Η Δικαιοσύνη των "άλλων"

 

       click : Θ. Κουτσουμπού

Συμφωνούμε απόλυτα την αδυναμία του απλού πολίτη να κρίνει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και μάλιστα επιστημονικά μπορεί όμως να συγκρίνει αποφάσεις τέτοιες με βάση το περίφημο «κοινό κατά το δίκαιο αίσθημα» αλλά ούτε αυτό αρέσει σε ορισμένους ταγούς της Δημοκρατίας! Στην περίπτωση αυτή αγνοείται αυτό το αρχέγονο κριτήριο να μπορείς να κρίνεις  χωρίς αυτό η Δικαιοσύνη απομονώνεται από την κοινωνία .Βέβαια από την άλλη η κοινωνία μας δεν μπορεί να δικάσει χωρίς κανόνες ,αλλά ούτε και ένα σύγχρονο κράτος δίκαιου μπορεί να στήσει λαϊκά δικαστήρια με αυτόκλητους δικαστές και επιτρόπους…τουλάχιστον για την ώρα! Η δικαιοσύνη όμως πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και όταν μια κοινωνία κρίνει αυτές τις αποφάσεις  αυτό δεν αποτελεί παρέμβαση αλλά η βασική δημοκρατική λειτουργία ,όσο και αν αυτή έχει τσαλακωθεί στις μέρες μας .

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» και η ταύτιση του με την κυβέρνηση των «αρίστων» φέρνει το ζήτημα της απονομής της Δικαιοσύνης με ταξικά κριτήρια θέτοντας  το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας  της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

Η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» είναι ένα κομβικό σημείο ένας καταλύτης και ένα συνονθύλευμα πολλών αποφάσεων που έχουν συσσωρευθεί επαναφέροντας στην κοινωνία …όχι πως ποτέ έλλειψε ιδιαίτερα… μια κουλτούρα άκρο-κεντρώα άκρως συντηρητική που ριζώνει  καθημερινά παίρνοντας σάρκα και οστά στον δημόσιο πλέον χώρο.Οι διαστάσεις της παραπάνω υπόθεσης οι σχέσεις Δικαιοσύνης, εξουσίας, κεφαλαίου εγείρουν ζητήματα δημοκρατικού ήθους και ποικίλων προβληματισμών .

Προσωπικά αδυνατούμε να καταλάβουμε την στάση ορισμένων ανθρώπων μορφωμένων και κοινωνικά ευαίσθητων δημοσίων προσώπων .Αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί ακόμα παραμένουν στόματα κλειστά .Πώς είναι δυνατόν η υπόθεση του «εκλεκτού παιδοβιαστή» να εργαλειοποιείται από την αντιπολίτευση; Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει πλέον θεσμός προστασίας των θυμάτων ; Με όλα αυτά αδυνατούμε να καταλάβουμε εάν θα ξαναβρεθεί θύμα να καταγγείλει ένα τέτοιο έγκλημα .

Σαν πολλά να μαζεύτηκαν όμως  ! Αλέξη Γρηγορόπουλος, Ζακ Κωστόπουλος ,Νίκος  Σαμπάνης  Σ. Βαλυράκης ,υπόθεση δίκης  Σεπολίων, υπόθεση Μιχαλολιάκου, Γ. Μιχαηλίδη ο απεργός πείνας που ζητά την δίκαιη αποφυλάκιση του έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής .

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει την 60η μέρα απεργίας πείνας και η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Νοσηλεύεται, με τη λειτουργία ζωτικών του οργάνων να έχει επηρεαστεί σημαντικά. Και αυτό συμβαίνει γιατί διεκδικεί την απολύτως νόμιμη υφ’ όρων απόλυσή του, καθώς έχει ήδη εκτίσει το απαιτούμενο εκ του νόμου μέρους της ποινής του. Το αίτημα του θα εξεταστεί από το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας στις 27 Ιουλίου, το οποίο θα κληθεί να λάβει υπόψη του την απόλαυση των δικαιωμάτων των κατηγορούμενων χωρίς διακρίσεις.

Η περίπτωσή του Γ. Μιχαηλίδη αποτελεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ιδιαίτερου καθεστώτος εξαίρεσης από τα στοιχειώδη δικαιώματα που το κράτος και οι μηχανισμοί του επιφυλάσσουν στους κρατούμενους που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο και εκπροσωπούν μια αντίστοιχη ιδεολογία ασφαλώς. Επομένως δεν είναι ζήτημα ενός συγκεκριμένου ιδεολογικού /πολιτικού χώρου αλλά είναι ζήτημα ανθρώπινης ζωής.

Λαϊκά δικαστήρια…;

Τοποθέτηση του Θ. Καμπαγιάννη στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ.

 «Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης υπάρχουν και άλλα εξοργιστικά, τα οποία, ακούγονται… για παράδειγμα η αναφορά στα Λαϊκά Δικαστήρια, η οποία, είναι εξοργιστική, γιατί Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτόν εδώ τον τόπο, υπήρξαν μονάχα σε μια συγκυρία. Υπήρξαν στη συγκυρία της δεκαετίας του ’40, όταν η χώρα βρέθηκε υπό Ναζιστική κατοχή. Όταν ένα κομμάτι της χώρας απελευθερώθηκε από την Εθνική Αντίσταση και σε εκείνη τη συγκυρία υπήρξαν Λαϊκά Δικαστήρια. Αλήθεια, αυτοί οι οποίοι στρέφονται ενάντια στα Λαϊκά Δικαστήρια στην Ελλάδα, με ποια Δικαστήρια ταυτίζονται εκείνη την περίοδο; Με τα Δικαστήρια, τα οποία, δικάζανε τους αγωνιστές, τα Γερμανικά Στρατοδικεία; Με τα Δικαστήρια των ΕΣ-ΕΣ, τα βασανιστήρια της οδού Μέρλιν; Με ποιον ήταν, αν δεν ήταν με τα Λαϊκά Δικαστήρια; Ή μήπως είναι μ’ εκείνο το κομμάτι της Αστικής τάξης της Ελλάδας που ήταν ρίψασπις, που αντί να μείνει να αντισταθεί έφυγε και πήγε στα μπουρδέλα του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας; Αυτά είναι τα δικαστήρια, τα οποία θέλουμε να νομιμοποιήσουμε; Και όχι τα Λαϊκά Δικαστήρια της Ελεύθερης Ελλάδας, της Προσωρινής Επιτροπής της Εθνικής Απελευθέρωσης; Του κόσμου, ο οποίος απελευθέρωσε τη χώρα και έκτισε λαογέννητους θεσμούς, που αν έχουμε να τους κάνουμε αμφισβήτηση σήμερα είναι γιατί ήταν κομμάτι της κοινωνίας που τους γέννησε και είχε το συντηρητισμό της κοινωνίας που τους γέννησε, όχι πάντως επειδή δεν ήταν πρωτοποριακοί θεσμοί. Θα πρέπει να πλένουνε το στόμα τους αυτοί που μιλάνε για τα Λαϊκά Δικαστήρια, πριν μιλήσουν για τα Λαϊκά Δικαστήρια σε αυτήν εδώ τη χώρα» https://epda.gr/2022/07/22/topothetisi-symvoyloy-th-kampagianni-stin-apo-19-7-2022-synedriasi-toy-ds-toy-dsa/

Η Δικαιοσύνη των «άλλων» των ισχυρών της εξουσίας των αυλοκολάκων των παρατρεχάμενων με την απροκάλυπτη εύνοια στους υπηρέτες του συστήματος και της άρχουσας τάξης αποκλίνει από τον θεσμικό της ρόλο αυτόν της απονομής προστασίας και δικαιοσύνης στους πολίτες της .Η Δικαιοσύνη των «άλλων» επιστρέφει σήμερα πιο ισχυρή και πιο δυνατή επιδιώκει την επάνοδο της ως μηχανισμός επιλεκτικής καταστολής -ειδικά αν είσαι πρόσφυγας εργάτης συνδικαλιστής απεργός διαδηλωτής θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και εργατικού ατυχήματος -αποφυλακίζει βιαστές και δολοφόνους και κρατά στη φυλακή ανθρώπους που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους

Αντί να διαολοστέλνουμε και να σιχτιρίζουμε ολημερίς θα ήταν προτιμότερο ή συγκρότηση μια τέτοιας αντίστασης και ρήξης χωρίς βέβαια να λείπει και η αντίσταση άλλων τρόπων. Να διεκδικήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και να βοηθήσουμε να αποβληθεί από την κοινωνία αυτό το «κακοήθες μελάνωμα» .