«Καιρός να λιώσουμε τα μετάλλια για να φτιάξουμε τα δόρατα της επανάστασης»

                                                                    Η Pia Klemp στην κατάληψη στέγασης προσφύγων Νοταρά 26 (Φωτο: Αλέξανδρος Κατσής)

«Καιρός να λιώσουμε τα μετάλλια για να φτιάξουμε τα δόρατα της επανάστασης». Η Πία Κλεμπ αρνείται βράβευση με το μετάλλιο της πόλης του Παρισιού.

Δεν έχω άγχος γιατί το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, έχει γίνει. Το δικαίωμα στη ζωή ποινικοποιήθηκε από τη στιγμή που έκλεισαν τα σύνορα και υπογράφηκε η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία. Αυτό ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη για πολλούς ανθρώπους. Από κει και πέρα, προφανώς με ενδιαφέρει τι θα γίνει με το δικαστήριο. Ο,τι κι αν γίνει, όμως, δε θα μου πάρουν ποτέ την πίστη και τη χαρά μου στον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση.

Παρίσι, σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπώ για όλα τα ελεύθερα και αλληλέγγυα άτομα που ζουν εκεί. Που μάχονται για την ελευθερία τους κάθε μέρα, ο ένας δίπλα στον άλλον, μοιράζοντας κουβέρτες, φιλία και αλληλεγγύη. Σε αγαπώ γι’ αυτούς που δίνουν το σπίτι τους, δίνουν αγάπη και αγώνες κάθε μέρα – ανεξαρτήτως εθνικότητας, ανεξαρτήτως του αν έχουν χαρτιά ή όχι.

Κυρία Ινταλγκό, θέλετε να μου δώσετε ένα μετάλλιο για την αλληλέγγυα δράση μου στη Μεσόγειο, γιατί τα πληρώματά μας «εργάζονται καθημερινά για να σώζουν πρόσφυγες μέσα σε αντίξοες συνθήκες». Την ίδια στιγμή, η αστυνομία σας κλέβει τις κουβέρτες από τους άστεγους που έχετε εξαναγκάσει να ζουν στον δρόμο, ενώ επιτίθεστε σε διαδηλώσεις και διώκετε άτομα που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο. Θέλετε να μου δώσετε ένα μετάλλιο για πράξεις που πολεμάτε από τα δικά σας τείχη. Είμαι βέβαιη ότι δεν θα εκπλαγείτε που αρνούμαι το μετάλλιο της Πόλης του Παρισιού.

Παρίσι, δεν είμαι ανθρωπίστρια. Δεν είμαι εδώ για να «βοηθήσω». Στέκομαι αλληλέγγυα σε σένα. Δεν χρειαζόμαστε μετάλλια. Δεν χρειαζόμαστε τις αρχές του κράτους να αποφασίζουν ποιος είναι «ήρωας» και ποιος είναι «παράνομος». Στην πραγματικότητα δεν είναι σε θέση να το αποφασίσουν αυτό, γιατί είμαστε όλοι ίσοι.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ελευθερία και δικαιώματα. Έχει έρθει ο καιρός να στιγματίσουμε τις υποκριτικές βραβεύσεις και να καλύψουμε αυτό το κενό με κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι καιρός να λιώσουμε τα μετάλλια για να φτιάξουμε τα δόρατα της επανάστασης!

Χαρτιά και στέγη για όλους!
Ελευθερία κίνησης και διαμονής!