Πυρηνικά…ο εφιάλτης η επόμενη μέρα και το δόγμα του ολέθρου

 

Η αμερικανική βόμβα που σκότωσε 146.000 ανθρώπους στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν 15 κιλοτόνων. Οι πυρηνικές κεφαλές σήμερα μπορεί να είναι πάνω από 1.000 κιλοτόνους.

Σήμερα ο παγκόσμιος γεωστρατηγικός χάρτης του κόσμου αλλάζει για μια ακόμη φορά. Η πυρηνική απειλή έχει μεταλλαχθεί σε σχέση με το παρελθόν, καθιστώντας ατελέσφορους όλους τους μηχανισμούς ελέγχου και όλες τις θεωρίες αποτροπής που είχαν αναπτυχθεί στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου... Βασιζόμενος σε ένα όχι και τόσο μελλοντολογικό σενάριο. Το ζήτημα του πυρηνικού πολέμου επανέρχεται στο προσκήνιο, ξυπνώντας την Ανθρωπότητα από το σύντομο όνειρο που έζησε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα.

Βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου θερμού  ψυχρού πολέμου  και μπορεί να συνηθίσαμε στην στην ιδέα ότι τα πυρηνικά ήταν εκτός πραγματικότητας όσο διαρκεί όμως αυτός ο πόλεμος τόσο το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια μας. Ο Πούτιν έθεσε το πυρηνικό του οπλοστάσιο σε «καθεστώς ειδικού καθήκοντος μάχης».

Αδιανόητο χαρακτήρισε ο Αν. Γκουτιέρες ο γ.γ. του ΟΗΕ το ενδεχόμενο πυρηνικής σύγκρουσης και όμως ένα μήνα μετά την αρχή του πολέμου η απειλή αυτή εξακολουθεί να υφίσταται. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να φαίνεται απίθανο είναι όμως αρκετά υπαρκτό όσο διαρκεί ο πόλεμος και όσο η Δύση ενισχύει με όπλα την Ουκρανία όσο η Ρωσία δυσκολεύεται στον πόλεμο και όσο ο Πούτιν αισθάνεται στρυμωγμένος .Αρκετοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι η σημερινή κρίση είναι ισχυρότερη από αυτήν της Κούβας το 1962 με μία όμως διαφορά τότε οι αντίπαλοι ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Μπορεί να πέρασαν 77 χρόνια από τον Αύγουστο του 1945 αποτελεί όμως το πιο σημαντικό κατόρθωμα  για την ανθρωπότητα η μη χρήση τέτοιων  όπλων. Το βασικό επιχείρημα για τη διατήρηση πυρηνικών όπλων στα χέρια ισχυρών δηλαδή το δόγμα της πυρηνικής αποτροπής, είναι ότι έχοντας την ικανότητα να καταστρέψεις εντελώς τον εχθρό σου τον εμποδίζεις από το να σου επιτεθεί και να σε αιφνιδιάσει ή λεγόμενη «αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή» νέος όρος των κρατών στον δημόσιο λόγο. Οι φωνές που προειδοποιούσαν για το ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου, οι οποίες σίγησαν όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος, ακούγονται ξανά στον πλανήτη . Η εντολή του Βλαντίμιρ Πούτιν στις πυρηνικές δυνάμεις της χώρας του να προετοιμαστούν για παν ενδεχόμενο, φούντωσε εκ νέου το εν λόγω σενάριο.

Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι «ιδιαίτερος», δήλωσε ο Richard Pearshouse, επικεφαλής του τμήματος περιβάλλοντος της Human Rights Watch. Λόγω της παρουσίας εκατοντάδων χημικών, μεταλλουργικών και μεταλλευτικών τοποθεσιών, μονάδων ατομικής ενέργειας και χωματερών πυρηνικών αποβλήτων, «οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι». Η Ουκρανία έχει την έβδομη μεγαλύτερη εγκατεστημένη πυρηνική δυναμικότητα στον κόσμο και τη δεύτερη στην Ευρώπη, μετά τη Γαλλία.

Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία και Βρετανία είναι μεταξύ των 191 χωρών που έχουν υπογράψει τη συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT). Δεσμεύονται, δηλαδή, να μειώσουν το απόθεμα των πυρηνικών κεφαλών τους και, θεωρητικά τουλάχιστον, να τα εξαλείψουν πλήρως (κάποτε). Οι Ινδία, Ισραήλ και Πακιστάν δεν προσχώρησαν ποτέ στην NPT και η Βόρεια Κορέα αποχώρησε το 2003.

Το φάντασμα που δημιούργησαν οι άνθρωποι ξαναεμφανίζεται

Η πυρηνική απειλή έχει μεταλλαχθεί σε σχέση με το παρελθόν, καθιστώντας ατελέσφορους όλους τους μηχανισμούς ελέγχου και όλες τις θεωρίες αποτροπής που είχαν αναπτυχθεί στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου... Βασιζόμενος σε ένα όχι και τόσο μελλοντολογικό σενάριο.Το ζήτημα του πυρηνικού πολέμου επανέρχεται στο προσκήνιο, ξυπνώντας την Ανθρωπότητα από το σύντομο όνειρο που έζησε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα.

«Το ότι κάποιες στιγμές της παγκόσμιας πυρηνικής ιστορίας οι μεγάλες δυνάμεις κατέληξαν σε συμφωνίες (όπως π.χ. το 1963 με τη Συνθήκη Μερικής Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών) δεν σημαίνει μόνον ότι υπάκουσαν στο αίτημα της κοινής γνώμης και κατανόησαν τον κίνδυνο ενός πυρηνικού πολέμου. Αντίθετα, εξαντλώντας τις έρευνες για αύξηση της ισχύος του ωστικού και θερμικού κύματος μιας πυρηνικής έκρηξης δεν χρειαζόταν πια οι πυρηνικές δοκιμές ούτε να γίνονται στην ατμόσφαιρα ούτε και να είναι μεγάλης ισχύος. Ετσι, λοιπόν, πίσω από μια συμφωνία τερματισμού των πυρηνικών δοκιμών κρύβεται πολλές φορές η υποκρισία των πυρηνικών δυνάμεων, που κρίνοντας ότι το πυρηνικό τους πρόγραμμα έχει ολοκληρωθεί ανακοινώνουν τον τερματισμό των πυρηνικών δοκιμών, μεταχειριζόμενοι το γεγονός σαν άλλοθι, κατευνάζοντας τις διαμαρτυρίες της κοινής γνώμης. Ενώ ταυτόχρονα προχωρούν σε μια καινούργια έρευνα για ποιοτική αναβάθμιση των εξοπλισμών. Γι' αυτό και οι πυρηνικές δοκιμές δυστυχώς συνεχίζονται» τόνισε μεταξύ άλλων ο  κ. Θαν. Κ. Γεράνιος επίκουρος καθηγητής του τομέα Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. (ΤΟ ΒΗΜΑ  Κυριακή 11 Αυγούστου 1996)

Η μνήμη των νεκρών και του αίματος δεν ξεπερνιέται τόσο εύκολα ούτε ξεχνιέται δεν αφορά ούτε τα «γεράκια» του ΝΑΤΟ ούτε τις «πληγωμένες αρκούδες» του Πούτιν  παραφράζοντας την δήλωση της συγχωρεμένης αιμοσταγούς γερακίνας Όλμπραιτ μπροστά στην «ελευθερία» ο πόνος και το αίμα δεν έχουν καμία αξία ειδικότερα αν αυτή η ελευθερία μεταφράζεται σε χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου και φυσικού αερίου δηλ. το δράμα ενός λαού που σφαγιάζεται οι νεκροί Ρώσοι στρατιώτες για το ΝΑΤΟ και την Ρωσία δεν έχουν καμία αξία .

Σε αυτήν την ανθρωποθυσία  των λαών ρέει το ποτάμι αίματος με τους άμαχους πολίτες  και τους νεκρούς στρατιώτες για το ξαναμοίρασα του πλανήτη των αγορών την επιβολή ισχύος τα πυρηνικά είναι από εκείνα τα μέσα που ευχόμαστε να μην αξιοποιηθούν  από κανέναν .

Μπροστά σε μια σύγκρουση χορτάτων και πεινασμένων ιμπεριαλιστών απόλυτη σημασία έχει η διατήρηση της ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος απέναντι στα δύο στρατόπεδα. Προτεραιότητα στους λαούς το σταμάτημα των πολέμων η ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων η άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς