Λαϊκά Μέτωπα και ταξικές συνεργασίες

 

Γράφει ο Νικηφόρος Κόρακας

«Σήμερα η κατάσταση δεν είναι αυτή που ήταν το 1914… Στην παρούσα φάση, ακόμα κι ένας αριθμός καπιταλιστικών κρατών ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την ειρήνη. Έτσι υπάρχει η δυνατότητα για τη δημιουργία ενός πλατιού μετώπου…», αποφαινόταν η Ε.Ε. της Κομιντέρν τον Απρίλη του 1936. Η λογική της ταξικής συνεργασίας.  Ήταν τελικά μια γραμμή που πρόσφερε στην αστική τάξη το σχοινί για να κρεμάσει τόσο το κίνημα, όσο και την Αριστερά, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και αλλού τα επόμενα χρόνια.

Τα αδιέξοδα του καπιταλισμού φλερτάρουν με τον φασισμό στις 6 Φεβρουαρίου 1934 στη Γαλλία 100.000 ανταποκρίνονται στο φασιστικό κάλεσμα και προσπαθούν να καταλάβουν το κοινοβούλιο. Το πραξικόπημα απέτυχε. Στις 9 Φλεβάρη το Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό κόμμα καλούν  σε αντιφασιστικές διαδηλώσεις και σε γενική απεργία. Τεσσεράμισι εκ. εργάτες νέκρωσαν τη χώρα. Τον Ιούλιο του 1934, ΣΚ και ΚΚ συνεργάζονται  και τον Οκτώβρη ο Μορίς Τορέζ, Γ.Γ.του ΚΚ, πρότεινε συμμαχία  συγκροτώντας έτσι το Λαϊκό Μέτωπο .

Οι Γάλλοι καπιταλιστές  με σκοπό την εξαφάνιση της εργατικής τάξης μπροστά στο κίνδυνο γενικευμένης σύρραξης αξιοποιούν και μάλιστα δίνοντας του και αριστερό όνομα ένα πολυεργαλείο παντός καιρού αυτό του «ενιαίου μετώπου»  με έναν βασικό όρο την αποποίηση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης (7ο Συνέδριο Κομιντέρν  1935).ι Γάλλοι καπιταλιστές  με σκοπό την εξαφάνιση της εργατικής τάξης μπροστά στο κίνδυνο γενικευμένης σύρραξης αξιοποιούν και μάλιστα δίνοντας του και αριστερό όνομα ένα πολυεργαλείο παντός καιρού αυτό του «ενιαίου μετώπου»  με έναν βασικό όρο την αποποίηση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης (7ο Συνέδριο Κομιντέρν  1935).

Στις εκλογές στις 3 Μάη του 1936 το ΛΜ σάρωσε με 57% και σχημάτισε «Αριστερή κυβέρνηση» αλλά επικράτησαν οι ρεφορμιστές.

Ήδη από τον Ιουλίου άρχισαν να ποινικοποιούνται οι απεργίες ο γ.γ. του ΚΚΓ Μορίς Τορέζ δήλωνε: «δεν μπαίνει θέμα για την εργατική τάξη και το Κόμμα να διεκδικήσει την εξουσία… Πρέπει να γνωρίζουμε πώς να κλείνουμε μία απεργία ακόμα κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα».

 Στα τέλη του 1936 πρότεινε να  αντικατασταθεί το Λαϊκό Μέτωπο από ένα «Γαλλικό Μέτωπο», με τη συμμετοχή της Δεξιάς.

Στις 22 Ιούνη του 1937 η κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου παραιτήθηκε.

Στις 30 Νοέμβρη του 1938, η CGT κάλεσε σε Γενική Απεργία που κατέληξε σε αποτυχία και σε σκληρή καταστολή από τον παλιό «αντιφασίστα σύμμαχο» Νταλαντιέ, που το Σεπτέμβρη του 1939 κήρυξε παράνομο και το ΚΚ.

Η γαλλική Βουλή τελικά το 1940 ψήφισε την… κατάργηση της Δημοκρατίας κι επέβαλε το καθεστώς του Πετέν, που συνεργάστηκε με τους Ναζί.

Σήμερα παρόμοιες λογικές διέπουν και σήμερα  τμήματα της Αριστεράς .Η λογική των ΛΜ έδειξε το  αδιέξοδο αυτής της στρατηγικής: σε περιόδους κρίσης  και έντονων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων η Αριστερά με την υποχώρηση της δεν κερδίζει τίποτε απολύτως. Ακόμα κι αν επιλέξει την ταξική συνεργασία, οι αστοί καπιταλιστές θα την εξευτελίσουν .Αν  «πάμε μέχρι τέλους»  μπορεί και να νικήσουμε