqqa, καθώς και αλλού στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.

Η θέση της Μόσχας είναι ότι ολόκληρη η περιοχή της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης της επικράτειας που έχει επισημανθεί για μια λεγόμενη ασφαλή ζώνη, πρέπει να τεθεί υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης του Δαμασκού του Προέδρου Bashar al-Assad. Με την ανακοίνωση της απόσυρσης των 1.000 αμερικανικών στρατευμάτων που αναπτύχθηκαν στη βόρεια Συρία, η Ρωσία έχει αναδειχθεί ως ο κύριος διαμεσολαβητής μεταξύ της Τουρκίας, της συριακής κυβέρνησης και της κουρδικής πολιτοφυλακής. Είναι απίθανο η σύμπτωση ότι η προθεσμία των 120 ωρών για την αμερικανική και τουρκική συμφωνία πέφτει την Τρίτη, όταν ο Ερντογάν έχει προγραμματιστεί να πετάξει στην πόλη του Σότσι, στη Μαύρη Θάλασσα, για συνάντηση με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με ορισμένες εκθέσεις, πρέπει επίσης να παρίστανται εκπρόσωποι της κυβέρνησης Assad.

Ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τρούμπα έκανε γελοία μεγαλοφωτισμένες δηλώσεις σχετικά με την άγρια ​​συμφωνία που έπληξε την Άγκυρα, ισχυριζόμενος ότι «είχε σώσει εκατομμύρια ζωές» και αντιπροσώπευσε «μια μεγάλη ημέρα για τον πολιτισμό», ενέτεινε μόνο την αντιπολίτευση στους κυβερνώντες κύκλους των ΗΠΑ. η απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία θεωρείται ότι ενισχύει το χέρι της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή.

Αυτό ήταν εμφανές σε μια μακρά ανάλυση που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή από την Wall Street Journal , της οποίας το δεξί συντακτικό συμβούλιο είναι γενικά αξιόπιστος υποστηρικτής του Trump. "Η απόφαση του Προέδρου Trump να εγκαταλείψει τη Συρία έφερε σε κίνηση γεγονότα που ανέκαμψαν την αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή, αμφισβήτησαν την αξιοπιστία της Αμερικής ως σύμμαχο και επέτρεψαν στους αντιπάλους της Ουάσινγκτον να γεμίσουν το κενό: Το καθεστώς Assad ενισχύει την κατοχή του. Η Ρωσία επεκτείνει την επιρροή της. Και το Ιράν βλέπει μεγαλύτερη ελευθερία να μεταφέρει όπλα σε συμμάχους στην περιοχή, δημιουργώντας νέες απειλές για το γειτονικό Ισραήλ ".

Ομοίως, το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS), μια think tank με έδρα την Ουάσινγκτον που διατηρεί στενούς δεσμούς με τις αμερικανικές στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες, σχολίασε: «Η απότομη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία τώρα κλίνει την ισορροπία περαιτέρω προς όφελος της Ρωσίας. Το Δημοκρατικό Κόμμα, το πολιτικό σκέλος της πολιτοφυλακής του YPG, το οποίο θεωρεί η Τουρκία ως τρομοκρατική ομάδα, ενδέχεται να υποχωρήσει περαιτέρω υπό την κυριαρχία της Μόσχας, επιτρέποντας στη Ρωσία να παίζει εκτός Τουρκίας και Κούρδων. Ήδη, η PYD δέχθηκε την αποκατάσταση του ελέγχου της Assad πάνω στη βορειοανατολική Συρία. Οι πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία αγωνίζονται για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερη περιοχή, αλλά οι ρωσικές δυνάμεις έχουν τοποθετηθεί μεταξύ των Κούρδων, των Συριακών δυνάμεων και των φιλοτουρκικών πολιτοφυλακών, οι οποίες εκτοξεύουν τη Μόσχα ως τον κύριο εξουσιαστή. Οι ΗΠΑ

Πίσω από όλες τις καταγγελίες του Τραμπ για την προδοσία των κουρδικών εθνικιστών - οι οποίοι προσέφεραν τις δυνάμεις τους ως τροφή για την αμερικανική ιμπεριαλιστική παρέμβαση στη Συρία με την απλή ελπίδα εξασφάλισης αυτονομίας - αυτές είναι οι πραγματικές ανησυχίες που δημιούργησαν μια πολιτική καταιγίδα πάνω από τις ΗΠΑ απόσυρση.

Ο Trump προσπάθησε να πετύχει την απόσυρση ως εκπλήρωση της υπόσχεσης της εκστρατείας του για τον τερματισμό των «παντοτινών πολέμων» της Ουάσινγκτον στη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν, κάνοντας μια λαϊκιστική και εθνικιστική έκκληση για ευρύ αντιπολεμικό κλίμα. Την ίδια στιγμή, όμως, αύξησε τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου σε 750 δισεκατομμύρια δολάρια, επιδιώκοντας να επικεντρώσει την αμερικανική στρατιωτική δύναμη στον κύριο παγκόσμιο αντίπαλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, την Κίνα.

Από την αρχή, οι Δημοκρατικοί έχουν επικεντρώσει την αντιπολίτευση τους στο Trump για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που απασχολούν την αμερικανική στρατιωτική διοίκηση και τις υπηρεσίες πληροφοριών, επικεντρώνοντας κυρίως σε αυτό που θεωρούν ως ανεπαρκώς επιθετική στάση έναντι της Ρωσίας και της Συρίας.

Με την απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων του Τρούμπ στη Συρία και την επακόλουθη υπογραφή της συμφωνίας στην Άγκυρα, η οποία δέχεται όλα τα αιτήματα του Ερντογάν, αυτή η αντιπολίτευση βρήκε αυξανόμενη υποστήριξη και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπως αντικατοπτρίζεται στην ψηφοφορία 354-60 της περασμένης Τετάρτης στη Βουλή των Αντιπροσώπων καταδικάζοντας Οι πράξεις του Trump στη Συρία, με τους Ρεπουμπλικάνους να εντάσσονται στους Δημοκρατικούς με περιθώριο 2 προς 1.

Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ, ένας από τους πιο φιλόδοξους υποστηρικτές του Τρούμπα, ενώθηκε με τον Δημοκρατικό Γερουσιαστή κ. Chris Van Hollen, ανακοινώνοντας ότι, παρά τη λεγόμενη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, έκαναν «πλήρη πρόοδο» με τη νομοθεσία που απαιτούσε σαρωτικές κυρώσεις εναντίον της Άγκυρας. Αυτές περιλαμβάνουν όχι μόνο την παύση όλων των αμερικανικών στρατιωτικών συνεργασιών με την Τουρκία και την απαγόρευση των πωλήσεων όπλων, αλλά και έρευνα για τα προσωπικά οικονομικά του Ερντογάν, πρόστιμα κατά της Halkbank, μιας μεγάλης τουρκικής κρατικής τράπεζας, και απαγόρευση των αμερικανών επενδυτών να αγοράζουν τουρκικά κυριαρχικά χρέος. Παρόμοιες νομοθετικές διατάξεις κινούνται επίσης μέσω του Σώματος.

Μέρος της συμφωνίας που έπληξε την Άγκυρα ήταν η υπόσχεση ότι η Ουάσιγκτον δεν θα επιβάλει περαιτέρω κυρώσεις στην Τουρκία και θα αποσύρει εκείνες που έχουν ήδη επιβληθεί μετά από μια οριστική παύση της τουρκικής επίθεσης στη Συρία. Η επιβολή κυρώσεων από το Κογκρέσο θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα τη μετατόπιση της Άγκυρας σε ακόμη μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με τη Μόσχα.

Μέσα από τις πολιτικές διαμάχες για την τουρκική εισβολή στη Συρία, η Διεθνής Αμνηστία εξέδωσε μια έκθεση με την οποία τιμωρείται ο τουρκικός στρατός με "σοβαρές παραβιάσεις και εγκλήματα πολέμου, συνοπτικές δολοφονίες και παράνομες επιθέσεις." Είπε ότι τόσο η Άγκυρα όσο και οι συριακές ισλαμικές πολιτοφυλακές υποστηρίζει - προηγουμένως οπλισμένος και χρηματοδοτούμενος από τη CIA για την ανατροπή του Assad - είχε δείξει "μια επαίσχυντη αδιαφορία για την πολιτική ζωή".

Εν τω μεταξύ, ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) δήλωσε την Παρασκευή ότι διεξάγει έρευνα για εξακριβωμένες αναφορές ότι οι τουρκικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, λευκά φώσφορο κελύφη, εναντίον αμάχων πληθυσμών στα σύνορα, αφήνοντας Κουρδικούς πολίτες, , με τρομερά χημικά εγκαύματα.

Ενώ η αμερικανική κυβέρνηση και τα εταιρικά μέσα προώθησαν επανειλημμένα αβάσιμους ισχυρισμούς σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων από συριακές κυβερνητικές δυνάμεις για να δικαιολογήσουν την αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση, δεν υπήρξε τέτοια κατακραυγή για τα εγκλήματα του τουρκικού καθεστώτος.

«Λειτουργούμε στα όρια χάρη στην αυτοθυσία των γιατρών»

Συνέντευξη Τύπου της Ένωσης Ιατρών ΕΣΥ Ν.Λέσβου εν όψει της απεργιακής κινητοποίησης

 Γράφει ο ΘΡΑΣΟΣ ΑΒΡΑΑΜ Δημοσίευση 20/10/2019   https://www.stonisi.gr

Νεκρώνει το Νοσοκομείο Μυτιλήνης την Τετάρτη 23 Οκτωβρίου καθώς γιατροί και νοσηλευτές συμμετέχουν στην 24ωρη πανελλαδική απεργία που προκήρυξαν οι Ομοσπονδίες τους αντιδρώντας στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Για το σκοπό αυτό παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ένωσης Ιατρών ΕΣΥ Νομού Λέσβου Αλέξανδρος Ζάμπρας και ο Γενικός Γραμματέας Στρατής Παυλής.

Παίρνοντας τον λόγο ο κ.Ζάμπρας, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο της Μυτιλήνης τονίζοντας ότι «λειτουργούμε στα όρια με την αυτοθυσία των γιατρών καθώς υπάρχουν ελλείψεις στις θέσεις αλλά και ότι προσπαθεί ένα Νοσοκομείο να λειτουργήσει το 2019 με έναν Οργανισμό του 1980».

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησης του ο κ.Ζάμπρας επεσήμανε ότι υπάρχουν αίθουσες χειρουργείου που δεν λειτουργούν γιατί δεν υπάρχει προσωπικό τόσο ιατρικό όσο και νοσηλευτικό.Παράλληλα έδωσε έμφαση στην επιβάρυνση που υφίσταται το Νοσοκομείο Μυτιλήνης από την εξυπηρέτηση προσφύγων και μεταναστών και κυρίως στην Παιδιατρική και Γυναικολογική κλινική καθώς και στο γεγονός ότι η κατάργηση του ΑΜΚΑ δημιούργησε επιπλέον προβλήματα. «Σαν Σύλλογος έχουμε ζητήσει από την πρώτη στιγμή όσο υπάρχει η Μόρια να υπάρχει μια δομή πρωτοβάθμιας υγείας».

«Ως απαράδεκτο και πρωτοφανές φακέλωμα» χαρακτήρισε ο Γραμματέας της Ένωσης Στρατής Παυλής τις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν τα σωματεία καθώς «παρεμβαίνει στα εσωτερικά των σωματείων προσπαθώντας να καθορίσει τα πάντα».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης Τύπου ο κ.Παυλής αναφερόμενος στα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως κλάδος επεσήμανε ότι ακόμα το Νοσοκομείο τους χρωστά απλήρωτες εφημερίες από το 2012 και για το σκοπό αυτό η Ένωση κατάθεσε αγωγή η οποία εκδικάστηκε προ ημερών.Ακόμα χαρακτήρισε απαράδεκτη την θέση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου που ζήτησε από τον Υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια την μετατροπή των Νοσοκομείων από Δημόσια σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.

Αναλυτικά τα αιτήματα της απεργιακής κινητοποίησης έχουν ως εξής:
«Να διοριστούν άμεσα οι 215 συνάδελφοι στα τμήματα επειγόντων περιστατικών.Άμεση επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα του 2012. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.Να μπει τέλος στην εργασιακή ομηρία των επικουρικοί γιατρών. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.Άμεση και πλήρη στελέχωση των νοσοκομείων και των Κ.Υ με μόνιμους γιατρούς, μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις δημόσιες μονάδες υγείας.Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία για Όλους. Όχι στην Ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ.Υπεράσπιση των συλλογικής οργάνωσης και της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων. ΟΧΙ στο αντεργατικό «αναπτυξιακό νομοσχέδιο – σκούπα».

Το ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης για την υπόθεση Novartis

https://thepressproject.gr

Στη δημοσιότητα δόθηκε το ντοκιμαντέρ της ελβετικής ιταλόφωνης ραδιοτηλεόρασης RSI για την υπόθεση της Novartis με ελληνικούς υπότιτλους. Παρουσιάζονται για πρώτη φορά οι τρεις προστατευόμενοι μάρτυρες, ενώ σημαντικά στοιχεία έρχονται στο φως σχετικά με τη δράση της εταιρείας, διεθνώς αλλά κυρίως στην Ελλάδα που είχε επιλεγεί ως χώρα αναφοράς για τις τιμές των φαρμάκων παγκοσμίως. Μεταξύ άλλων, στο ντοκιμαντέρ ο πρώην υπουργός υγείας και τωρινός υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, υπερασπίζεται το ότι έδωσε πρόσβαση στην αγορά σε 400 φάρμακα και λέει ότι «πρέπει να καταλάβουμε ότι εταιρείες σαν τη Novartis μπορεί να δίνουν χρήματα σε γιατρούς, πολιτικούς και δεν ξέρω σε ποιους άλλους, όμως σώζουν και ζωές».

Οι ερευνητές δημοσιογράφοι, Μαρία Ροζέλι και Μάρκο Ταλιαμπούε, οι οποίοι επιμελήθηκαν το ντοκιμαντέρ της ελβετικής ιταλόφωνης ραδιοτηλεόρασης RSI σχετικά με την υπόθεση της Novartis, παρουσίασαν στο κοινό τη δράση της εταιρείας, διεθνώς αλλά κυρίως στην Ελλάδα με διάφορες πτυχές της. 

Στο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από το πρώτο κανάλι LA1 της ελβετικής ιταλόφωνης ραδιοτηλεόρασης RSI την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019 οι συντελεστές ζήτησαν, μεταξύ άλλων, και από τον Άδωνι Γεωργιάδη να τοποθετηθεί για το ζήτημα. Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αφού επαναλαμβάνει πως πρόκειται για σκευωρία, αναφορικά με την εμπλοκή του Μανιαδάκη εξηγεί ότι «ήταν ένας βοηθός μου έμπιστος και η επαφή μου με την τρόικα» για να φθάσει στο συμπέρασμα πως «εάν ο Μανιαδάκης είναι διεφθαρμένος σημαίνει ότι και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι διεφθαρμένοι». Μάλιστα, ο πρώην υπουργός Υγείας υπερασπίζεται τις επιλογές του σημειώνοντας ότι έδωσε πρόσβαση στην αγορά σε 400 φάρμακα και λέγοντας ότι «πρέπει να καταλάβουμε ότι εταιρείες σαν τη Novartis μπορεί να δίνουν χρήματα σε γιατρούς, πολιτικούς και δεν ξέρω σε ποιους άλλους, όμως σώζουν και ζωές».

Το ντοκιμαντέρ μεταφράστηκε στα Ελληνικά με υπότιτλους από τον Αργύρη Παναγόπουλο για την «Αυγή», ενώ δόθηκαν από την εφημερίδα και γραπτώς κάποιοι από τους διαλόγους.

Πρώτη ημέρα ανακρίσεων από το FBI

Μάρτυρας: Χάρις στο πρόγραμμα Exactly η Novarτιs έγινε το 2010 η πρώτη φαρμακευτική εταιρεία στην Ελλάδα. Ήταν το μεγαλύτερο πρόγραμμα διαφθοράς. Είχε σαν άξονα τρία προϊόντα για την υψηλή πίεση, το Diovan, το Exgorge και τ Rasilex. Όταν μιλάμε για το Exactly μιλάμε για 2,5 εκατ. ευρώ, που δόθηκαν στους γιατρούς για να δίνουν συνταγές για αυτά τα τρία φάρμακα.

Ερώτηση: Λέτε ότι με αυτό το πρόγραμμα πληρώσατε μίζες 2,5 εκατ. ευρώ σε γιατρούς;

Μάρτυρας: Ναι, σε 8 μήνες.

Ερώτηση: Σε πόσους γιατρούς;

Μάρτυρας: Ήταν περίπου 1.000 γιατροί. Οι γιατροί δεν έπαιρναν όλοι τα ίδια χρήματα. Όσο περισσότερες συνταγές έδιναν τόσο πιο πολλά εισέπρατταν. Υπήρχαν γιατροί που έπαιρναν 5.000 και 6.000 χιλιάδες, άλλοι μόνο 1.000 ευρώ. Πρέπει να καταλάβετε ότι την ίδια στιγμή υπήρχαν και άλλα προγράμματα κι όχι μόνο το Exactly. Έτσι ένας γιατρός μπορεί να έπαιρνε 5.000 ευρώ από το Exactly και άλλες 3.000 ευρώ από ένα άλλο πρόγραμμα. Μπορεί να έπαιρνε και 15.000 ευρώ για τα τρία φάρμακα. Στη Novartis είχαμε πάνω από 50 προγράμματα διαφθοράς κάθε χρόνο.

Ερώτηση: Από έρχονταν τα χρήματα;

Μάρτυρας: Το Exactly χρηματοδοτείτο απευθείας από τη Βασιλεία [Την έδρα της Novartis]. Ο διευθυντής και οι top manager στην Ελλάδα πήγαινε στη Βασιλεία και εκεί έναν τον προϋπολογισμό [του προγράμματος]. Καθορίζανε πόσα χρήματα χρειαζόμασταν κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Όλα ήταν προγραμματισμένα. Από το ύψος των χρημάτων για το πρόγραμμα μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινούσαν οι πληρωμές. Η Novartis είχε ένα είδος ανταποδοτικότητας στις δαπάνες της, γιατί για 2,5 με 3 εκατομμύρια που δαπανούσε θα έπρεπε να είχε όφελος περίπου 10 εκατομμύρια.

Ερώτηση: Πως ξέρετε αυτά τα ποσά;

Μάρτυρας: Στην εταιρεία ήταν για δημοσία χρήση. Ήταν γνωστά.

Ερώτηση: Δηλαδή ξέρατε ότι είχατε 2,5 εκατομμύρια για να δώσετε μίζες;

Μάρτυρας: Μας έδινα 2,5 εκατομμύρια και έπρεπε να κερδίσουν 10 εκατ. Αυτά τα ποσά τα έχει και το FBI.

Falò: Με ποια διαδικασία πληρώνονταν τα χρήματα στους γιατρούς; Ως αμοιβές για κλινικά σεμινάρια για πιθανές αντενδείξεις των φαρμάκων συμπληρώνοντας ειδικά ερωτηματολόγια, σύμφωνα με το μάρτυρα.

Μάρτυρας: Εάν υπήρχε ένας έλεγχος από το δημόσιο όλα θα φαίνονταν νόμιμα. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μίζες. Τα σεμινάρια ήταν για τους γιατρούς, αλλά τα ερωτηματολόγια τα συμπλήρωσαν οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι. Όλα αυτά ήταν ψεύτικα, τα σεμινάρια και οι έρευνες δεν χρησίμευαν για την ασφάλεια του φαρμάκου.

Ερώτηση: Βάζατε σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων για να αυξήσετε τις πωλήσεις;

Μάρτυρας: Δεν μπορώ να πω αυτό. Ξέρω με σιγουριά ότι η υπερ-συνταγογράφηση φαρμάκων δεν είναι κάτι καλό για τους ανθρώπους. Γιατί οι γιατροί έπρεπε να κάνουν υπερ-συνταγογραφήσεις για να φθάσουν στον στόχο τους.

Ερώτηση: Ας πούμε ότι σε έναν γιατρό πάνε 500 ασθενείς με υψηλή πίεση. Κι αυτός γράφει 600 συνταγές με φάρμακο κατά της υψηλής πίεσης. Αυτό συνέβαινε;

Μάρτυρας: Ασφαλώς. Οι γιατροί είχαν τα μπλοκ με τις συνταγές που έπαιρναν από το κράτος. Οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι κάθε εβδομάδα ή ακόμη και δύο φορές την εβδομάδα ελέγχαν τις συνταγές. Για να διασφαλίσουν ότι όλα πάνε όπως προέβλεπε το πρόγραμμα. Σε πολλές περιπτώσεις καλούσαν και τους ασθενείς για να ελέγξουν τις συνταγές.

Ερώτηση: Είναι νόμιμο;

Μάρτυρας: Όχι, δεν είναι νόμιμο, είναι παράνομο. Αυτός ήταν ο έλεγχος και ήταν μέρος της συμφωνίας. Η συμφωνία ήταν εσύ παίρνεις 3.000, 4.000, 5.000 ευρώ για αυτό το πρόγραμμα και την ψεύτικη επιμόρφωση και εγώ ο αντιπρόσωπος θα έρχομαι κάθε εβδομάδα να ελέγχω ή ακόμη και όλες τις ημέρες στο ιατρείο σου για να ελέγχω τις συνταγές. Ελέγχονται κι αν οι συνταγές είναι γνήσιες. Εάν είναι γνήσιες θα σε πληρώσουμε. Εάν δεν είναι δεν θα σε πληρώσουμε.

Ερώτηση: Τι γινόταν με όλα αυτά τα στοιχεία – ντοκουμέντα;

Μάρτυρας: Η διαταγή ήταν να καταστρέφουμε ότι ήταν στα κομπιούτερ. Έρχονταν και σου έλεγαν άναψε τον υπολογιστή και διέγραψε όλα τα file που έχεις για τις πληρωμές και τα προγράμματα. Αυτές ήταν οι «ημέρες της καθαριότητας», οι clean days.

Ελευθερία σε κεφάλαιο, σύνορα για μετανάστες

http://prin.gr

Ανάλυση:  Παύλος Αντωνόπουλος Κική Μένου Μαρία Φλισκούνη 

Η κυβέρνηση μιλά για «μεταναστευτικό» και όχι «προσφυγικό» ζήτημα, για να στήσει τις νέες Αμυγδαλέζες. Κυβερνήσεις και ΕΕ προσπαθούν να χωρίσουν τις χώρες σε «ασφαλείς» και «μη». Πόσο πραγματικός όμως είναι ο διαχωρισμός και τι σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται και αντιδρά;

Πλαστός ο διαχωρισμός πρόσφυγα και μετανάστη

Στα πλαίσια του δόγματος «Νόμος και Τάξη», η κυβέρνηση της ΝΔ έχει επιδοθεί σε μια ιδεολογική- νομική θωράκιση της πολιτικής της που επικεντρώνεται στη διαφοροποίηση πρόσφυγα-μετάναστη η οποία, πέρα από ένα αστικό κατασκεύασμα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Γιατί φτιάχνει τους όρους πάνω στους οποίους το «κράτος έκτακτης ανάγκης» χτίζει τις διαιρέσεις που χρειάζεται συνολικά, με απώτερο στόχο τη συνολική υφαρπαγή δημοκρατικών δικαιωμάτων, ξεκινώντας από το τμήμα της εργατικής τάξης που υφίσταται την μεγαλύτερη εκμετάλλευση.

Οι άνθρωποι που έρχονται στην Ευρώπη –μας λένε– προέρχονται κυρίως από υπανάπτυκτες ή αναπτυσσόμενες χώρες, όπου το κοινωνικό «υλικό» δεν διαθέτει ούτε τις απαραίτητες δεξιότητες, ούτε το πολιτισμικό κεφάλαιο για να συναγωνιστεί τον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής». Έτσι, διαμορφώνονται εύκολα κοινωνικοί διαχωρισμοί, που κάνουν τον εργαζόμενο-μικροαστό Ευρωπαίο να θεωρήσει ότι απειλείται η ανωτερότητά του και να προσδεθεί στο άρμα της ακροδεξιάς ατζέντας.

Η αλήθεια είναι ότι τα μεταναστευτικά ρεύματα αποτελούν χρυσωρυχείο για τα κράτη της Ευρώπης, καθώς μιλάμε για χιλιάδες εργάτες, κυρίως του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, που δεν χρειάζονται την πολύχρονη επένδυση του κράτους για να φτάσουν στην ώριμη ηλικία εκμετάλλευσης της εργατικής τους δύναμης. Παράλληλα, η μη αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, δίνει τη δυνατότητα ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και συμπίεση συνολικά του κόστους  εργασίας.

Στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, όπου το αλλόθρησκο και αλλοεθνές κεφάλαιο έχει αυξημένα δικαιώματα (αν όχι απόλυτη ελευθερία) στην μετανάστευσή του, βλέπουμε την απόλυτη ποινικοποίηση της μετανάστευσης των φτωχών. Ιθαγένεια και «χρυσές βίζες» χαρίζονται απλόχερα σε funds, αλλά οι φτωχοδιάβολοι εξορίζονται  από τον τόπο τους προς περιοχές όπου μπορούν να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη, ελάχιστα πιο ακριβά, με κόστος την ασφάλειά τους

Το ζητούμενο σήμερα είναι εάν θα υπάρξει μία δυναμική συγκρότηση κόσμου που θα λύσει τα δίπολα μετανάστη-πρόσφυγα στον δρόμο, που θα απεργήσει για τη λειτουργία των Δ.Ι.Ε.Π., που θα κλείσει τα νοσοκομεία για τη χορήγηση ΑΜΚΑ, που θα σταματήσει τις αποφάσεις έκδοσης και απέλασης μέχρι να υπάρξει ανθρώπινη νομοθετική ρύθμιση με βάση τις ανάγκες των προσφύγων. Αυτή είναι η πραγματική αλληλεγγύη ενός λαού

Στην ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 αποτελεί έναν κομβικό σταθμό. Η ανθρωπότητα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να ελέγχει θεσμικά τα κράτη και τις δολοφονικές τους διαθέσεις, με στόχο να αποτρέψει το ξαναζωντάνεμα των θηριωδιών του Γ’ Ράιχ και του ναζισμού, αλλά έπρεπε να βρει  και μια διαδικασία θεσμοθέτησης και ρύθμισης του φαινομένου της μετανάστευσης, κατόπιν της εμπειρίας που είχε αποκομίσει πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Μαζί με το Πρωτόκολλο του 1967 και άλλες διακρατικές συμβάσεις, η Σύμβαση αυτή συνιστά το βασικό πλαίσιο προστασίας του ατόμου –προσοχή, του ατόμου– που βρίσκεται σε περιοχές οι οποίες κατασπαράζονται από εμφύλιους πολέμους, ένοπλες συρράξεις, ασταθείς πολιτικές καταστάσεις, πείνα και φτώχεια. Η παραπάνω απαρίθμηση των χαρακτηριστικών που μπορεί να έχει κάποιος για να υπαχθεί στο προσφυγικό προφίλ είναι πολυποίκιλη και ανοιχτή και δεν μπορεί να βάλει ένα διακριτό παραπέτασμα, όπως κάνει η κυβέρνησης με τις ευχές τις ΕΕ, για το διαχωρισμό πρόσφυγα- μετανάστη, μέσω της εργαλειοποίησης του ονοματισμού μιας χώρας ως «ασφαλούς» ή «μη ασφαλούς». Αυτό που επιδιώκουν, πρακτικά, είναι να θεσμοθετηθεί μέσω της απονομής ασύλου η παράβαση των διεθνών συμβάσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η κατάρτιση λίστας, το τσουβάλιασμα των υποθέσεων του κάθε αιτούντα άσυλο ανάλογα με τη χώρα καταγωγής και προέλευσης.

Για παράδειγμα, πόσο ασφαλές είναι να παραμένει ένας ανήλικος Αφγανός στην Καμπούλ, όπου οι συγκρούσεις δεν έχουν σταματήσει ποτέ; Πόσο ασφαλής είναι η χώρα για μια Ιρανή μουσουλμάνα που ενδο-οικογενειακά κακοποιείται κατ’ εξακολούθηση και γνωρίζει ότι κανένα αστικό δικαστήριο σε μια μουσουλμανική χώρα δεν θα την δικαιώσει; Πόσο ασφαλές είναι το Πακιστάν, όπου η οποιαδήποτε παράβαση τιμωρείται  από την αστυνομία, η οποία ξυλοφορτώνει ανθρώπους ή τους εκβιάζει με υψηλά αντίτιμα για τη ζωή τους; Τέλος, πόσο ασφαλής είναι η Τουρκία, που μέχρι σήμερα δεν έχει συνολικό πλαίσιο απόδοσης πολιτικής ασύλου για κανένα άτομο και διώκει εργαζόμενους, φοιτητές και έναν ολόκληρο λαό, όπως οι Κούρδοι; Η λίστα μπορεί να μεγαλώνει με εξατομικευμένες ή μη υποθέσεις ανθρώπων που ζουν σε δήθεν «ασφαλείς» χώρες, στις οποίες οι συνθήκες απρόσκοπτης διανοητικής και σωματικής ανάπλασης λίγο ή πολύ δεν υπάρχουν. Δηλαδή, η κατάσταση δεν είναι άσπρο- μαύρο, αλλά έχει πραγματικά πολλές αποχρώσεις του… γκρι για να θεωρηθεί ότι ένα άτομο βρίσκεται όντως σε διαρκή φόβο, κίνδυνο ή απειλή.

ΕΕ και κυβέρνηση, με τον ψευδή διαχωρισμό που επιβάλει η λίστα με τις «ασφαλείς» και «μη ασφαλείς» χώρες, ποινικοποιεί την επιλογή του ατόμου να αντιδρά και να απομακρύνεται από εκεί όπου δεν υπάρχει δυνατότητα να ζήσει μια αξιοβίωτη ζωή, όπου κυβερνήσεις, αντιμαχόμενα κέντρα εξουσίας και άλλου είδους αντιθέσεις υπονομεύουν την ύπαρξη και το μέλλον τους.

Απέραντο δεσμωτήριο η Ελλάδα

▸ Η ΝΔ, στο δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ, εφαρμόζει πιστά την πολιτική της ΕΕ,

ενώ οι ανταγωνισμοί στην περιοχή οξύνονται .Επίσημα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ της 19ης Ιουνίου 2019: «Σε όλον τον κόσμο, 70,8 εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός άνευ προηγουμένου, έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται περίπου 25,9 εκατομμύρια πρόσφυγες και ανάμεσά τους πάνω από τα μισά είναι παιδιά. Περιλαμβάνονται επίσης εκατομμύρια ανιθαγενείς που έχουν στερηθεί τη δυνατότητα να έχουν ιθαγένεια και πρόσβαση σε βασικά δικαιώματα όπως εκπαίδευση, ιατρική φροντίδα, εργασία και ελευθερία μετακίνησης».

Αυτό που παρουσιάζεται ως «προσφυγική και μεταναστευτική κρίση» δεν είναι τίποτα άλλο παρά «οι παράπλευρες απώλειες» της βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Κρίση που συνοδεύτηκε από ένταση των περιφερειακών πολέμων ως αποτέλεσμα του διεθνούς ανταγωνισμού των πολυεθνικών και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και των φυσικών πόρων, καθώς και των διαδρομών τους. Η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και η αύξηση της ανεργίας σε παγκόσμιο επίπεδο συνέβαλαν στην τεράστια αύξηση της μετακίνησης πληθυσμών.

Η άμεση αντίδραση της ΕΕ για την αντιμετώπιση της αύξησης εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη ήταν η σύναψη συμφωνίας με την Τουρκία. Με αυτή, τα νησιά μετατρέπονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς για να μετακινηθεί οποιοσδήποτε θα πρέπει πρώτα να εκτιμηθεί αν πρόκειται για πρόσφυγα ή μετανάστη. Όποιος κριθεί ως μη πρόσφυγας, θα απελαύνεται και αυτό μπορεί να γίνεται μόνο από τον τόπο πρώτης καταγραφής του, δηλαδή τα νησιά. Αυτό, σε συνδυασμό με το «Δουβλίνο ΙΙ», που προβλέπει ότι όποιος μετανάστης συλληφθεί σε ευρωπαϊκή χώρα χωρίς άδεια παραμονής θα απελαύνεται στην πρώτη χώρα καταγραφής του, έχει μετατρέψει την Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, σε ένα μεγάλο δεσμωτήριο ανθρώπων.

Αυτή η γραμμή εφαρμόστηκε με την απόλυτη συμφωνία των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Η απάνθρωπη πολιτική συνοδεύτηκε δε και με απάνθρωπα μέτρα. Δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα, με άθλιες στις περισσότερες περιπτώσεις συνθήκες. Πολλαπλά κέντρα κράτησης. Ανάθεση της «διαχείρισης» των ανθρώπων σε ΜΚΟ με ανεξέλεγκτη δράση. Βίαιες επαναπροωθήσεις από τα σύνορα.  Τακτικές που ακολουθούνται από όλες τις χώρες της ΕΕ στα πλαίσια της κοινής πολιτικής, οι οποίεδς έχουν στοιχήσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους την τελευταία 4ετία στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο και στην ενδοχώρα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ευθυγραμμισμένη πλήρως με την ευρωπαϊκή πολιτική για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, συνεχίζει και επεκτείνει την τακτική της προκατόχου της. Δημιουργεί νέα στρατόπεδα, τα μετατρέπει σε κέντρα κράτησης, μειώνει στο ελάχιστο τη δυνατότητα παροχής ασύλου, απαγορεύει στους πρόσφυγες την παροχή υπηρεσιών υγείας, αποκλείει τα προσφυγόπουλα από τα σχολεία, βγάζει τους μετανάστες από τα κατειλημμένα κτίρια, στρατιωτικοποιεί τη λιμενική παρουσία στο Αιγαίο και την περιοχή του Έβρου κλπ.

Πρέπει να υπογραμμιστεί δε ότι μέσα από τις πολιτικές για το μεταναστευτικό, η ΕΕ παρεμβαίνει στις χώρες της Μέσης Ανατολής για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου της και φυσικά για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων όσον αφορά στον έλεγχο των υδρογονανθράκων. Από κοινού, οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ υπερασπιζόμενες τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης, συμπαρατάσσονται με τον Νατοϊκό άξονα και συμμαχούν με τις αντιδραστικές κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Αιγύπτου διεκδικώντας μερίδιο από την εκμετάλλευση των αναμενόμενων αποθεμάτων αερίου στην ΑΟΖ που συνδιαμόρφωσαν με τους συμμάχους τους. Οξύνουν την ένταση στην περιοχή και αδιαφορούν για την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που προδιαγράφεται.

Ήδη, ο ανταγωνισμός στο Αιγαίο εκφράζεται με την αύξηση της επιθετικότητας της τουρκικής αστικής τάξης στη Μέση Ανατολή, όπου ξεκίνησε η επίθεση στη Συρία κατά των Κούρδων, απειλώντας παράλληλα με άνοιγμα των συνόρων της προς την Ευρώπη για έξοδο εκατομμυρίων προσφύγων. Η παραπάνω εισβολή αυτή δημιουργεί νέα δεδομένα. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή αποσταθεροποιείται περαιτέρω και το μεταναστευτικό αξιοποιείται από την κυβέρνηση της Άγκυρας για πίεση προς τις χώρες της Ευρώπης ώστε να συναινέσουν στη σφαγή του κουρδικού λαού. Ήδη Αμερικάνοι και Ρώσοι «νίπτουν τας χείρας τους». Επίκειται ανθρωπιστική κρίση και το εργατικό και λαϊκό κίνημα όλων των χωρών πρέπει να κινητοποιηθεί.

Το σίγουρο είναι πως την επιθετικότητα των αστικών τάξεων της Τουρκίας, της Ελλάδας και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών θα την πληρώσουν οι λαοί τους καθώς αυξάνεται δραματικά ο κίνδυνος άμεσης εμπλοκής στις συγκρούσεις και νέων προσφυγικών ρευμάτων. Το αντιπολεμικό μαζί με το εργατικό κίνημα πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Οι πόλεμοι είναι η πρώτη αιτία που τρέφει την προσφυγιά και τη μετανάστευση. Είναι υπόθεση των εργαζομένων να σταματήσουν τον πόλεμο. Να διώξουν από τη χώρα μας τις βάσεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών.

Να παλέψουμε για την κατάργηση των συμφωνιών του Δουβλίνου και εκείνης ανάμεσα σε της ΕΕ και Τουρκία. Να ανοίξουμε τα σύνορα για όλους τους εγκλωβισμένους και να τους επιτραπεί να πάνε σε όποια χώρα επιθυμούν. Να απαιτήσουμε να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα, να στεγαστούν οι πρόσφυγες και μετανάστες σε διαμερίσματα όπου επιθυμούν, να τους δοθούν νομιμοποιητικά έγγραφα και άδεια εργασίας, να πάνε όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας.

Νόμοι που καταδικάζουν τη λαχτάρα για ζωή

Παλιότερα τις «επιχειρήσεις-σκούπα» έκαναν διάφορες παρακρατικές οργανώσεις, συνεργαζόμενες στενά με το κράτος. Σήμερα, «η σκούπα» αποτελεί στρατηγική πολιτική της κυβέρνησης και ισχυρό επικοινωνιακό εργαλείο για την καλλιέργεια ενός κλίματος σύμπνοιας με τον ρατσιστικό-φασιστικό όχλο, που δεν μπορεί να εξαφανίστηκε εν μία νυκτί… Κάθε πρόταση του νομοσχεδίου που έρχεται να λύσει τα χέρια στον σκληρό νεοφιλελευθερισμό, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του πρόσφυγα, του παιδιού και κάθε διεθνούς κειμένου που προστατεύει τα θεμελιώδη δικαιώματα της ανθρωπότητας. Παράνομες απελάσεις, νυχτερινές επαναπροωθήσεις στον Έβρο και στα νησιά, σκληρό παιχνίδι εξουσίας με τη γειτονική Τουρκία, που αν και βρίσκεται στη 10η θέση των πιο επικίνδυνων χωρών παγκοσμίως (World Population Review), θεωρείται «ασφαλής» από την ΕΕ. Συνολικά, δε, ο κατάλογος των «ασφαλών κρατών» αποτελεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα σημεία του νομοσχεδίου.

Στο μεταξύ, η ανθρώπινη ζωή, η ασφάλειά της, το δικαίωμα να ζούμε όλοι/ες σε αξιοπρεπείς συνθήκες, ανεξάρτητα από την καταγωγή, το φύλο, κλπ, πεθαίνουν καθημερινά στη Μόρια, την Αμυγδαλέζα, το Σχιστό, τα νοσοκομεία, την πλατεία Αμερικής. Εκεί όπου η λαχτάρα και η χαρά της ζωής τείνει να μετατραπεί σε σύνδρομο παραίτησης. Το δικαίωμα της πρόσβασης στην υγεία αναιρείται με τη μη χορήγηση ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα ασθενείς με σοβαρά προβλήματα να μην έχουν πρόσβαση σε κανενός είδους ιατροφαρμακευτική αγωγή. Το δικαίωμα στην εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα πλέον μαρτυρικά σημεία, καθώς μεγάλο ποσοστό μεταναστών και προσφύγων είναι παιδιά, ενώ η μη λειτουργία των Δ.Ι.Ε.Π. σπρώχνει κατευθείαν τον στη σχολική αποτυχία και εν τέλει στην παραβατικότητα. Τα δε δικαιώματα στη σίτιση, τη στέγαση, την πρόσβαση στην εργασία κ.ο.κ. βρίσκονται στα χέρια χρηματοδοτήσεων από τις ΜΚΟ, ενώ η κρατική πρόνοια σφυρίζει ανέμελη…

Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Σάμου

Τη Δευτέρα 21/10/2019 δικάζεται μια συνάδελφός μας της Α΄βάθμιας εκπαίδευσης. Το αδίκημά της ήταν ότι πίστευε ότι όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν θέση στο σχολειό, άσχετα από το χρώμα της επιδερμίδας τους, τη θρησκεία τους, την οικονομική κατάσταση των γονιών τους. Πίστευε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να υψώνουν τείχη ανάμεσά τους κι ότι μπορούν όλα μαζί να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο. Πίστευε ότι ένα παιδί μπορεί να βοηθήσει ένα άλλο αγκαλιάζοντάς το και να το κάνει να ξεχάσει έστω και για λίγο την πείνα, τις κακουχίες, τις βόμβες του πολέμου, το θάνατο. Πίστευε τέλος ότι όλα αυτά είναι το πρώτο και το πιο σπουδαίο μάθημα που πρέπει να κάνει κάθε σχολειό, κάθε Δάσκαλος. Κι αυτό έκανε, μίλησε στην τάξη της για τα «άλλα παιδιά» που επρόκειτο να έρθουν στο σχολείο τους και κάλεσε τα παιδιά της να τα αγκαλιάσουν.

Κι αυτό το αδίκημα έθιξε την τιμή και την υπόληψη κάποιων γονιών και για να τους αποκαταστήσει πρέπει η Δασκάλα να πληρώσει 50.000 ευρώ. Κάποιους γονείς που δεν έστελναν για βδομάδες πέρυσι τα παιδιά τους στο σχολειό για να μη μολυνθούν από τα «άλλα παιδιά». Γιατί αυτά ζούσαν σε άθλιες συνθήκες στη βροχή, στο κρύο και στα μικρόβια. Τι κι αν οι υπεύθυνοι διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει υγειονομικός κίνδυνος, υπήρχαν γονείς με διαφορετική θρησκεία, διαφορετικό χρώμα στο δέρμα, υπήρχε ο φόβος του «άλλου».
Σήμερα λοιπόν που 6.000 περίπου πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι στο νησί μας, ζουν σε άθλιες συνθήκες, που όσο περνά ο καιρός γίνονται χειρότερες βρισκόμαστε όλοι αντιμέτωποι με το ερώτημα : τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά και οι οικογένειές τους; Δεν ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικών πολέμων. Δεν ξεχνάμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τους κρατά περιορισμένους στα νησιά ώστε να ελέγχονται καλύτερα για να μην περάσουν τα σύνορά της. Δεν ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις τους αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες γκέτο, χωρίς να φροντίζουν για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Και τέτοιες συνθήκες εύκολα μπορούν να οδηγήσουν σε γεγονότα σαν κι αυτά που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες, όπου το αδιέξοδο και η απόγνωση παίρνουν το πάνω χέρι από τη λογική. Δεν ξεχνάμε ότι οι υπηρεσίες υγείας, αποδυναμωμένες από την υποχρηματοδότηση των κυβερνήσεων, που μόνο χάρη στην υπερπροσπάθεια των εργαζομένων μπορούν και λειτουργούν, επιβαρύνονται περισσότερο και στις πλάτες του προσωπικού πέφτουν μεγαλύτερα βάρη. Νομίζουμε ότι μόνη λύση είναι η χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων στους ανθρώπους αυτούς ώστε όσοι θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό να μπορούν να το κάνουν κι όσοι θέλουν να μπορούν να μείνουν στην Ελλάδα, αναζητώντας εργασία κι έχοντας όλα τα δικαιώματα που δικαιούται κάθε άνθρωπος.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αφήνουμε το φόβο για τη διαφορετικότητα ή το φυλετικό μίσος να επικρατούν. Δεν πρέπει οι λίγες ξενοφοβικές φωνές να σκεπάζουν τη συνολική στάση των Σαμιωτών, που έχουν σταθεί δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και τους έχουν στηρίξει. Για το λόγο αυτό συμπαραστεκόμαστε στη συνάδελφό μας. Γιατί έδωσε ένα μάθημα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Γιατί θεώρησε ότι ο ρόλος της δεν είναι μόνο η διδασκαλία γραμματικών κανόνων κι αριθμητικών πράξεων αλλά η διαμόρφωση ώριμων δημοκρατικών πολιτών. Και μαζί μ’ αυτήν εκτιμούμε ότι διώκεται κάθε εκπαιδευτικός.

• Να αποσυρθούν τώρα οι κατηγορίες από τη συνάδελφο.
• Η παιδαγωγική ελευθερία δεν ποινικοποιείται.
• Όχι στο διαχωρισμό των ανθρώπων με βάση τη φυλή, τη θρησκεία και το χρώμα.

ΕΛΜΕ Σάμου

--------------------------------------------------------------

ΕΛΜΕ ΣΑΜΟΥ

Η ΕΛΜΕ ΣΑΜΟΥ σας καλεί την Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου 2019, στην τρίωρη στάση εργασίας από τις 11:00 έως τη λήξη του ωραρίου που έχει προκηρυχτεί από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίαση της 17ης Οκτωβρίου 2019, ύστερα από αίτημα του Νομαρχιακού Τμήματος Σάμου, προκειμένου να να συμμετέχουμε στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 11:30 στα Δικαστήρια Σάμου.
Την ημέρα εκείνη εκδικάζεται η υπόθεση της συναδέλφου αναπληρώτριας δασκάλας που διώκεται από Σύλλογο Γονέων Δημοτικού Σχολείου για τη στάση της υπέρ της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων.
ΕΛΜΕ Σάμου, 17-10-2019
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ

Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας

Διαμαντίδης Σεβαστός Σοφούλης Ιωάννης