«¡Yallah! ¡Yallah!: Ποδόσφαιρο, Πάθος και Αντίσταση!»

Άρης Χατζηστεφάνου

Την Κυριακή 27 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στον κινηματογράφο Studio στην Αθήνα το ντοκιμαντέρ για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο, παρουσία του σκηνοθέτη Cristian Pirovano. Η ταινία που «κόπηκε» στην Αυστρία θα προβάλλεται μέχρι τις 3 Νοεμβρίου.

Η προβολή της ταινίας «¡Yallah! ¡Yallah!» για το παλαιστινιακό ποδόσφαιρο έρχεται να μας θυμίσει έναν πόλεμο προπαγάνδας που κλιμακώνεται στην Ευρώπη. Μια μάχη στην οποία οι απόγονοι των υπαιτίων του Ολοκαυτώματος μετατρέπονται σε διώκτες των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους.Στις αρχές Σεπτεμβρίου μια ομάδα διαδηλωτών συγκεντρώθηκε έξω από τον κινηματογράφο Artis στη Βιέννη κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες. Διαμαρτύρονταν για την απόφαση της εταιρείας Cineplexx Ltd, που ελέγχει το μεγαλύτερο δίκτυο διανομής ταινιών στην Αυστρία, να απαγορεύσει την προβολή του ντοκιμαντέρ «¡Yallah! ¡Yallah!» την πρώτη επίσημη συμπαραγωγή Αργεντινής και Παλαιστίνης.

Η ταινία (η οποία θα προβληθεί αυτή την Κυριακή στην Αθήνα με πρωτοβουλία της οργάνωσης BDS Greece) αποτελεί μια συναρπαστική περιγραφή των δυσκολιών, των συλλήψεων και του καθημερινού εξευτελισμού που γνωρίζουν οι Παλαιστίνιοι ποδοσφαιριστές.

Το πρόβλημα, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του αυστριακού δικτύου διανομής δεν ήταν η ταινία αυτή καθ’ εαυτή, αλλά το γεγονός ότι η προβολή γινόταν με την υποστήριξη του BDS, του διεθνούς αντιρατσιστικού κινήματος που προωθεί το μποϊκοτάζ του Ισραήλ ως απάντηση στα εγκλήματα που πραγματοποιεί εναντίον των Παλαιστινίων. Και εκεί ξεκινούσε ένας πόλεμος, οι πραγματικοί στρατηγοί του οποίου δεν βρίσκονταν στη Βιέννη αλλά στο Τελ Αβίβ.Καθώς το BDS κατάφερνε όλο και σημαντικότερες νίκες αναγκάζοντας μεγάλες εταιρείες αλλά και καλλιτέχνες να απομακρυνθούν από το Ισραήλ, το Τελ Αβίβ άρχισε να οργανώνει την αντεπίθεσή του. Επικεφαλής των προσπαθειών για τη δυσφήμηση του διεθνούς κινήματος βρέθηκε ο ίδιος ο υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων Γκιλάντ Ερντάν.

Οπως αποκάλυψε το 2018 η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, o Ερντάν συνεργάστηκε στενά με τον επικεφαλής της Μοσάντ, Γιόσι Κοέν, συντονίζοντας μια γιγαντιαία επιχείρηση ύψους αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων σε όλο τον κόσμο. Χρησιμοποιώντας την πάγια τακτική να κατηγορούν σαν αντισημίτη οποιονδήποτε ασκούσε κριτική στην πολιτική του κράτους του Ισραήλ, οι δυο άντρες επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα τείχος για τον αποκλεισμό του BDS.

Στην Αυστρία ένα χρόνο πριν από την ακύρωση προβολής της ταινίας «¡Yallah! ¡Yallah!» το δημοτικό συμβούλιο της Βιέννης είχε αποφασίσει να διακόψει κάθε επαφή με το κίνημα BDS, αναπαράγοντας αυτούσια επιχειρήματα του Ισραήλ περί «αντισημιτισμού». Το αποτέλεσμα ήταν να ακυρωθεί μεταξύ άλλων και μια ομιλία του Ρόνι Κάσριλς, άλλοτε στενού συνεργάτη του Νέλσον Μαντέλα και ηγετικού στελέχους του κινήματος εναντίον του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.

Ο Κάσριλς, ο οποίος έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην προάσπιση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, προέρχεται από εβραϊκή οικογένεια της Λιθουανίας η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή, για να σωθεί από τα πογκρόμ της τσαρικής Ρωσίας. Σήμερα όμως ο Εβραίος αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκεται στο στόχαστρο της ισραηλινής επιχείρησης προπαγάνδας.

H οργανωμένη επίθεση του Ισραήλ εναντίον του BDS έχει προκαλέσει αρκετά ανάλογα περιστατικά, στα οποία Εβραίοι, αλλά ακόμη και επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, αντιμετωπίζονται ως «αντισημίτες» λόγω της κριτικής που ασκούν στα εγκλήματα του Ισραήλ. «Με έχουν χαρακτηρίσει και εμένα αντισημίτρια επειδή μιλάω για την απάνθρωπη μεταχείριση των Παλαιστινίων» δήλωνε πριν από από μερικά χρόνια η Εσθερ Μπεχαράνο, μία από τις τελευταίες επιζήσασες της περίφημης ορχήστρας Εβραίων γυναικών του Αουσβιτς.H Μπεχαράνο, η οποία έχει εκφράσει ανοιχτά την υποστήριξή της στην καμπάνια για τον μποϊκοτάζ του Ισραήλ, κατάφερε να γλιτώσει από τον θάνατο των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπου οδηγήθηκε επειδή ήταν Εβραία και τώρα δίνει τη μάχη για να μη χαρακτηριστεί εχθρός των Εβραίων και των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

Παραδόξως είναι συνήθως οι χώρες που έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων, οι οποίες σήμερα πρωτοστατούν στις διώξεις όσων τολμούν να ασκήσουν κριτική στο κράτος του Ισραήλ. Στη Γερμανία το κοινοβούλιο αποδέχτηκε σχεδόν αυτούσια τη ρητορική των ισραηλινών υπηρεσιών ασφαλείας εναντίον του BDS, ενώ όποιος τολμά να καταδικάσει δημόσια την πολιτική του Ισραήλ δέχεται λυσσαλέες αντιδράσεις από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Ενώ όμως μπορεί να σκεφτεί κανείς πολλούς λόγους για τους οποίους το γερμανικό κατεστημένο στηρίζει το Ισραήλ (μεταξύ άλλων και οι πωλήσεις οπλικών συστημάτων αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ), δεν είναι τόσο προφανές γιατί τα ισραηλινά εγκλήματα γίνονται αποδεκτά και από τμήματα της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών.

Το λεγόμενο κίνημα των self-hating Germans (των Γερμανών που μισούν τους… Γερμανούς), αν και δηλώνει ότι ανήκει στην Αριστερά, αποτελεί μία από τις πιο αντιδραστικές φωνές εναντίον των Παλαιστινίων υποστηρίζοντας ότι το Βερολίνο πρέπει να τάσσεται στο πλευρό του Ισραήλ, ακόμα και αν αυτό πραγματοποιεί εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: o πραγματικός αντισημιτισμός αφήνεται να θεριεύσει σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία, ενώ οι αρχές και τα μίντια αναλώνονται σε ένα κυνήγι μαγισσών εναντίον αντιρατσιστικών οργανώσεων και κινημάτων.

info-war.gr