Posted by: Dimitris Plastiras
Συνέντευξη του Patrick Strickland στον Shane Burley με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του με τίτλο Alerta! Alerta!: Snapshots of Europe’s Anti-fascist Struggle (AK Press, 2018)
SB: Το βιβλίο είναι δομημένο γύρω από τις περιπτώσεις πέντε διαφορετικών Ευρωπαϊκών χωρών, Ιταλία, Σλοβακία, Γερμανία, Κροατία, και Ελλάδα και καταγράφει την άνθιση του ακροδεξιού λαϊκισμού και της φασιστικής βίας σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τι πιστεύεις πως είναι η αιτία για την εκρηκτική ανάπτυξη των λαϊκίστικων κομμάτων στην Ευρώπη και αυτών των αντιμεταναστευτικών, ακροδεξιών κοινωνικών κινημάτων;
PS: Νομίζω ότι διαφέρει αρκετά από χώρα σε χώρα. Η προσφυγική κρίση ήταν ιδιαίτερα βολικός καταλύτης για κάποιες ακροδεξιές οργανώσεις, ειδικά εκείνες που είχαν ήδη ριζώσει στο αντιμεταναστευτικό, αντιπροσφυγικό ή αντιμουσουλμανικό συναίσθημα. Το κόμμα Alternative für Deutschland (AfD) στη Γερμανία, για παράδειγμα, ξεκίνησε ως ευρωσκεπτικιστικό, ακροδεξιό κόμμα, δίχως να εστιάζει στην ευρύτερη πολιτική. Όταν η εισροή προσφύγων άρχισε να αυξάνεται το 2013, κατάφεραν να την εκμεταλλευτούν με τέτοιο τρόπο που τους έδωσε μεγάλο αριθμό εδρών στο κοινοβούλιο στις εκλογές του 2017, συνολικά 94 από τις 598 ή το 12,6% του συνόλου των ψήφων.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, η άκρα δεξιά δεν έχει μεγαλώσει τα τελευταία δύο χρόνια. Η Χρυσή Αυγή δεν προσπάθησε ποτέ να κρυφτεί· να βάλουν μια λαϊκίστικη μάσκα όπως άλλα ακροδεξιά κόμματα. Έτσι, δεν ήταν σε θέση να επωφεληθούν από τις ρατσιστικές αντιδράσεις στην εισροή προσφύγων. Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήρθε όταν κεφαλαιοποίησαν την αποτυχημένη απάντηση της παραδοσιακής αριστεράς στην οικονομική κρίση και την λιτότητα στην Ελλάδα. Από όλα αυτά που μπορούμε να δούμε και υπάρχουν φυσικά και άλλοι παράγοντες, για την ώρα παίρνουν περίπου το ίδιο ποσό υποστήριξης – μεταξύ 6 και 9 τοις εκατό – όσο και το 2012, όταν μπήκαν για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο, και το 2015, όταν είχαν μια ακόμη ισχυρή εμφάνιση.
SB: Πιστεύεις πως η Χρυσή Αυγή είχε τη στιγμή της δημοσιότητας της πολύ νωρίς, και έχασαν το ρεύμα του λαϊκισμού που βοήθησε τα ακροδεξιά κόμματα στη συνέχεια σε μέρη όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστρία;
PS: Για την περίπτωση της Χρυσής Αυγής πιστεύω ότι ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες είναι ότι βρίσκονται σε δίκη εδώ και αρκετά χρόνια για τη δολοφονία του Παύλου Φυσά, τον Σεπτέμβριο του 2013. Ολόκληρη η κοινοβουλευτική της ομάδα του 2013 και η ηγεσία της – συνολικά 69 μέλη – είναι σε δίκη, έτσι είναι σημαντική. Είναι υπαρξιακή πρόκληση για αυτούς και η δίκη θα αποφασίσει εάν είναι πολιτικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση. Αν και δεν έχει εμποδίσει τη Χρυσή Αυγή από τη συνεχιζόμενη άσκηση βίας, έχει, ως ένα βαθμό, αναστείλει τη συσσώρευση πολιτικής υποστήριξης.
Στην Ελλάδα υπάρχει επίσης και ένα ιδιαίτερα μαχητικό και αποτελεσματικό αντιφασιστικό κίνημα που έχει καταφέρει να τους αντιμετωπίσει σχεδόν κάθε φορά που δραστηριοποιούνται στο δρόμο. Προφανώς, η αντιφασιστική δραστηριότητα δεν είναι μόνο η άμεση αντιπαράθεση, αλλά δεν νομίζω ότι έχω δει ποτέ ένα συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής ή μια ακροδεξιά συγκέντρωση στην Ελλάδα που να μην υπήρξαν αντιδιαδηλώσεις· από αντιφασιστές διαφόρων τάσεων.
SB: Τι πιστεύεις πως έχει κάνει τον αντιφασισμό τόσο επιτυχή στην Ελλάδα και προς τα που πιστεύεις πως κατευθύνεται τώρα;
PS: Νομίζω ότι οφείλεται στην ιστορία της χώρας και μπορεί να εντοπιστεί στην αντίσταση κατά τη ναζιστική κατοχή της Ελλάδας, η οποία ήταν ιδιαίτερα βάναυση. Υπήρξε επίσης ο εμφύλιος πόλεμος της χώρας αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και η στρατιωτική χούντα του πρόσφατου παρελθόντος, έτσι πολλοί Έλληνες έζησαν πραγματικότητα υπό αυταρχική και φασιστική εξουσία. Η στρατιωτική χούντα δεν κατέρρευσε παρά μόνο το 1974 και τα γεγονότα στα οποία οφείλεται η κατάρρευσή της τέθηκαν σε κίνηση από μια φοιτητική εξέγερση στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Έτσι και το βίωμα της επιτυχημένης λαϊκής αντίστασης.
Είναι δύσκολο να πούμε προς τα πού θα προχωρήσει ο αντιφασισμός στην Ελλάδα, όπως και είναι δύσκολο να πούμε τι θα συμβεί με τη Χρυσή Αυγή και τα άλλα ακροδεξιά κόμματα. Δεν μπορώ να πω τι θα συμβεί εάν διωχθούν, αν αυτό θα οδηγήσει στους οπαδούς τος στο δρόμο να επιστρέψουν σπίτι τους ή αν αυτό θα οδηγήσει σε περισσότερη βία. Επίσης, δεν γνωρίζουμε αν θα οδηγήσει σε σχίσματα μεταξύ των υποστηρικτών τους – όπως έχουμε ήδη δει να συμβαίνει με κάποια άλλα ακροδεξιά κόμματα στην Ελλάδα. Φτηνές απομιμήσεις της βρετανικής Combat 18, νεοναζιστικές ομάδες όπως η Κρυπτεία, αλλά δεν έχουν προσπαθήσει να χτίσουν μια μεγάλη λαϊκή βάση όπως η Χρυσή Αυγή.
Οι αντιφασιστές στην Ελλάδα ήταν πάντοτε απέναντι στο κόμμα που μέχρι πολύ πρόσφατα, αυτοπροσδιορίζονταν ανοιχτά ως εθνικοσοσιαλιστικό. Έτσι, δεν υπήρξαν αμφιβολίες για τις ιδιαιτερότητες του κατά αν το κατά πόσο ορισμένες ομάδες έπρεπε να θεωρηθούν ή όχι φασιστικές στη πράξη. Ήταν προφανές· έκαναν ναζιστικές χειρονομίες, είπαν αυτό που ήθελαν, είπαν ποιοι ήταν στα κείμενα τους. Ποτέ δεν προσπάθησαν να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους και ούτε ήταν σε θέση να το κατορθώσουν αν προσπαθούσαν. Επομένως, ήταν ευκολότερο να οικοδομηθεί ένας ευρύτερος συνασπισμός αριστερών και αντιεξουσιαστικών ομάδων που ενώθηκαν σε ένα αντιφασιστικό κίνημα.
SB: Πως βλέπεις τις ιταλικές ακροδεξιές οργανώσεις;
PS: Οι ιταλικές οργανλώσεις όπως η CasaPound είναι ανοιχτά φασιστικές. Αρνούνται ότι εμπλέκονται με βία, αλλά στην έρευνα μου βρήκα αρκετά άτομα που δέχτηκαν την επίθεση τους. Έχουν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση δεδομένου ότι έχουν προσκολλήσει στο Matteo Salvini και τη Lega τώρα που έχει μεταμορφωθεί σε επιτυχημένο επιχείρημα. Είχαν κατέβει σε κάποιες τοπικές εκλογές και είχαν μια κάποια επιτυχία στα φτωχά προάστια της Ρώμης. Οι αντιφασιστές ανταποκρίθηκαν αρκετά αποτελεσματικά, η αποτελεσματικότητά τους οφείλονταν εν μέρει στην ύπαρξη ενός πραγματικά μεγάλου συνασπισμού που περιλάμβανε θρησκευτικούς ηγέτες που στέκονταν απέναντι στη CasaPound.
Αλλά η Ιταλία σήμερα έχει τόσες πολλές επιλογές όταν πρόκειται για την ακρα δεξιά, που η CasaPound είναι μόνο μία από τις πολλές. Πολλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ φαίνεται να αναρωτιούνται για το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, με μια επαναλαμβανόμενη περιγραφή από ορισμένους ανθρώπους στην αριστερά ως το κίνημα που αψηφά την «διαίρεση δεξιάς-αριστεράς». Είναι σε συμμαχία με τη Lega Nord, για την οποία δεν νομίζω ότι θα την έκανε κανένα κόμμα με προοδευτικές ή αριστερές αξίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν συνδεθεί ανοιχτά με το αντιμεταναστευτικό συναίσθημα. Αυτοί είναι οι κύριοι καταλύτες στην Ιταλία αυτή τη στιγμή· η οικονομία και η μετανάστευση. Εάν έχεις συμμαχήσει με τη Lega Nord και τον Matteo Salvini πάνω σε αυτά τότε δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για πανηγυρισμούς στα αριστερά.
SB: Τι ρόλο έπαιξε το ταυτοτικό κίνημα στην άνοδο της ακροδεξιάς;
PS: Πιστεύω πως το ταυτοτικό κίνημα είναι πραγματικά σημαντικό, ιδιαίτερα στην Αυστρία και τη Γερμανία. Έχουν κατασκευάσει με μεγάλη επιτυχία μια εικόνα των ίδιων ως υπερασπιστές της πολυπολιτισμικότητας με την «αντίσταση μισαλλόδοξων ανθρώπων». Αυτό είναι το αφήγημα τους. Οι Γερμανοί ηγέτες του ταυτοτικού κινήματος λένε πως αντιτίθενται στον αντισημιτισμό εμποδίζοντας τη μουσουλμανική μετανάστευση. Και πιστεύω πως κατάφεραν να πείσουν πολλούς ανθρώπους με αυτό το αφήγημα.
Συνήθως αντιδρούν αρνητικά στη σύγκριση με την Alt-Right, αλλά δεν νομίζω ότι είναι λανθασμένη. Δεν είναι έξω και να κάνουν «Sieg Heil!» δημόσια και βασική τους εστίαση είναι η μετανάστευση από τις κατά πλειοψηφία μουσουλμανικές χώρες, αυτή είναι η πολεμική τους κραυγή. Μεγεθύνθηκαν όταν προσπάθησαν να εμποδίσουν πλοίο στη Μεσόγειο θάλασσα που διέσωζε πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική. Τότε έγινε σαφές αφορούσε την αντίληψη τους της Ευρώπης ως λευκής.
Έχουν επίσης δημιουργήσει δεσμούς με ακροδεξιά πολιτικά κόμματα στη Γαλλία και σε άλλα μέρη και έχουν προσπαθήσει να κρύψουν τους δεσμούς τους με τα καθιερωμένα ακροδεξιά κόμματα όπως το AfD και το Front National, καθώς και με την παλιά νεοναζιστική φρουρά για κάποιο διάστημα, αλλά τώρα αυτό έχει έρθει στη προσοχή του κοινού χάρη στο έργο των αντιφασιστών και των ερευνητών δημοσιογράφων. Στη Γερμανία, οι αντιφασιστές ήταν πραγματικά εύστοχη στην αντιμετώπιση του ταυτοτικού κινήματος. Για παράδειγμα, ο Robert Timm, ο εκπρόσωπος του ταυτοτικού κινήματος στο Βερολίνο, μου είπε ότι το αυτοκίνητό του σπάζονταν ανά τακτά διαστήματα και ότι δεν μπορούσε περνούσε μια βδομάδα χωρίς να αντιμετωπίσει επιθέσεις ή να βανδαλιστεί το σπίτι του. Έτσι είχε σαφή αντίκτυπο.
SB: Υπάρχει αυτό το φαινόμενο του ακροδεξιού κόμματος – ελάχιστα πιο ανεκτικού από τους ανοιχτά φασίστες – στην Ευρώπη που δεν έχουμε ουσιαστικά στις ΗΠΑ λόγω του δικομματικού συστήματος. Πιστεύεις πως η ακροδεξιά στην Ευρώπη βασίζεται στα εθνικά λαϊκίστικα κόμματα και την ικανότητα τους να αντλούν υποστηρικτές από το καθιερωμένο συντηρητισμό;
PS: Αυτό είναι ένα έδαφος που σωστά έχει αναγνωριστεί ως γόνιμο για αυτούς. Αν κοιτάξεις την Αυστρία, το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας (FPÖ) – το οποίο είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από πρώην ναζί αξιωματικούς – είναι τώρα ο μικρός εταίρος του συνασπισμού του συντηρητικού κόμματος. Είναι πολύ ανοιχτά αντιπροσφυγικό, αντιμουσουλμανικό και αντιμεταναστευτικό, αλλά συνεχίζουν να βρίσκονται μπλεγμένο σε αντισημιτικά σκάνδαλα. Αυτή η προσέγγιση, της υιοθέτησης και της προώθησης της φασιστικής πολιτικής μέσω των λαϊκίστικών κομμάτων που μπορούν να δημιουργήσουν συνασπισμούς, είναι πραγματικά πετυχημένη.
Είχε αποτέλεσμα στη Γερμανία με το AfD και με τη Lega Nord στην Ιταλία. Η εστίαση της Lega Nord ήταν ο «ευρωσκεπτικισμός», η αντίθεσή τους στη μετανάστευση και τα υπονοούμενα αντί της ανοιχτής κουβέντας περί φυλετικής καθαρότητας, καθώς τα πράγματα έχουν τη τάση να απομακρύνουν το κόσμο. Ήταν όμως πάντα στη καρδιά αυτών που έλεγαν.
SB: Πιστεύεις πως υπάρχει κάποιος ουσιαστικός συντονισμός μεταξύ αυτών των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη και τις φασιστικές οργανώσεις στις ΗΠΑ, ή πιστεύεις πως είναι απλά μια ευχή εκ μέρους των ακροδεξιών στις ΗΠΑ;
PS: Θα έλεγα ότι είναι σημαντικό, πως στο εσωτερικό της Ευρώπης, οι διασυνοριακές φασιστικές συμμαχίες είναι πολύ σημαντικές, επειδή μπορούν να συνεργαστούν μαζί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα ήρθαν αρκετοί Ιταλοί και άνθρωποι από το Σκανδιναβικό Κίνημα Αντίστασης (Nordic Resistance Movement) και που πέρασαν αρκετό χρόνο με την Χρυσή Αυγή. Αυτό που ξέρουμε είναι πως γινόταν σε μια περίοδο που η Χρυσή Αυγή επιδίδονταν σε μια πολύ σκληρή εκστρατεία βίας στο δρόμο ενάντια σε μεταναστευτικές και τις αριστερές κοινότητες.
Δεν είναι απίθανο πως υπάρχει κάποιος βαθμός ανταλλαγής τακτικής και στρατηγικής και εκπαίδευσης με τους Αμερικανούς που έρχονται στην Ευρώπη. Γνωρίζω ότι υπήρξαν μερικά σημαντικά ονόματα των αμερικάνικων λευκών εθνικιστικών κύκλων που έχουν έρθει σε μέρη όπως η Ελλάδα. Ο Matthew Heimbach, ο ιδρυτής του Παραδοσιακού Εργατικού Κόμματος (TWP), έχει δημιουργήσει δεσμούς με τη Χρυσή Αυγή. Ο Andrew Anglin, του The Daily Stormer, πέρασε αρκετό καιρό στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στις συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής, βγάζοντας σέλφι και ούτω καθεξής.
Ο Heimbach, είδε τακτικές που θα μπορούσε να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει. Για παράδειγμα, η Χρυσή Αυγή κέρδισε μεγάλη υποστήριξη καλύπτοντας το κενό που προκάλεσε η λιτότητα. Έτσι, χρησιμοποιούσαν τις «μόνο για Έλληνες» τράπεζες τροφίμων, αιμοδοσίες και δωρεές ρούχων. Έτσι προχώρησαν σε αυτή τη ακτιβιστική δράση σε επίπεδο τοπικής κοινότητας που οργανώθηκε για να πουλήσει το μήνυμά τους και να προσφέρει υπηρεσίες για εθνικά Έλληνες και όχι σε μετανάστες. Το ίδιο και στην Ιταλία με τη CasaPound, όταν καταλάμβαναν κτίρια· μια τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα από τους αριστερούς, αλλά με τον περιορισμό ότι αυτά τα διαμερίσματα που καταλάμβαναν θα ήταν μόνο για Ιταλούς. Ο Heimbach προσπάθησε να κάνει κάποια τέτοια πράγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ήταν κυρίως απάτες και αποτυχία.
Παλιότερα, η σχέση μεταξύ της Χρυσής Αυγής και των οργανώσεων των ομοϊδεατών τους στις ΗΠΑ ήταν εξαιρετικά σημαντική. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στη δεκαετία του ’90, η Χρυσή Αυγή δραστηριοποιήθηκε στην μετάφραση της λευκής εθνικιστικής λογοτεχνίας που προέρχονταν από τις ΗΠΑ. Οι εκδόσεις τους μιλούσαν τακτικά για την ιστορία κινήσεων όπως η «The Order», τη λευκή ρατσιστική τρομοκρατική ομάδα, εξυμνώντας την και έλεγαν πως αποτελούσε μοντέλο προς μίμηση για την Χρυσή Αυγή. Ο William Luther Pierce, ο ηγέτης της Εθνικής Συμμαχίας (National Alliance), ήρθε στην Ελλάδα για μια μεγάλη διάσκεψη ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων το 1998. Στην Ελλάδα έβγαζαν ακόμη και φτηνές απομιμήσεις του The Turner Diaries. Το μετρίασαν αυτό κάπως αργότερα, όταν άρχισαν να μεγεθύνονται και μπήκαν στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά. Έτσι υπήρχε αυτό το σημαντικό χτίσιμο των δεσμών, αλλά είναι δύσκολο να πούμε αν υπερβαίνει την αλληλεγγύη και την οικοδόμηση κοινότητας προς κάτι πιο ουσιαστικό.
SB: Πόσο κεντρική θέση έχει η ισλαμοφοβία στην ανάπτυξη της ακροδεξιάς στην Ευρώπη;
PS: Είναι απολύτως κεντρικό θέμα, απολύτως καθοριστικό για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Όταν μιλάω για την ανάπτυξη του αντιμεταναστευτικού συναισθήματος, φυσικά δεν είναι όλοι οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ευρώπη μουσουλμάνοι, αλλά η ισλαμοφοβία χρωματίζει το σύνολό τους. Οι καμπάνιες του AfD βασίζονται πάνω σε ένα πλατύ εύρος ανοιχτά ρατσιστικών ιδεών· έχουν μιλήσει για το κλείσιμο τζαμιών και την απέλαση όσο το δυνατόν περισσότερων Μουσουλμάνων. Στην Ελλάδα είναι το ίδιο πράγμα· ενώ η Χρυσή Αυγή είναι ένα πολύ πιο σκληροπυρηνικό κόμμα, έχουν κάνει παρόμοια πράγματα όπως η εκστρατεία για να εμποδιστεί το πρώτο «επίσημο» τζαμί στην Αθήνα. Στην Αυστρία, το FPÖ έχει επικεντρωθεί πραγματικά στους μουσουλμάνους και τους πρόσφυγες και ένας από τους αξιωματούχους τους πέταξε ακόμη και την ιδέα όχι μόνο των προσφυγικών καταυλισμών αλλά αυτό που προσδιορίζει ως «μέρη συγκέντρωσης όλων» σε στρατόπεδα. Το αντιμουσουλμανικό συναίσθημα είναι σε έξαρση.
Ακόμη και σε μέρη όπως η Σλοβακία και η Κροατία, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχουν πρόσφυγες, δεν έχει σημασία. Για αυτούς, αυτό που έχει σημασία είναι η φανταστική απειλή των προσφύγων, όχι η φυσική παρουσία τους. Το εάν είναι ή όχι απλώς ένα φτηνό στρατηγικό εργαλείο διαφέρει κατά περίπτωση. Στην Ουγγαρία, είναι ξεκάθαρα απλή χειραγώγηση εκ μέρους του Viktor Orbán να εστιάσει τόσο έντονα στην ιδέα των μουσουλμάνων που «σαρώνουν τη χώρα» ή κάτι τέτοιο. Το 2015 ο αριθμός των προσφύγων που έμεναν πραγματικά στην Ουγγαρία ήταν πολύ κάτω από χίλιους – σε σύγκριση με χώρες όπως η Γερμανία που δέχτηκε περίπου 800000. Είχε όμως αποτέλεσμα στην υποδαύλιση του φόβου.
SB: Από τις χώρες που κοίταξες, που πιστεύεις πως η ακροδεξιά θα συνεχίσει να κερδίζει έδαφος στα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια;
PS: Αν μιλάμε για απόλυτο μέγεθος, περιμένω πως η Γερμανία θα δει τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην λαϊκίστικη ακροδεξιά. Και με αυτό θα έρθουν και ευκαιρίες για το πιο στρατευμένο, νεοναζιστικό κίνημα να ασκήσει βία. Μπορεί να πάρει πολύ, πολύ βίαιη τροπή στην Ελλάδα, αν η Χρυσή Αυγή κηρυχθεί εγκληματική οργάνωση και διαλυθεί, πιστεύω ότι μπορεί να ξεσπάσουν με βία. Την ίδια στιγμή, αν δεν καταδικαστούν τότε αισθάνομαι ότι θα σταλεί μήνυμα ατιμωρησίας για τις δολοφονίες και τα πογκρόμ που έκαναν ήδη υπό το φως της και θα ξέρουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει βία.
Νομίζω ότι πιθανότατα θα δούμε πως η υποστήριξη προς την άκρα δεξιά θα αυξηθεί και στην Ιταλία. Είναι μια από τις πρώτες χώρες εισόδου για πολλούς μετανάστες και πρόσφυγες. Αυτοί είναι άνθρωποι που έρχονται από σκάφη με αφετηρία τη Λιβύη, οι πρόσφυγες που έρχονται από μια χώρα με ανοικτές αγορές σκλάβων και εμφύλιο πόλεμο και διέσχισαν μάλλον αρκετές χώρες και στη συνέχεια φτάνουν στην Ιταλία. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση της Ιταλίας δηλώνει ανοιχτά ότι δεν θα δεχτεί περισσότερες βάρκες και στέλνει διακριτικά ένα μήνυμα στους φασίστες πως κάτι πρέπει να γίνει. Έτσι, πιστεύω ότι το πρόβλημα θα συνεχιστεί εκεί, όπως και τα οικονομικά προβλήματα και τα ζητήματα διαφθοράς στο σύνολο της καθιερωμένης κεντροαριστεράς της χώρας.
SB: Ποια πιστεύεις είναι τα καλύτερα παραδείγματα των μαζικών αντιφασιστικών κινημάτων σε αυτές τις χώρες, και τι μπορούν να κάνουν για να ανακόψουν τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη της ακροδεξιάς τα αμέσως επόμενα χρόνια;
PS: Νομίζω πως το αντιφασιστικό κίνημα της Ελλάδας είναι πραγματικά σημαντικό ώστε να παρατηρήσουμε. Το αντιφασιστικό κίνημα εκεί είναι πραγματικά ευρύ, το οποίο το βοηθά ιδιαίτερα. Έχεεις ανθρώπους που θα αντιμετωπίσουν ανοιχτά και άμεσα τους νεοναζί στους δρόμους και ταυτόχρονα έχεις πολλή αλληλεγγύη από συνδικάτα, άλλες οργανώσεις της εργατικής τάξης και μερικά πολιτικά κόμματα. Έτσι, η αντιφασιστική δραστηριότητα μοιάζει διαφορετική από τις ΗΠΑ και, ανάλογα με την ημέρα, ο αντιφασισμός μπορεί να πάρει τη μορφή ανοιχτών συγκρούσεων με τη Χρυσή Αυγή ή θα μπορεί να είναι μια μη βίαιη εκστρατεία για να διωχθεί η Χρυσή Αυγή από κάποιο συγκεκριμένο σωματείο.
Επίσης, υπάρχουν μέρη στην Ελλάδα, όπως γειτονιές στην Αθήνα, όπου υπάρχει μια πραγματική συντονισμένη προσπάθεια για την οικοδόμηση αντιφασιστικής κουλτούρας. Αντί να βγεις απλά για την υπεράσπιση προσφύγων που κοιμούνται σε δημόσια πάρκα από επιθέσεις ακροδεξιών, μπορείτε επίσης να πάρεις προληπτικά μέτρα όπως την κατάληψη ενός κτιρίου και τη μετατροπή του σε κατάλυμα για πρόσφυγες και μετανάστες. Θα το περιγράψω και αυτό επίσης ως αντιφασισμό. Βλέπεις μια πραγματική προσπάθεια να δημιουργηθεί μια εναλλακτική, όχι απλά αντίσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου