«Πώς είναι να αγαπάς το ποδόσφαιρο, όταν το βλέπεις να εξαγοράζεται; Το
να αγαπάς μια ομάδα-παθιασμένα, παράλογα- δεν είναι μια φυσιολογική συνθήκη.
Ναι, το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση, και ναι, είναι ένας τρόπος να περνάς τα
μεσημέρια του σαββατοκύριακου. Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: για πολλούς
οπαδούς είναι παράδοση, κάτι που κληροδοτείται σαν ένα γενετικό χαρακτηριστικό».
Aναφέρει η Orit Gat, συγγραφέας και κριτικός τέχνης
που ζει στο Λονδίνο ,συντάκτης στο The White Review και στο Art Papers και
έχει γράψει για τη σύγχρονη τέχνη και την ψηφιακή κουλτούρα για περιοδικά όπως frieze , e-flux journal , Art
Review , art-agenda , Times Literary Supplement , LA Review of Books , The World Policy Journal , Flash Art , The Art Newspaper , VICE , AIGA Eye on Design , The Brooklyn Rail , Apollo , Τέχνη στην Αμερική , Spike Art Quarterly Camera Austria , Review 31 και Cultured . Και συνεχίζει μεταξύ άλλων : «
Καθώς το ποδόσφαιρο γίνεται μια παγκόσμια επιχείρηση, απομακρύνεται όλο και περισσότερο
από τη Σαββατιάτικη σέντρα στο τοπικό γήπεδο. Τίποτα δε μοιάζει πιο απόμακρο
από την παραδοσιακή οπαδική κοινότητα, όσο η επικύρωση της διεξαγωγής του
Παγκοσμίου Κυπέλλου σε μια χώρα με τραγικό ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες μέσω των πολιτικών παιχνιδιών των αξιωματούχων
της ΦΙΦΑ. Κάπως έτσι μοιάζει το να κυβερνάσαι από μια μη-δημοκρατική οντότητα
με κίνητρα, συχνά, ανεξιχνίαστα, όπου η λογοδοσία απουσιάζει παντελώς. Καθώς
οπαδοί, παίκτες και σχολιαστές περιγράφουν τη δυσφορία τους στην προοπτική του
Καταριανού Παγκοσμίου Κυπέλλου, ακόμα αδυνατούμε να φανταστούμε ποια θα είναι η
αίσθηση που θα αφήσει στο τέλος. Ή και να μπορούμε. Θα είναι αυτό της απουσίας
λέξεων για να περιγράψουν το πώς γίνεται να νοιάζεσαι ακόμα για κάτι ενώ του
αντιτίθεσαι. Θα είναι αυτό της απουσίας ελέγχου. Αυτό που αισθάνονται οι οπαδοί
συχνά τα τελευταία χρόνια».
Κανένα θέαμα - Καμία διοργάνωση - Κανένα γήπεδο -
Κανένα έργο δεν είναι πάνω από τις ζωές των ανθρώπων, από τις ζωές των εργατών.
"Δεν θα δω ούτε ένα ματς
αυτού του Μουντιάλ. Το Κατάρ δεν είναι ποδοσφαιρική χώρα. Χωρίς θερμή, χωρίς
γεύση. Είναι μια οικολογική καταστροφή με όλα αυτά φα κλιματιζόμενα γήπεδα. Τι
τρελά, τι βλακεία! Αλλά πάνω από όλα, μια ανθρώπινη φρίκη. Τόσες χιλιάδες
θάνατοι για να χτιστούν αυτά τα γήπεδα και να διασκεδάσει ο κόσμος για 2 μήνες
και κάνεις δεν νοιάζεται. Μια καρικατούρα του τι μπορεί να φέρει μέσα του ο
άνθρωπος ως ακραία βρωμιά!"…λόγια τουΕρίκ Καντονά.
Το ποδόσφαιρο είναι το πιο
λαοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη τι το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα η
απλότητα μου και η άμεση επαφή με τον κόσμο χρειάζεται μόνο μια μπάλα παίζεται από
ξυπόλυτα παιδία σε αλάνες της Αφρικής της Ασίας και της Ν. Αμερικής μέχρι σε
υπερσύγχρονα γήπεδα από ποδοσφαιριστές που η χρηματιστηριακή τους αξία
ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε ,
είναι ότι οι δημοφιλέστερες ομάδες - και οι πιο πετυχημένες - συνήθως
προέρχονται από φτωχές γειτονιές. Εκεί δηλαδή που άνθρωποι στα όρια της
φτώχειας περιμένουν τα ενενήντα λεπτά της Κυριακής για να «ξεφύγουν» για λίγο
από την τραγική κατάσταση που βιώνουν.
To φετινό Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου μακριά
από γκολ πάσες τάκλιν πανηγυρισμοί μας αφήνει μία θλίψη και μια πίκρα αν και
ακόμα… δεν ξεκίνησε. Πρόκειται για την πιο θλιβερή ιστορία στην ιστορία του
ποδοσφαίρου μια επικίνδυνη και αδίστακτη ομάδας μαφιόζων, πολιτικών, παραγόντων
της FIFA, πολυεθνικών
εταιρειών βουτηγμένων στο αίμα χιλιάδων νεκρών εργατών ξεπλένει ένα κράτος
δολοφόνων. Πάνω από 6.000 εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους στο Κατάρ, στην
πλειοψηφία τους μετανάστες από την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές
και τη Σρι Λάνκα. Άνθρωποι που ζούσαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και δούλευαν
καθημερινά στον καυτό ήλιο, ακόμα και για πάνω από 15 ώρες τη μέρα, για ένα
κομμάτι ψωμί. Άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους για να βγάλουν δισεκατομμύρια οι
εμίρηδες κι οι μεγαλοεργολάβοι, οι πολυεθνικές κι οι υψηλόβαθμοι της FΙFA, όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν τι θα
πει δουλειά.
Το ποδόσφαιρο πλέον έχει αλλάξει
ριζικά πρόκειται για ένα πεδίο έκφρασης και διεκδίκησης πολιτικών σύγκρουσης
και αντιπαράθεσης …Σε μία χώρα όπου ποινικοποιείται η ομοφυλοφιλία επιτρέπεται
το μαστίγωμα αντιμετωπίζονται οι γυναίκες σαν πολίτες β΄ κατηγορίας όπου το κέρδος και τα ζεστά δολάρια είναι πάνω απ’ όλα !.
Φαίνεται ότι τα αιματοβαμμένα
δολάρια κλείνουν τα στόματα Ομοσπονδιών, ΜΚΟ, Οργανώσεων για τα ανθρώπινα
δικαιώματα ακόμα και αστέρων του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου ενώ συμμετέχουν σε
πληρωμένες καμπάνιες εναντίον του ρατσισμού μπροστά στο έγκλημα αυτά σιωπούν . Το Fan Leader Programme του Κατάρ
εξασφαλίζει σε "οπαδούς" δωρεάν πακέτο, με την προϋπόθεση πως εκείνοι
θα πρέπει να δείχνουν χαρούμενοι σε κάθε γήπεδο, θα τραγουδούν μονάχα θετικά
συνθήματα και θα γεμίζουν τα social media με μηνύματα που θα διαφημίζουν με τον
καλύτερο τρόπο τη διοργάνωση.
Το ποδόσφαιρο ίσως το πιο δημοφιλές και το πιο λαϊκό άθλημα στον κόσμο
έχει να κάνει με τον σεβασμό την αποδοχή στην διαφορετικότητα ασφαλώς πρόκειται
για μια γιορτή …
Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα …πως
προάγεται η περιβόητη «κοινωνική αλλαγή». Σήμερα παγκόσμια αθλητικά γεγονότα
όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι Ολυμπιακές αγώνες αμφισβητούνται συνεχώς καθώς
και οι δομές του σύγχρονου αθλητισμού βασίζονται σε συστήματα κοινωνικής
πολιτιστικής και πολιτικής εκμετάλλευσης. Η έννοια της «ρατσιστικοποιημένης
εργασίας» δεν εμφανίσθηκε στο Κατάρ ,ασφαλώς προϋπήρχε έχει την ρίζα της στις
αποικιοκρατικές σχέσεις εξουσίας των πάλαι ποτέ αυτοκρατοριών, βέβαια επισφαλείς
σχέσεις εργασίας εκμετάλλευσης καθώς και νεκρούς εργαζόμενους είχαμε και στα
προηγούμενα Μουντιάλ και Ολυμπιάδες … (το 1958 λόγω Ισραήλ απείχαν οι Αίγυπτος,
Ινδονησία, Σουδάν, Τουρκία στα μπαράζ, το 1966 είχαμε την αποχή της Αφρικανικής
ηπείρου, το 1978 στην αιματοβαμμένη Αργεντινή
και για μην ξεχνάμε και τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στους Ολυμπιακούς
αγώνες της Αθήνας το 2004) …έχουμε και σήμερα όπου δεν λείπουν και
οι δικές μας «Μανωλάδες» η ανασφάλιστη εργασία η εκμετάλλευση προσφύγων
μεταναστών η μη καταβολή δεδουλευμένων ακόμα και οι βιαιοπραγίες όσων ζητάνε τα
οφειλόμενα.
Το ποδόσφαιρο λατρεύεται από
δισεκατομμύρια κόσμο και γύρω από αυτό παίζονται δις δολάρια επιστρέφοντας και
πάλι στην αγιάτρευτη ασθένεια του καπιταλισμού όπου μπροστά στο κέρδος τι αξία
μπορεί να έχουν ανθρώπινες ζωές !
Η FIFA απαγορεύει
τα πολιτικά μηνύματα.
Ο ορισμός του «πολιτικού»
παραμένει το σημείο διαμάχης. Η ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Δανίας (όπως και αρκετές ακόμα ομοσπονδίες) ήθελε να
φορέσει προπονητικές φανέλες με το σύνθημα "ανθρώπινα δικαιώματα για όλους"
στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ - η
FIFA όμως το απαγόρευσε (πηγή: sportschau.de).
Η FIFA μέχρι στιγμής έχει αφήσει
ανοιχτό πώς θα αντιμετωπίσει το ‘’περιβραχιόνιο αρχηγού’’ ως κοινό σύμβολο με
την αναγραφή "One Love" που θέλουν να φορέσουν ο αρχηγός της
Γερμανίας Manuel Neuer και οι αρχηγοί άλλων επτά ομάδων της Αγγλίας, της
Ολλανδίας, του Βελγίου, της Ελβετίας, της Ουαλίας, της Γαλλίας και της Δανίας.
«Πιστεύουμε ότι το μήνυμα "ανθρώπινα
δικαιώματα για όλους" είναι καθολικό και όχι πολιτική έκκληση», δήλωσε ο
Jakob Jensen, διευθύνων σύμβουλος της ΠΟ της Δανίας, στον δανέζικο ραδιοφωνικό
σταθμό σχετικά «Όλες οι ευρωπαϊκές ΠΟ που συμμετέχουν έχουν τη σταθερή βούληση
να φορέσουν το περιβραχιόνιο ενώ αρκετές Ομοσπονδίες έκαναν παρόμοιες δηλώσεις.
Η Ομοσπονδία της Ουαλίας είπε στο
The Athletic: «Υποστηρίζουμε πλήρως την εκστρατεία "One Love" και θα
φορέσουμε το περιβραχιόνιο.
Εκπρόσωπος της ολλανδικής KNVB
είπε στο ESPN: «Αποφασίσαμε να το φορέσουμε. Αν υπάρξει πρόστιμο, θα το
πληρώσουμε».
Στις 4 Νοεμβρίου, ο Τζιάνι
Ινφαντίνο έγραψε μια επιστολή και στα 32 έθνη που συμμετείχαν στο Παγκόσμιο
Κύπελλο του 2022, καλώντας τα να «επικεντρωθούν στο ποδόσφαιρο» και να
παραμερίσουν τις ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακολούθησε τα σχόλια
του υπουργού Εργασίας του Κατάρ που απέρριψε την εκστρατεία της Αμνηστίας ως
«διαφημιστικό κόλπο ».
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τη FIFA
και το Κατάρ να δεσμευτούν δημοσίως για τη θέσπιση ενός προγράμματος
αποκατάστασης για την παροχή αποκατάστασης για όλες τις καταχρήσεις που
σχετίζονται με την προετοιμασία και την παράδοση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και
για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων για την αποτροπή περαιτέρω καταχρήσεων.
Η όλη κουβέντα για το μουντιάλ θα
έπρεπε να περάσει σε δεύτερη μοίρα να γίνει ξεκάθαρο ότι τέτοια εγκλήματα δεν θα
πρέπει να ξεχαστούν. Είναι κάποιες περιπτώσεις που η “αναστάτωση” είναι
σημαντικότερη της “σιωπής” μεγάλο μέρος
των οπαδών σε αρκετές χώρες, όσο και αν
θέλουν τα ΜΜΕ και η FIFA να το αποκρύψουν αρκετοί αθλητές και ομοσπονδίες ως
αντίδραση στο “focus on football” της FIFA μιλάνε για αυτά τα γεγονότα ,
ανακινούν τη κουβέντα, όπως πρέπει να κάνουμε όλες/οι μας .…Η αγάπη
για το ποδόσφαιρο και για την μπάλα, το άθλημα που αγαπήθηκε και
διαδόθηκε από τους φτωχούς, και κατατρεγμένους σ ’όλο τον κόσμο, μπορεί να μας κάνει κάποιες
φορές να κάνουμε τα στραβά μάτια στο ότι εδώ και δεκαετίες το ποδόσφαιρο
εμπορευματοποιείται και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον απλό κόσμο...
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δεχόμαστε και θα καταναλώνουμε τα πάντα δίχως
όριο…
Πρόκειται για ένα Μουντιάλ ντροπής
του δημοφιλέστερου αθλήματος του δαπανηρότερο
από κάθε προηγούμενο αφού τα κέρδη της FIFA είναι μυθικά και τεράστια , αλλά και
το πλέον αιματοβαμμένο με πάνω από 7.000 νεκροί εργάτες και εκατοντάδες τραυματίες
να συνεχίζουν να στοιχειώνουν τα γήπεδα και τις υποδομές του.
ΠΗΓΕΣ:
https://www.humbazine.gr/index.php/blog/i-agapi-gia-to-podosfairo-apotelei-provlima/
https://prin.gr/2022/11/world-cup/
