Συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις των αγροτών

Βαγγέλης Νάνος

Ανάγκη αναβάθμισης πολιτικού περιεχομένου και αιτημάτων

Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους πανελλαδικά με μπλόκα σε καίρια σημεία των εθνικών οδών οι αγρότες, προσπαθώντας να αυξήσουν την πίεση στην κυβέρνηση για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Η κλιμάκωση αυτή αποτελεί απόφαση της πανελλαδικής σύσκεψης εκπροσώπων μπλόκων, η οποία πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Κυριακή 2/2 στη Νίκαια της Λάρισας

Εχθές, Σαββάτο 7/2, οι αγρότες του μπλόκου της Νίκαιας μετακίνησαν τα τρακτέρ τους στα Τέμπη, ενώ την εβδομάδα που μας πέρασε απέκλεισαν επί ένα δίωρο τον κόμβο του Πλατυσμένου στην Εθνική Οδό Λάρισας-Βόλου. Επίσης, έχουν στηθεί αγροτικά μπλόκα στον νομό Ημαθίας στον κόμβο της Κουλούρας, στην Εθνική Οδό Βέροιας-Σκύδρας στο ύψος του Σιδηροδρομικού Σταθμού Νάουσας, στον νομό Πέλλας στον κόμβο Γυψοχωρίου, στον νομό Πιερίας στη δημοτική οδό Εθνικού Σταδίου Κατερίνης, στην παλαιά Εθνική Οδό Κατερίνης-Θεσσαλονίκης, στις Σέρρες στη διασταύρωση Σιδηροκάστρου, στον Λούρο Πρεβέζης, στην Αιτωλοακαρνανία και σε διάφορα σημεία της Πελοποννήσου (Ηλεία, Μεσσηνία). Παράλληλα, πραγματοποιούνται διάφορα συλλαλητήρια (Άρτα, νησιά κ.λπ.) και συσκέψεις οργάνωσης των κινητοποιήσεων για την ενίσχυση των μπλόκων και τη συγκρότηση νέων.

Στη σύσκεψη της Νίκαιας, οι αντιπρόσωποι των μπλόκων αποφάσισαν ότι δεν δέχονται τη συνάντηση που τους πρότεινε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σταύρος Αραχωβίτης και ζητούν από την κυβέρνηση να προγραμματιστεί άμεσα συνάντηση με ανώτερο κυβερνητικό κλιμάκιο, προκειμένου να θέσουν το πλαίσιο των αιτημάτων τους.

Οι συνεχιζόμενες φετινές κινητοποιήσεις που οργανώνονται από τη «Πανελλαδική Επιτροπή των μπλόκων» αποτελούν συνέχεια των κινητοποιήσεων που πραγματοποιούνται τα τελευταία πέντε χρόνια. Μια κρίσιμη μάζα φτωχών και μεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων βγαίνουν στον δρόμο και άλλο ένα σοβαρό κομμάτι παρακολουθεί με σκεπτικισμό. Αιτία αυτού του αναβρασμού είναι η προσπάθεια ολοκλήρωσης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην αγροτική παραγωγή μέσω της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, οι οποίες συναποφασίζουν αυτήν την πολιτική στα πλαίσια της ΕΕ, ενισχύοντας το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο.

Η αντιΕΕ πάλη, η ανάγκη συγκρότησης μετώπου ανατροπής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και η αντιπαράθεση με βασικούς άξονες της επίθεσης του κεφαλαίου (π.χ. το μητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων) έχουν υποχωρήσει αισθητά στα πλαίσια των μπλόκων, με αποτέλεσμα να αποκόπτονται πλήρως τα άμεσα λαϊκά αιτήματα διεκδίκησης από τους βασικούς στόχους «τσακίσματος» του ευρωενωσιακού και μόνιμου μνημονιακού πλαισίου. Η τακτική αυτή όχι μόνο δεν ανοίγει δρόμο για τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα των φτωχομεσαίων αγροτών αλλά επιτρέπει στη ΝΔ και τη συνεταιριστική γραφειοκρατία να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις , ενώ ταυτόχρονα να ολοκληρώνεται το κουτσούρεμα της λαϊκής απαιτητικότητας στο οποίο πρωτοστάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την κρατική τρομοκρατία και τη συκοφάντηση, στέκεται απέναντι στις κινητοποιήσεις με όλο το ιδεολογικό και πολιτικό της οπλοστάσιο: «είμαστε πιστοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην υλοποίηση της ΚΑΠ, δεν αμφισβητούμε το χρέος, τις απαιτήσεις των διαφόρων επενδυτών, δεν παρεκκλίνουμε από τη δημοσιονομική προσαρμογή και τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τους νόμους της αγοράς, των τραπεζών». Απέναντι στον ιδεολογικό τσαμπουκά της κυβέρνησης, το λειψό πολιτικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων με τα αιτήματα επιβίωσης αποκομμένα από τη σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυβέρνηση στο σήμερα, καθιστούν τις κινητοποιήσεις μέχρι στιγμής εύκολα διαχειρίσιμες. Το κίνημα πρέπει να σηκώσει το γάντι και να αναβαθμίσει το αντιΕΕ και αντικυβερνητικό χαρακτήρα του αγώνα σε συνδυασμό με τα αιτήματα της διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης-κρατικοποίησης των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, με δημοκρατικό επανακαθορισμό των διεθνών μας σχέσεων για να ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, οι οποίες αποτελούν την κύρια παραγωγική δύναμη.

Οι ανάγκες και οι ζωές της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των αγροτοεργατών-εργατοαγροτών –που απουσιάζουν από τις κινητοποιήσεις– αλλά και των εργαζομένων στον αγροτοδιατροφικό κλάδο πρέπει να μπουν πάνω:

α) από τη μηχανή του χρέους που καταβροχθίζει τον πλούτο που παράγεται,

β) από τους «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς» και τη «δημοσιονομική προσαρμογή», στον βωμό των οποίων θυσιάζονται οι κοινωνικές δαπάνες,

γ) από τους νόμους των αγορών και των τραπεζών,

δ) από τις απαιτήσεις των νέων «επενδυτών» και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια,

ε) από την ΕΕ και απέναντι στη νέα ΚΑΠ που βρίσκεται χρόνια τώρα πίσω από κάθε αντιαγροτικό μέτρο και

στ) από το ευρωμνημόνιο διαρκείας και κάθε κυβέρνηση ή μηχανισμό που τα προωθεί.

ΠΗΓΗ :  ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΠΡΙΝ