Συνδικάτα στα χέρια των εργατών

Συνδικάτα στα χέρια των εργατών, απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης - εργοδοσίας - εργατοπατέρων

Του Νίκου ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ

Eurokinissi

Κυβέρνηση και συνδικαλιστική μαφία τα συμφώνησαν, όμως λογάριασαν χωρίς τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα...

Εκατοντάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και πρωτοβάθμια σωματεία προετοιμάζουν δραστήρια εδώ και μέρες την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 24 Σεπτέμβρη. Απέναντι στο νομοσχέδιο - οδοστρωτήρα της κυβέρνησης της ΝΔ, που επιδιώκει να τσακίσει εργασιακά δικαιώματα και να βάλει τα συνδικάτα στο γύψο, οργανώνεται μια πλατιά δουλειά για την επιτυχία της απεργίας μέσα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, με πρωτοπόρους τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και άλλους δραστήριους συνδικαλιστές που αναγνωρίζουν τη βόμβα που βάζει η κυβέρνηση στα θεμέλια των εργασιακών δικαιωμάτων και στο δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται στα συνδικάτα και να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.

Απέναντι σε αυτήν την πρωτοβουλία των συνδικάτων που διευρύνεται μέρα με τη μέρα, καθώς δεκάδες συνδικάτα με αποφάσεις Διοικητικών Συμβουλίων και Γενικών Συνελεύσεων προστίθενται στο απεργιακό μέτωπο, έχει διαμορφωθεί ένα μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, επιχειρηματικών ομίλων και εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού με στόχο να ανατραπεί το απεργιακό κλίμα και να ακυρωθεί η απεργία των συνδικάτων στις 24 Σεπτέμβρη.

Αυτή η αποστολή ανατέθηκε στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, στους γνωστούς επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ), Παναγόπουλο, Κιουτσούκη και Βασιλόπουλο, αντίστοιχα, που εύστοχα οι εργαζόμενοι αποκαλούν συνδικαλιστική μαφία. Υπήρξε συμφωνία από αυτούς τους συνδικαλιστές να στηρίξουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με αντάλλαγμα να γίνει το συνέδριο της ΓΣΕΕ με τα ΜΑΤ.

Ομως, λογάριασαν χωρίς τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα...

Το ξεδιάντροπο σχέδιο υπονόμευσης της απεργίας έπεσε στο κενό

Στην αρχή, τα στελέχη της συνδικαλιστικής μαφίας εμφάνισαν ως «θετική» την ωμή παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία των συνδικάτων. Να πώς τιτλοφορείται ανακοίνωση της ΔΑΚΕ στις 23 Ιούλη: «Θετικό πρόσημο στην ενίσχυση της διαφάνειας και στην αναβάθμιση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης το ηλεκτρονικό μητρώο και η ηλεκτρονική ψηφοφορία». Ενώ επανειλημμένα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της ΠΑΣΚΕ έχει δηλώσει ότι είναι υπέρ του ηλεκτρονικού μητρώου και της ηλεκτρονικής ταυτότητας.

Επίσης, προσπάθησαν να αποκρύψουν το βαθύ αντιλαϊκό χαρακτήρα του επερχόμενου νομοσχεδίου, με τις δηλώσεις Παναγόπουλου στις 2 Σεπτέμβρη, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό και τους μεγαλοεργοδότες στη ΔΕΘ, ότι «θα κρίνουμε τη νέα κυβέρνηση από τα έργα της».

Ενώ όταν δόθηκε το πολυνομοσχέδιο στη δημοσιότητα, η ΓΣΕΕ αντί να ασχοληθεί με το αντεργατικό περιεχόμενό του, ξέρασε στην κυριολεξία χυδαίο αντικομμουνισμό, προσπαθώντας να στοχοποιήσει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ και όχι το αντιλαϊκό σχέδιο νόμου της κυβέρνησης.

Αφού δεν κατάφερε η ηγεσία της ΓΣΕΕ να πετύχει το σκοπό της για να αποκρύψει το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, επιδίωξε σε συνεδριάσεις Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών να μπλοκάρει την απόφαση για απεργία. Δεν τα κατάφερε και με αποφάσεις πλήθους συνδικαλιστικών οργανώσεων άρχισε να οργανώνεται η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη.

Από κει και πέρα ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι με ημερομηνίες που πρότειναν τα στελέχη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού σε συνδικάτα, στην αρχή για 25 Σεπτέμβρη και μετά για 2 Οκτώβρη, συνοδευόμενο πάντα με έναν οχετό απέναντι στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ και αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυβέρνηση και το νομοσχέδιο. Μάλιστα, σε ορισμένα συνδικάτα, όπως στην Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλλήλων (ΟΤΟΕ) και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ), το γαϊτανάκι του αντικομμουνισμού το έσυραν πρώτα και με μένος στελέχη της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ).

Και πάλι όμως δεν περνάει η προσπάθεια που κάνουν η συνδικαλιστική μαφία και μερίδα των ΜΜΕ να περάσουν στους εργαζόμενους ότι υπάρχει τσακωμός για την ημερομηνία της απεργίας μεταξύ ΠΑΜΕ και ΓΣΕΕ, ότι για το χάλι της ηγεσίας της ΓΣΕΕ φταίει το ΠΑΜΕ που «δεν επιτρέπει να γίνει το συνέδριό της».

Η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Το απεργιακό μέτωπο δυναμώνει συνεχώς.

Αυτό φάνηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων που είναι ομόφωνες, ακόμα και σε Διοικητικά Συμβούλια συνδικάτων που οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είτε δεν έχουν εκλεγεί είτε είναι μικρή μειοψηφία.

Εκφράζεται από τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση δεκάδων συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο κάλεσμα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ να προσχωρήσουν στην ανοιχτή ακύρωση της απεργίας, όπως και απέναντι στον ανοιχτό αντικομμουνισμό και στην αντιΠΑΜΕ επίθεση των εργατοπατέρων.

Εκφράζεται στην πραγματική αγωνία πολλών συνδικάτων και συνδικαλιστών, παρά το κλίμα εφησυχασμού που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, για τις εξελίξεις όσον αφορά τα Εργασιακά, το Ασφαλιστικό, τον ΟΜΕΔ, τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, αναγνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα αποτελειώσει ό,τι δεν πρόλαβε να γκρεμίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαχρονικοί υποστηρικτές της αντεργατικής επίθεσης για τα κέρδη του κεφαλαίου

Η τακτική αυτή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, όπως και της ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ, όπου τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ δεν μπόρεσαν να μπλοκάρουν τον απεργιακό αγώνα, δεν είναι καινούργια. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στρώθηκε εξαρχής στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου» για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Καλλιεργούν εδώ και δεκαετίες τη λογική της υποταγής των συμφερόντων των εργαζομένων στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, στο δρόμο των θυσιών για τους εργάτες ώστε να αυγαταίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Κατά συνέπεια ήταν αρωγοί των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης οδήγησαν στον περιορισμό σημαντικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, στις εργασιακές σχέσεις, στους μισθούς, στην Ασφάλιση.

Δεν έκαναν τίποτα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε το νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτατο μισθό. Κάλεσαν σε ανοιχτή απεργοσπασία το Γενάρη του 2018 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεθεμελίωνε το απεργιακό δικαίωμα στο επίπεδο της επιχείρησης. Είχαν το θράσος να καλέσουν σε «απεργία» πέρσι το Μάη με την οποία επιχειρούσαν να βάλουν τους εργαζόμενους να παλέψουν για τα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων.

Ολα αυτά, μαζί με τα φαινόμενα νοθείας και εκφυλισμού, με την άμεση προσπάθεια της εργοδοσίας να παρέμβει στα πρόσφατα συνέδρια της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, έχουν οδηγήσει ειδικά τις ηγεσίες αυτών των συνδικάτων σε γενική ανυποληψία. Οι μέθοδοι μαφίας που χρησιμοποιούν για να εκβιάσουν προέδρους Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων ώστε να μπλοκαριστεί η απεργία το επιβεβαιώνουν.

Με όπλο την πείρα μπορούν να βγουν πιο βαθιά συμπεράσματα

Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη φουντώνει παρά τα εμπόδια που προσπαθεί να βάλει η αποκαλούμενη από τους εργαζόμενους συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ίδια η εργατική τάξη μετά από 9 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης.

Μπορούν όμως να γίνουν σημαντικά βήματα στην οργάνωση και τη διεκδίκηση των εργαζομένων.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν τα κόμματα του κεφαλαίου διαχρονικά, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη οδηγεί στη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων αποτελεί μια ουτοπία αφού το ίδιο το νομοσχέδιο επιβεβαιώνει το ακριβώς αντίθετο. Η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει νέες περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, μεγαλύτερη «ευελιξία» και κινητικότητα για τους εργαζόμενους, που βλέπουν τη ζωή τους να μετατρέπεται σε ένα εκκρεμές από τη μια δουλειά στην άλλη χωρίς αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και αμοιβής.

Σήμερα, οι εργαζόμενοι έχουν συγκεντρώσει μεγαλύτερη πείρα για να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει άλλο μείγμα, «αριστερής» διαχείρισης, που θα τους βγάλει από το αδιέξοδο.

Μπορούν να βγουν πιο βαθιά συμπεράσματα από νέα τμήματα εργαζομένων, από συνδικαλιστές και συνδικάτα που δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για το ρόλο των εργατοπατέρων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η τελευταία αποστολή που τους ανατέθηκε απέτυχε γιατί πάρα πολλοί εργαζόμενοι τους έχουν πάρει χαμπάρι. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να απαξιώσουν τα συνδικάτα, το μεγάλο όπλο της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων, το οποίο χτυπιέται και με το πολυνομοσχέδιο.

Μπορούμε σήμερα να παλέψουμε για να κατοχυρώσουμε τα συνδικάτα να παραμείνουν στα χέρια των εργατών, πραγματικό αποκούμπι για όσους υποφέρουν. Με μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες να είναι όργανα οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων. Να παλέψουμε για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, κόντρα στο σύστημα της αδικίας, της βαρβαρότητας και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10490245

Του Νίκου ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ*
*Ο Νίκος Μαυροκέφαλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά