Η Δικαιοσύνη των "άλλων"

 

       click : Θ. Κουτσουμπού

Συμφωνούμε απόλυτα την αδυναμία του απλού πολίτη να κρίνει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και μάλιστα επιστημονικά μπορεί όμως να συγκρίνει αποφάσεις τέτοιες με βάση το περίφημο «κοινό κατά το δίκαιο αίσθημα» αλλά ούτε αυτό αρέσει σε ορισμένους ταγούς της Δημοκρατίας! Στην περίπτωση αυτή αγνοείται αυτό το αρχέγονο κριτήριο να μπορείς να κρίνεις  χωρίς αυτό η Δικαιοσύνη απομονώνεται από την κοινωνία .Βέβαια από την άλλη η κοινωνία μας δεν μπορεί να δικάσει χωρίς κανόνες ,αλλά ούτε και ένα σύγχρονο κράτος δίκαιου μπορεί να στήσει λαϊκά δικαστήρια με αυτόκλητους δικαστές και επιτρόπους…τουλάχιστον για την ώρα! Η δικαιοσύνη όμως πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και όταν μια κοινωνία κρίνει αυτές τις αποφάσεις  αυτό δεν αποτελεί παρέμβαση αλλά η βασική δημοκρατική λειτουργία ,όσο και αν αυτή έχει τσαλακωθεί στις μέρες μας .

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» και η ταύτιση του με την κυβέρνηση των «αρίστων» φέρνει το ζήτημα της απονομής της Δικαιοσύνης με ταξικά κριτήρια θέτοντας  το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας  της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» είναι ένα κομβικό σημείο ένας καταλύτης και ένα συνονθύλευμα πολλών αποφάσεων που έχουν συσσωρευθεί επαναφέροντας στην κοινωνία …όχι πως ποτέ έλλειψε ιδιαίτερα… μια κουλτούρα άκρο-κεντρώα άκρως συντηρητική που ριζώνει  καθημερινά παίρνοντας σάρκα και οστά στον δημόσιο πλέον χώρο.Οι διαστάσεις της παραπάνω υπόθεσης οι σχέσεις Δικαιοσύνης, εξουσίας, κεφαλαίου εγείρουν ζητήματα δημοκρατικού ήθους και ποικίλων προβληματισμών .

Προσωπικά αδυνατούμε να καταλάβουμε την στάση ορισμένων ανθρώπων μορφωμένων και κοινωνικά ευαίσθητων δημοσίων προσώπων .Αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί ακόμα παραμένουν στόματα κλειστά .Πώς είναι δυνατόν η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» να εργαλειοποιείται από την αντιπολίτευση; Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει πλέον θεσμός προστασίας των θυμάτων ; Με όλα αυτά αδυνατούμε να καταλάβουμε εάν θα ξαναβρεθεί θύμα να καταγγείλει ένα τέτοιο έγκλημα .

Σαν πολλά να μαζεύτηκαν όμως  ! Αλέξη Γρηγορόπουλος, Ζακ Κωστόπουλος ,Νίκος  Σαμπάνης  Σ. Βαλυράκης ,υπόθεση δίκης  Σεπολίων, υπόθεση Μιχαλολιάκου, Γ. Μιχαηλίδη ο απεργός πείνας που ζητά την δίκαιη αποφυλάκιση του έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής .

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει την 60η μέρα απεργίας πείνας και η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Νοσηλεύεται, με τη λειτουργία ζωτικών του οργάνων να έχει επηρεαστεί σημαντικά. Και αυτό συμβαίνει γιατί διεκδικεί την απολύτως νόμιμη υφ’ όρων απόλυσή του, καθώς έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο εκ του νόμου μέρους της ποινής του. Το αίτημα του θα εξεταστεί από το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας στις 27 Ιουλίου, το οποίο θα κληθεί να λάβει υπόψη του την απόλαυση των δικαιωμάτων των κατηγορούμενων χωρίς διακρίσεις.

Η περίπτωσή του Γ. Μιχαηλίδη αποτελεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ιδιαίτερου καθεστώτος εξαίρεσης από τα στοιχειώδη δικαιώματα που το κράτος και οι μηχανισμοί του επιφυλάσσουν στους κρατούμενους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο και εκπροσωπούν μια αντίστοιχη ιδεολογία ασφαλώς. Επομένως δεν είναι ζήτημα ενός συγκεκριμένου ιδεολογικού /πολιτικού χώρου αλλά είναι ζήτημα ανθρώπινης ζωής.

Λαϊκά δικαστήρια…;

Τοποθέτηση του Θ. Καμπαγιάννη στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ.

 «Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης υπάρχουν και άλλα εξοργιστικά, τα οποία, ακούγονται… για παράδειγμα η αναφορά στα Λαϊκά Δικαστήρια, η οποία, είναι εξοργιστική, γιατί Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτόν εδώ τον τόπο, υπήρξαν μονάχα σε μια συγκυρία. Υπήρξαν στη συγκυρία της δεκαετίας του ’40, όταν η χώρα βρέθηκε υπό Ναζιστική κατοχή. Όταν ένα κομμάτι της χώρας απελευθερώθηκε από την Εθνική Αντίσταση και σε εκείνη τη συγκυρία υπήρξαν Λαϊκά Δικαστήρια. Αλήθεια, αυτοί οι οποίοι στρέφονται ενάντια στα Λαϊκά Δικαστήρια στην Ελλάδα, με ποια Δικαστήρια ταυτίζονται εκείνη την περίοδο; Με τα Δικαστήρια, τα οποία, δικάζανε τους αγωνιστές, τα Γερμανικά Στρατοδικεία; Με τα Δικαστήρια των ΕΣ-ΕΣ, τα βασανιστήρια της οδού Μέρλιν; Με ποιον ήταν, αν δεν ήταν με τα Λαϊκά Δικαστήρια; Ή μήπως είναι μ’ εκείνο το κομμάτι της Αστικής τάξης της Ελλάδας που ήταν ρίψασπις, που αντί να μείνει να αντισταθεί έφυγε και πήγε στα μπουρδέλα του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας; Αυτά είναι τα δικαστήρια, τα οποία θέλουμε να νομιμοποιήσουμε; Και όχι τα Λαϊκά Δικαστήρια της Ελεύθερης Ελλάδας, της Προσωρινής Επιτροπής της Εθνικής Απελευθέρωσης; Του κόσμου, ο οποίος απελευθέρωσε τη χώρα και έκτισε λαογέννητους θεσμούς, που αν έχουμε να τους κάνουμε αμφισβήτηση σήμερα είναι γιατί ήταν κομμάτι της κοινωνίας που τους γέννησε και είχε το συντηρητισμό της κοινωνίας που τους γέννησε, όχι πάντως επειδή δεν ήταν πρωτοποριακοί θεσμοί. Θα πρέπει να πλένουνε το στόμα τους αυτοί που μιλάνε για τα Λαϊκά Δικαστήρια, πριν μιλήσουν για τα Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτήν εδώ τη χώρα» https://epda.gr/2022/07/22/topothetisi-symvoyloy-th-kampagianni-stin-apo-19-7-2022-synedriasi-toy-ds-toy-dsa/

Η Δικαιοσύνη των «άλλων» των ισχυρών της εξουσίας των αυλοκολάκων των παρατρεχάμενων με την απροκάλυπτη εύνοια στους υπηρέτες του συστήματος και της άρχουσας τάξης αποκλίνει από τον θεσμικό της ρόλο αυτόν της απονομής προστασίας και δικαιοσύνης στους πολίτες της .Η Δικαιοσύνη των «άλλων» επιστρέφει σήμερα πιο ισχυρή και πιο δυνατή επιδιώκει την επάνοδο της ως μηχανισμός επιλεκτικής καταστολής -ειδικά αν είσαι πρόσφυγας εργάτης συνδικαλιστής απεργός διαδηλωτής θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και εργατικού ατυχήματος -αποφυλακίζει βιαστές και δολοφόνους και κρατά στη φυλακή ανθρώπους που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους

Αντί να διαολοστέλνουμε και να σιχτιρίζουμε ολημερίς θα ήταν προτιμότερο ή συγκρότηση μια τέτοιας αντίστασης και ρήξης χωρίς βέβαια να λείπει και η αντίσταση άλλων τρόπων. Να διεκδικήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και να βοηθήσουμε να αποβληθεί από την κοινωνία αυτό το «κακοήθες μελάνωμα» .

Ποιος φταίει για την ενεργειακή ακρίβεια στην Ελλάδα;

 

«Ρευστότητα, αποτελεσματικότητα και κοινωνική ευημερία» ήταν η υπόσχεση πίσω από τη νέα αγορά υψηλής τεχνολογίας εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, η οποία χρησιμοποιεί έναν μοναδικό αλγόριθμο για τον καθορισμό των τιμών για την ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή η υπόσχεση φαίνεται να έχει αθετηθεί. Ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί για να ρυθμίζει την αγορά και να προστατεύει τους καταναλωτές τους έχει εκθέσει σε άγρια αστάθεια, με τα ελληνικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να βασανίζονται από τις υψηλότερες αυξήσεις της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ.

Τον Νοέμβριο του 2021, η Ελλάδα ανακοίνωσε σχέδια για τον πρώτο της νόμο για το κλίμα, δεσμευόμενη να σταματήσει την καύση άνθρακα ως μέρος μιας κίνησης προς μια «καθαρή μηδενική» οικονομία. Αλλά αντί να υποκινήσει τη στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η πρόσφατα απελευθερωμένη αγορά ήταν ένα όφελος για τους παραγωγούς ενός άλλου ορυκτού καυσίμου - του φυσικού αερίου.

Κυβέρνηση και ενεργειακοί όμιλοι αποδίδουν την αύξηση των τιμών του ρεύματος στη διεθνή ενεργειακή κρίση. Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι οι τιμές στην Ελλάδα αυξάνονται περισσότερο και για μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι στην Ευρώπη. Και οι αιτίες γι’ αυτό είναι η ξαφνική πρωτοκαθεδρία του φυσικού αερίου, οι στρεβλώσεις του εγχώριου ανταγωνισμού, τα κερδοσκοπικά επεισόδια στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, αλλά και ο χαρακτήρας του target model, δηλαδή της νέας αγοράς ενέργειας.

 (Η πλήρης έρευνα, που δημοσιεύτηκε σε συνεργασία με την Reporters United, είναι διαδικτυακά στα ελληνικά εδώ .) https://www.reportersunited.gr/7579/poios-ftaiei-gia-tin-energeiaki-akriveia-stin-ellada/Η έρευνα γίνεται σε συνεργασία και με τη χρηματοδότηση του Source Material (Ηνωμένο Βασίλειο).

EΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

 

Οι ελληνικές αρχές, μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιούν, επιτίθενται, ληστεύουν και απογυμνώνουν αιτούντες άσυλο και μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, προτού τους απωθήσουν συνοπτικά πίσω στην Τουρκία μέσω του ποταμού Έβρου. Προσλαμβάνουν άνδρες που φαίνεται να είναι καταγωγής Μέσης Ανατολής ή Νότιας Ασίας, για να εξαναγκάσουν τους απογυμνωμένους ή μόλις ντυμένους μετανάστες σε μικρές βάρκες, τους μεταφέρουν στη μέση του ποταμού Έβρου, που σηματοδοτεί τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και τους αναγκάζουν μέσα στο παγωμένο νερό, κάνοντάς τους να πάνε στην όχθη του ποταμού στην τουρκική πλευρά. Αυτοί οι άνδρες φορούν συχνά μάσκες για να κρύψουν τα πρόσωπά τους και μαύρα ρούχα ή ρούχα που μοιάζουν με κομάντο.

Από το 2008 έρευνα του Παρατηρητηρίου  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγράφει τις ελληνικές αρχές να απωθούν μετανάστες και αιτούντες άσυλο μέσω των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία. Οι αναφορές μας επιβεβαιώνονται από άλλες αναφορές από (ΜΚΟ), μέσα ενημέρωσης, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) σχετικά με τις ελληνικές καταχρήσεις μεταναστών και αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια απωθήσεων στον ποταμό Έβρο και στο Αιγαίο Πέλαγος. Ενώ ο αριθμός των καταγεγραμμένων αφίξεων από ξηρά και θαλάσσια στην Ελλάδα από την Τουρκία μειώνεται από το 2018 δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των απωθήσεων το 2021 και το 2022 .

Η Frontex, ο καλύτερα χρηματοδοτούμενος οργανισμός της ΕΕ με προϋπολογισμό 758 εκατομμυρίων ευρώ, ερευνάται και για προηγούμενες αντίστοιχες καταγγελίες. Συγκεκριμένα κατηγορείται για συνεργασία με τις ελληνικές αρχές με σκοπό την παράνομη απώθηση προσφύγων. 

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλληλέγγυοι, πλήθος οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και μεγάλα διεθνή μίντια έχουν αναδείξει το θέμα .

Οι απωθήσεις παραβιάζουν πολλαπλούς κανόνες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της συλλογικής απέλασης βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του δικαιώματος σε δίκαιη διαδικασία στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το δικαίωμα αίτησης ασύλου βάσει του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και την αρχή της μη επαναπροώθησης βάσει της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες.

Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται συστηματικά ότι εμπλέκεται σε απωθήσεις, χαρακτηρίζοντας τέτοιους ισχυρισμούς ως «ψευδείς ειδήσεις» ή «τουρκική προπαγάνδα» και καταστέλλοντας, μεταξύ άλλων μέσω της απειλής ποινικών κυρώσεων, όσους αναφέρουν τέτοια περιστατικά.

Σε άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Lemonde αναφέρει :

https://www.lemonde.fr/international/article/2022/06/28/a-la-frontiere-avec-la-turquie-des-migrants-enroles-de-force-par-la-police-grecque-pour-refouler-d-autres-migrants_6132286_3210.html

Στο χωριό Νέο Χειμώνιο, που βρίσκεται δέκα λεπτά από τον Έβρο, το ποτάμι που χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία, η επαναπροώθηση των προσφύγων, μια πρακτική αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, είναι κοινό μυστικό. Σε ώρα αιχμής, στο καφενείο, οι κάτοικοι, πάνω από πενήντα, παραπέμπουν στην επανέναρξη των μεταναστευτικών ροών. «Καθημερινά αποτρέπουμε την παράνομη είσοδο 900 ανθρώπων » , δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος στις 18 Ιουνίου, εξηγώντας την αύξηση της μεταναστευτικής πίεσης που ασκεί η Άγκυρα.

«Αλλά δεν βλέπουμε τους μετανάστες. Είναι κλεισμένοι, εκτός από αυτούς που δουλεύουν στην αστυνομία», λέει ένας συνταξιούχος. Ο κολλητός του προσθέτει: «Μένουν στα κοντέινερ του αστυνομικού τμήματος και μπορούν να πηγαινοέρχονται. Τους συναντάς στο ποτάμι, όπου δουλεύουν ή το βράδυ όταν πάνε για ψώνια. Αυτοί οι νεοσύλλεκτοι της ελληνικής αστυνομίας αντικατέστησαν τους αγρότες και τους ψαράδες που έκλεισαν οι ίδιοι τον δρόμο πριν από μερικά χρόνια, με αυτούς που αποκαλούν «παράνομους» .

«Σκλάβοι» της ελληνικής αστυνομίας

Σύμφωνα με τις ΜΚΟ Human Rights Watch  αυτή η τάση έχει επανέλθει συχνά από το 2020 στις μαρτυρίες θυμάτων απωθήσεων (παράνομη επαναπροώθηση μεταναστών). Μετά τις εντάσεις στα σύνορα τον Μάρτιο του 2020, όταν η Άγκυρα απείλησε να αφήσει χιλιάδες μετανάστες στην Ευρώπη, οι ελληνικές αρχές φέρεται να ενίσχυσαν την πρακτική για να εμποδίσουν τα στρατεύματά τους να πλησιάσουν πολύ επικίνδυνα στο τουρκικό έδαφος. , επιβεβαιώνουν τρεις αστυνομικοί που έχουν τοποθετηθεί στα σύνορα. Αυτή η καταναγκαστική εργασία μεταναστών «απολαμβάνει πολιτική υποστήριξη. Κανένας αστυνομικός δεν θα ενεργούσε μόνος του  » , προσθέτει ένας αξιωματικός.

η ανάθεση της «βρόμικης δουλειάς» σε μετανάστες είναι εν γνώσει τόσο των επιτελών της αστυνομίας όσο και πολιτικών προσώπων, αν όχι στις επιχειρησιακές της λεπτομέρειες, τουλάχιστον στις γενικές γραμμές της. (Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως δηλώνουν οι αστυνομικοί, ο στρατός αρνήθηκε να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις pushbacks). Η ιδέα προτάθηκε προς τους πολιτικούς ως ένας τρόπος προστασίας των αξιωματικών από το να εκτίθενται οι ίδιοι στις επαναπροωθήσεις, καθώς φοβούνται την έκθεσή τους σε κινδύνους από τις συμπλοκές με τις τουρκικές δυνάμεις ή τους λαθρέμπορους (από την έρευνα, ενδεικτικά, προκύπτει ότι είναι συχνά τα περιστατικά με πυροβολισμούς στην περιοχή).

Η έκταση του φαινομένου (επιχειρήσεις με τη συμμετοχή τριών τουλάχιστον αστυνομικών τμημάτων, διάρκειας τουλάχιστον δύο ετών, επαναπροωθήσεις χιλιάδων αιτούντων άσυλο αν ληφθεί υπόψη ότι κατά τις μαρτυρίες ορισμένες νύχτες τα pushbacks αφορούσαν πάνω από 100 άτομα) καθιστά αμφίβολη την έλλειψη γνώσης εκ μέρους των αστυνομικών επιτελών αλλά και των πολιτικών προϊσταμένων τους.

H Σοκαριστική μαρτυρία Φαντάρου για Φόνους και απίστευτη Βία Στρατού-Αστυνομίας-Φασιστών εναντίον των προσφύγων στον Έβρο το 2020 όπως δημοσιεύθηκε την  Πέμπτη 30 Ιουνίου στην ιστοσελίδα https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1  

Δύο χρόνια μετά την κρίση του 2020, η κατάσταση στον Έβρο αγγίζει, χωρίς υπερβολές, τα όρια της διαστροφής. Ηχητικά κανόνια, που όσοι γνωρίζουν, χαρακτηρίζουν τον ήχο που παράγουν ως «αποκρουστικό»∙ αναφορές στη διάρκεια της εκπαίδευσης για «νάρκες προσωπικού και στις 2 πλευρές του ποταμιού», παρ’ όλο που είναι απαγορευμένες∙ η αρρωστημένη χαρά των στελεχών που πηγαίνουν για εποχούμενο περίπολο στο ποτάμι και η διαστροφική επιθυμία τους να πετύχουν στη διάρκεια του περιπόλου κανένα πρόσφυγα ή μετανάστη ή ακόμα καλύτερα, να χρειαστεί να εμπλακούν και να κάνουν χρήση των όπλων, μαχαιριών ή πτυσσόμενων γκλομπ τους∙ οι «κατασχέσεις» προσωπικών ειδών των συλληφθέντων που μεταφέρονται κυριολεκτικά ως λάφυρα στο τέλος του περιπόλου. Το πόσοι περιμένουν να πάνε περίπολο για να κατασχέσουν κάτι και να το κάνουν «δώρο» στα παιδιά ή τις γυναίκες τους σε κάποια γιορτή (τις περισσότερες φορές κινητά τηλέφωνα, ρολόγια και μαχαίρια). Η ακόμα χειρότερα, το «πανηγύρι» που στήνεται κάποιες φορές όταν συλλαμβάνεται κόσμος να περνάει τα σύνορα, στο οποίο περίπολα του Ε.Σ. και της ΕΛ.ΑΣ. από τη γύρω περιοχή, ακόμα και αν το περιστατικό δεν είναι στον τομέα ευθύνης τους, για να συμμετάσχουν: να χτυπήσουν, να ξεγυμνώσουν, να εξευτελίσουν και ποιος ξέρει τί άλλο.

Αλλά και τα πιο «ιδιωτικά πανηγύρια», των οποίων διοργανωτές είναι συνήθως τα περίπολα των Ειδικών Δυνάμεων και που κοντά σε ένα από αυτά έτυχε να βρεθώ στη διάρκεια υπηρεσίας: Μες στη νύχτα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που βρισκόμασταν στο φυλάκιο, αρχίσαμε να ακούμε κραυγές και κλάματα ανθρώπων μέσα από το δάσος, σε σημείο που, νωρίτερα εκείνη τη μέρα, είχαμε μάθει ότι θα κατασκήνωνε περίπολο των Ειδικών Δυνάμεων που βρισκόταν στην περιοχή. Οι κραυγές κράτησαν αρκετή ώρα και επίσημα δεν μάθαμε ποτέ τί συνέβη, αν και ρωτήσαμε επανειλημμένα. Αυτό που μας είπαν όμως και τα στελέχη ήταν ότι «συμβαίνει συχνά όταν βγαίνουν οι ειδικοδυναμίτες» και «παίζουν οι ειδικές δυνάμεις», προφανώς με κάποιο θήραμα που πιάσανε στο ποτάμι. Σαν αγέλη που βγαίνει για κυνήγι και αφού πιάσει το θήραμα, παίζει μαζί του για να «εκπαιδεύσει» τα νεότερα μέλη της.

Οι Θάνατοι

Το χειρότερο όμως στη διάρκεια της θητείας στον Έβρο, είναι ο θάνατος και η εξοικείωση με την ιδέα του, κάτι που πραγματικά κανείς δεν περιμένει σε αυτό το βαθμό, ακριβώς γιατί είναι εντελώς διαφορετική η εικόνα που υπάρχει για όλα αυτά στον έξω κόσμο. Δεν ξεχνιούνται π.χ. οι ιστορίες μετά από την επιστροφή περιπόλων ότι «βρήκαμε – πάλι- σκαούλες», μαύρες σακούλες με –όχι πάντα ολόκληρα- πτώματα, πεταμένες δίπλα στο ποτάμι ή μέσα σε κοντινά χωράφια (άραγε από ποιόν;). Δεν ξεχνιέται το γεγονός ότι όταν ο Έβρος κατεβάζει νερό και ανακατεύεται η λάσπη στον πυθμένα του από τα ρέυματα, στην επιφάνεια αναδύονται πτώματα. Δεν ξεχνιούνται επίσης περιστατικά, όπως τότε που στη διάρκεια περιπόλου βρέθηκε να επιπλέει στο ποτάμι ένα πτώμα, το οποίο, επειδή είχε μείνει μόνο ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια –που μπορεί να τα χρειαζόταν για κάτι πιο σημαντικό- στο στέλεχος της ΕΛ.ΑΣ. που έφτασε για να το περισυλλέξει, το έσπρωξε με ένα ξύλο προς την απέναντι πλευρά του ποταμού, για να το μαζέψουν εκείνοι. Λίγο παρακάτω, το πτώμα το έστειλαν πίσω στην ελληνική πλευρά και το πέρα δώθε του νεκρού ΑΝΘΡΩΠΟΥ κράτησε αρκετή ώρα, μέχρι που απ’ ότι μάθαμε, κάποια από τις δύο πλευρές το άφησε απλά να το παρασύρει το ποτάμι, κάμποσα χιλιόμετρα παρακάτω.

Τέλος δεν ξεχνιούνται οι φωτογραφίες και τα βίντεο με πτώματα να επιπλέουν στο ποτάμι, που κυκλοφορούν στα κινητά στρατιωτικών σαν να πρόκειται για κάποιο αστείο ή λάφυρο, ακολουθούμενες και από τα αντίστοιχα σχόλια. Όπως σε μια συζήτηση έξι στελεχών που έγινε μπροστά μας, για το «πόσοι την πέρασαν από ένα χέρι πριν πεθάνει» και «θα ‘χε φάει αυτή πολύ, αυτές γεννάνε σαν σκύλες», δείχνοντας στο κινητό γύρω από το οποίο είχαν μαζευτεί, τη φωτογραφία μιας γυναίκας που επέπλεε νεκρή στο ποτάμι.

Επίλογος

Για να κλείνω λοιπόν. Στον Έβρο είδα ένα κράτος που προετοιμάζεται εντατικά, ανυπομονεί και έχει ήδη ξεκινήσει να δολοφονεί αμάχους. Η απάντηση λοιπόν στο αν υπήρξαν νεκροί στην προσφυγική κρίση του 2020, είναι ότι πραγματικά, δεν γίνεται να μην υπήρξαν. Και πιθανότατα υπήρξαν και άλλα πολλά που δεν έτυχε να δω ή να μάθω, κι άλλα τέρατα, όπως η λειτουργία black site στον Έβρο, για την οποία έγραψαν οι NY Times τον Ιούλιο του 2020 και την οποία –φυσικά- αρνήθηκε η Ελλάδα.Στέλνω όλα τα παραπάνω στον Σπάρτακο, γιατί πρέπει επιτέλους να γίνουν γνωστά και ξέρω ότι ο Σπάρτακος είναι ο μόνος που έχει αποδείξει ότι δεν θα τα αγνοήσει.

ΟΙ ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται τις επαναπροωθήσεις ωστόσο παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα.

Είναι οι επαναπροωθήσεις ένα Διεθνές  ανθρωπιστικό έγκλημα σε συνεργασία με την Frontex;

Είναι οι Ελληνικές κυβερνήσεις υπεύθυνες για αυτές τις καταγγελίες και πώς το ελληνικό κράτος από πολέμιος των διακινητών εμφανίζεται να είναι συνέταιρός τους;

Πώς τα pushbacks ανατίθεται σε μετανάστες οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να πραγματοποιούν βίαιες επιχειρήσεις αστυνομικού χαρακτήρα σε βάρος άλλων μεταναστών;

Η δημοσιογραφική έρευνα για πρώτη φορά στοιχειοθετεί ότι οι ελληνικές αρχές, ενδεχομένως με πολιτική κάλυψη, συναλλάσσονται με δίκτυα διακινητών στην Τουρκία. Συνεργάζονται με άτομα που έχουν ποινικό μητρώο στο trafficking. Εισάγουν παράτυπα στην Ελλάδα μετανάστες, με σκοπό να διεκπεραιώνουν εξαναγκαστικά τη βρόμικη δουλειά τη διεκπεραίωση επαναπροωθήσεων, συχνά με την προσφυγή στην ωμή βία και στην καταλήστευση των αιτούντων άσυλο.

Το Reporters United απέκτησε πρόσβαση και μελέτησε τα τεκμήρια και το υλικό της πολύμηνης έρευνας που διεξήχθη από δημοσιογράφους του Lighthouse Reports, της Monde, του Spiegel, της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD και του Guardian. Η έρευνα δημοσιεύεται σήμερα ταυτόχρονα στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία – και στην Ελλάδα από το Reporters United :

 https://www.reportersunited.gr/9138/pushbacks-evros-sklavoi/?fbclid=IwAR1XwmlRulLl8iuIeQ4H5DQsxl2GdwiOz4ecEfJ_bxNHYBye7tkTh4kkHeQ

Δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνονται τέτοιες καταγγελίες. Εκατοντάδες θύματα των pushbacks αναφέρουν εδώ και μήνες πως επαναπροωθήθηκαν από άλλους μετανάστες που μιλούν αραβικά ή φαρσί.

Τον Απρίλιο του 2022 το Human Rights Watch (HRW), μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο, σε έκθεσή του με τίτλο «Τα Πρόσωπά τους Ήταν Σκεπασμένα: Η Ελλάδα Χρησιμοποιεί Μετανάστες για να Βοηθούν την Αστυνομία στα Pushbacks» αποκάλυψε την έκταση της θλιβερής πρακτικής. Η έκθεση του HRW βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 26 Αφγανούς (23 άνδρες, δύο γυναίκες και ένα αγόρι), 23 εκ των οποίων επαναπροωθήθηκαν μεταξύ Σεπτεμβρίου 2021 και Φεβρουαρίου 2022 μέσω του Έβρου.

Παρά τη βαρύτητα των καταγγελιών, η έκθεση του HRW αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές αρχές με απαξία: Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξέφρασε τη «λύπη του για την ποιότητα της έκθεσης» κατηγορώντας την οργάνωση ότι «υιοθετεί άκριτα καταγγελίες βασιζόμενες αποκλειστικά σε συρραφή τηλεφωνικών συνεντεύξεων, τις οποίες δεν επιβεβαιώνει βάσει αξιόπιστων και βάσιμων αποδεικτικών στοιχείων».

Πηγές :

https://www.hrw.org/report/2022/04/07/their-faces-were-covered/greeces-use-migrants-police-auxiliaries-pushbacks

https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1