ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ...ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ

 

«Δεν μπορείς να συμπιέζεις τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα μετά από μια φάση δεκαετούς κρίσεως και μειώσεως των μισθών τους, αλλά από την άλλη δεν μπορείς να μην λαμβάνεις υπόψιν σου και τις επιχειρήσεις γιατί εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξουν», δήλωσε -μεταξύ άλλων- ο Κωστής Χατζηδάκης μιλώντας  (20/09) στον ΣΚΑΙ.

Γράφει ο Δημ. Καράμαλης

Με μεγάλους τίτλους από αυτά που ξέρουν να χρησιμοποιούν τα συστημικά καλοπληρωμένα ΜΜΕ υποδέχτηκαν την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για  την αύξηση στον κατώτατο μισθό και μάλιστα από του χρόνου!!! .Δυστυχώς όμως γρήγορα απογοητεύτηκαν. Στηριγμένη πάνω στους νόμους που ψήφισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΚΙΝ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τους οποίους ο κατώτατος μισθός δεν καθορίζεται από συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλά αποφασίζεται από τον υπουργό Εργασίας ! αφού έχει προηγηθεί μια διαβούλευση-φάρσα, το αποτέλεσμα της οποίας είναι πάντοτε προκαθορισμένο.Η κυβέρνηση συνεχίζει την επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη μετά και τον νόμο για την ιδιωτικοποίηση και διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Την ίδια στιγμή, με τις ανατιμήσεις στην ενέργεια και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, το εργατικό εισόδημα κυριολεκτικά εξανεμίζεται.

Η νομοθέτηση ενός κατώτατου μισθού αποτελεί ιστορικά ένα από τα παλαιότερα αιτήματα των εργατικών συνδικάτων.Στην περίπτωση της Ελλάδας το νομικό πλαίσιο το οποίο σταδιακά διαμορφώθηκε κατά τον 20ό αιώνα έχει ως κεντρική παραδοχή ότι το κράτος εγγυάται την ύπαρξη ενός κατώτατου ορίου στους μισθούς μέσω του μηχανισμού της διαιτησίας ύστερα από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των εργοδοτών και των εργαζομένων. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, του μηχανισμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της διαιτησίας, ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν κατά την περίοδο των Προγραμμάτων Οικονομικής Προσαρμογής μετά το 2010, έχει οδηγήσει στον άμεσο διοικητικό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος αγνοώντας τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Όλα τα άλλα είναι φρού  φρού και αρώματα για είναι τα επιχειρήματα των καπιταλιστών με μια δόση  large νεοφιλελευθερισμού όλα αυτά που ακούγονται εδώ και δεκαετίες από όλες τις αστικές κυβερνήσεις. Ό,τι προστίθεται στους μισθούς αφαιρείται από τα κέρδη και αντίστροφα. Αυτή είναι η μία και μοναδική αλήθεια. Επομένως, μια αύξηση των μισθών που θα τους πλησίαζε στην αξία της εργατικής δύναμης (είναι σταθερά κάτω απ’ αυτή), δε θα οδηγούσε τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις σε κλείσιμο, αλλά απλά θα μείωνε τα κέρδη των καπιταλιστών. Η Κυβέρνηση επικαλείται τις προβλέψεις διεθνών οργανισμών για την ανάπτυξη, που κυμαίνονται για το 2021 μεταξύ 3,3% και 4,3% και για το 2022 μεταξύ 5,3% και 6%, για να δώσει αύξηση στον κατώτατο μισθό 0% το 2021 και 2%. Φυσικά, τα συνδικάτα των καπιταλιστών, μικρών και μεγάλων, από τη ΓΣΕΒΕ μέχρι τον ΣΕΒ, το ΙΟΒΕ (ινστιτούτο του ΣΕΒ, που παριστάνει τον επιστημονικό φορέα) και η ΤτΕ πρότειναν μηδενική αύξηση, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρθηκε… γενναιόδωρα !!!

Εξακολουθεί όμως να ψεύδεται…δια μέσου του μηχανισμού προπαγάνδας που έχει στήσει διαδίδει ότι οι πραγματικές αυξήσεις είναι μεγαλύτερες, διότι έχουμε αρνητικό πληθωρισμό -1,3% και μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 1,63% (το ότι οι λεγόμενες εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές μειώθηκαν σε διπλάσιο ποσοστό και ότι αυτές οι μειώσεις θα οδηγήσουν σε μείωση της περιβόητης ανταποδοτικής σύνταξης που θα πάρει κάποτε ο εργαζόμενος… κουβέντα.

O κατώτατος μισθός ήταν το 2009 (Εθνική Γ.Σ.Σ.Ε.) 751 ευρώ. Τον τσάκισαν με τους μνημονιακούς νόμους, ρίχνοντάς τον στα 586 ευρώ (για κάποια χρόνια ίσχυε και το αίσχος του υποκατώτατου μισθού των 511 ευρώ, για τους νέους κάτω των 25 ετών) και μετά τον ανέβασαν βαθμιαία στα 650 ευρώ. Ταυτόχρονα, έδωσαν στους καπιταλιστές το δικαίωμα να ρίχνουν και τους ειδικευμένους εργαζόμενους στο επίπεδο του κατώτατου μισθού. Ετσι, είχαμε το παράδοξο, ειδικευμένοι εργάτες και εργαζόμενοι να εισπράττουν τον κατώτατο μισθό και ταυτόχρονα να ασφαλίζονται με βάση τον υψηλότερο μισθό ή ημερομίσθιο που προβλέπει η Κλαδική Συλλογική Σύμβαση της ειδικότητας τους (διότι το ΙΚΑ εξακολούθησε να ασφαλίζει βάσει ειδικότητας).

Η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ των  εργατοπατέρων που ούτε μια ανακοίνωση δεν έβγαλε για τους ντελιβεράδες, χαρακτήρισε την «αύξηση» του 2% «κατώτερη των προσδοκιών και των αναγκών των εργαζομένων»! Στη διαβούλευση-παρωδία  που πήρε κανονικότατα μέρος, είχε προτείνει «άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και στη συνέχεια την προσαρμογή του στο 60% του διαμέσου ακαθάριστου μισθού πλήρους απασχόλησης, δηλαδή στα 809 ευρώ». Γιατί να μην το κάνει, δεν κοστίζει τίποτα, αφού το βέβαιο ήταν πως η πλειοψηφία θα το απέρριπτε μετά πολλών επαίνων.

Η κοροϊδία του κατώτατου μισθού είναι ενδεικτική της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η εργατική τάξη, μετά τη θύελλα των μνημονιακών  χρόνων, την οποία δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει. Τα Μνημόνια ήταν η βίαιη επιβολή της συντηρητικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, με πρόσχημα την κατάσταση χρεοκοπίας που βρέθηκε το ελληνικό αστικό κράτος. Ιδιαίτερα το εργασιακό καθεστώς που διαμορφώθηκε με τους μνημονιακούς νόμους και επιβλήθηκε δήθεν ως έκτακτο καθεστώς με στόχο τη μονιμοποίησή του.

Αυτό δεν μπορεί ν’ αλλάξει παρά μόνο με σκληρό ταξικό αγώνα. Ο ταξικός αγώνας, όμως, δε γίνεται με λόγια και με «φούσκωμα» ασήμαντων από ταξική άποψη κινητοποιήσεων. Απαιτεί μια πορεία ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, η οποία με τη σειρά της απαιτεί τη «δουλειά του μυρμηγκιού» από τους πρωτοπόρους εργάτες. Το  εργατικό κίνημα  θα παλέψει για την κατάργηση όλου του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου της ΝΔ, για την κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, για να μην περάσει το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς σε σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική κυβέρνησης – αστικών κομμάτων – κεφαλαίου «περί ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας.