Οι ελληνικές αρχές, μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιούν,
επιτίθενται, ληστεύουν και απογυμνώνουν αιτούντες άσυλο και μετανάστες,
συμπεριλαμβανομένων παιδιών, προτού τους απωθήσουν συνοπτικά πίσω στην Τουρκία
μέσω του ποταμού Έβρου. Προσλαμβάνουν άνδρες που φαίνεται να είναι καταγωγής
Μέσης Ανατολής ή Νότιας Ασίας, για να εξαναγκάσουν τους απογυμνωμένους ή μόλις
ντυμένους μετανάστες σε μικρές βάρκες, τους μεταφέρουν στη μέση του ποταμού
Έβρου, που σηματοδοτεί τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και τους
αναγκάζουν μέσα στο παγωμένο νερό, κάνοντάς τους να πάνε στην όχθη του ποταμού
στην τουρκική πλευρά. Αυτοί οι άνδρες φορούν συχνά μάσκες για να κρύψουν τα
πρόσωπά τους και μαύρα ρούχα ή ρούχα που μοιάζουν με κομάντο.
Από το 2008 έρευνα του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταγράφει τις
ελληνικές αρχές να απωθούν μετανάστες και αιτούντες άσυλο μέσω των χερσαίων και
θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία. Οι αναφορές μας επιβεβαιώνονται από άλλες
αναφορές από (ΜΚΟ), μέσα ενημέρωσης, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και της Ύπατης
Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) σχετικά με τις ελληνικές καταχρήσεις
μεταναστών και αιτούντων άσυλο κατά τη διάρκεια απωθήσεων στον ποταμό Έβρο και
στο Αιγαίο Πέλαγος. Ενώ ο αριθμός των καταγεγραμμένων αφίξεων από ξηρά και
θαλάσσια στην Ελλάδα από την Τουρκία μειώνεται από το 2018 δεν υπάρχουν επίσημα
στοιχεία για τον αριθμό των απωθήσεων το 2021 και το 2022 .
Η Frontex, ο καλύτερα χρηματοδοτούμενος οργανισμός της ΕΕ με
προϋπολογισμό 758 εκατομμυρίων ευρώ, ερευνάται και για προηγούμενες αντίστοιχες
καταγγελίες. Συγκεκριμένα κατηγορείται για συνεργασία με τις ελληνικές αρχές με
σκοπό την παράνομη απώθηση προσφύγων.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης,
αλληλέγγυοι, πλήθος οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακόμα και μεγάλα διεθνή
μίντια έχουν αναδείξει το θέμα .
Οι απωθήσεις παραβιάζουν πολλαπλούς κανόνες ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης της συλλογικής απέλασης βάσει
της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, του δικαιώματος σε δίκαιη
διαδικασία στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το δικαίωμα
αίτησης ασύλου βάσει του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και την αρχή της
μη επαναπροώθησης βάσει της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες.
Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται συστηματικά ότι εμπλέκεται σε
απωθήσεις, χαρακτηρίζοντας τέτοιους ισχυρισμούς ως «ψευδείς ειδήσεις» ή
«τουρκική προπαγάνδα» και καταστέλλοντας, μεταξύ άλλων μέσω της απειλής
ποινικών κυρώσεων, όσους αναφέρουν τέτοια περιστατικά.
Σε άρθρο της η γαλλική εφημερίδα Lemonde αναφέρει :
Στο χωριό Νέο Χειμώνιο, που βρίσκεται δέκα λεπτά από τον
Έβρο, το ποτάμι που χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία, η επαναπροώθηση των
προσφύγων, μια πρακτική αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, είναι κοινό μυστικό. Σε
ώρα αιχμής, στο καφενείο, οι κάτοικοι, πάνω από πενήντα, παραπέμπουν στην
επανέναρξη των μεταναστευτικών ροών. «Καθημερινά αποτρέπουμε την παράνομη
είσοδο 900 ανθρώπων » , δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης
Θεοδωρικάκος στις 18 Ιουνίου, εξηγώντας την αύξηση της μεταναστευτικής πίεσης
που ασκεί η Άγκυρα.
«Αλλά δεν βλέπουμε τους μετανάστες. Είναι κλεισμένοι, εκτός
από αυτούς που δουλεύουν στην αστυνομία», λέει ένας συνταξιούχος. Ο κολλητός
του προσθέτει: «Μένουν στα κοντέινερ του αστυνομικού τμήματος και μπορούν να
πηγαινοέρχονται. Τους συναντάς στο ποτάμι, όπου δουλεύουν ή το βράδυ όταν πάνε
για ψώνια. Αυτοί οι νεοσύλλεκτοι της ελληνικής αστυνομίας αντικατέστησαν τους
αγρότες και τους ψαράδες που έκλεισαν οι ίδιοι τον δρόμο πριν από μερικά
χρόνια, με αυτούς που αποκαλούν «παράνομους» .
«Σκλάβοι» της ελληνικής
αστυνομίας
Σύμφωνα με τις ΜΚΟ Human Rights Watch αυτή η τάση έχει επανέλθει συχνά από το 2020
στις μαρτυρίες θυμάτων απωθήσεων (παράνομη επαναπροώθηση μεταναστών). Μετά τις
εντάσεις στα σύνορα τον Μάρτιο του 2020, όταν η Άγκυρα απείλησε να αφήσει
χιλιάδες μετανάστες στην Ευρώπη, οι ελληνικές αρχές φέρεται να ενίσχυσαν την
πρακτική για να εμποδίσουν τα στρατεύματά τους να πλησιάσουν πολύ επικίνδυνα
στο τουρκικό έδαφος. , επιβεβαιώνουν τρεις αστυνομικοί που έχουν τοποθετηθεί
στα σύνορα. Αυτή η καταναγκαστική εργασία μεταναστών «απολαμβάνει πολιτική
υποστήριξη. Κανένας αστυνομικός δεν θα ενεργούσε μόνος του » , προσθέτει ένας αξιωματικός.
η ανάθεση της «βρόμικης δουλειάς» σε μετανάστες είναι εν
γνώσει τόσο των επιτελών της αστυνομίας όσο και πολιτικών προσώπων, αν όχι στις
επιχειρησιακές της λεπτομέρειες, τουλάχιστον στις γενικές γραμμές της. (Είναι
χαρακτηριστικό ότι, όπως δηλώνουν οι αστυνομικοί, ο στρατός αρνήθηκε να
συμμετάσχει στις επιχειρήσεις pushbacks). Η ιδέα προτάθηκε προς τους πολιτικούς
ως ένας τρόπος προστασίας των αξιωματικών από το να εκτίθενται οι ίδιοι στις
επαναπροωθήσεις, καθώς φοβούνται την έκθεσή τους σε κινδύνους από τις συμπλοκές
με τις τουρκικές δυνάμεις ή τους λαθρέμπορους (από την έρευνα, ενδεικτικά,
προκύπτει ότι είναι συχνά τα περιστατικά με πυροβολισμούς στην περιοχή).
Η έκταση του φαινομένου (επιχειρήσεις με τη συμμετοχή τριών
τουλάχιστον αστυνομικών τμημάτων, διάρκειας τουλάχιστον δύο ετών,
επαναπροωθήσεις χιλιάδων αιτούντων άσυλο αν ληφθεί υπόψη ότι κατά τις μαρτυρίες
ορισμένες νύχτες τα pushbacks αφορούσαν πάνω από 100 άτομα) καθιστά αμφίβολη
την έλλειψη γνώσης εκ μέρους των αστυνομικών επιτελών αλλά και των πολιτικών
προϊσταμένων τους.
H Σοκαριστική
μαρτυρία Φαντάρου για Φόνους και απίστευτη Βία Στρατού-Αστυνομίας-Φασιστών
εναντίον των προσφύγων στον Έβρο το 2020 όπως δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 30 Ιουνίου στην ιστοσελίδα https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1
Δύο χρόνια μετά την κρίση του 2020, η κατάσταση στον Έβρο
αγγίζει, χωρίς υπερβολές, τα όρια της διαστροφής. Ηχητικά κανόνια, που όσοι
γνωρίζουν, χαρακτηρίζουν τον ήχο που παράγουν ως «αποκρουστικό»∙ αναφορές στη
διάρκεια της εκπαίδευσης για «νάρκες προσωπικού και στις 2 πλευρές του
ποταμιού», παρ’ όλο που είναι απαγορευμένες∙ η αρρωστημένη χαρά των στελεχών
που πηγαίνουν για εποχούμενο περίπολο στο ποτάμι και η διαστροφική επιθυμία
τους να πετύχουν στη διάρκεια του περιπόλου κανένα πρόσφυγα ή μετανάστη ή ακόμα
καλύτερα, να χρειαστεί να εμπλακούν και να κάνουν χρήση των όπλων, μαχαιριών ή
πτυσσόμενων γκλομπ τους∙ οι «κατασχέσεις» προσωπικών ειδών των συλληφθέντων που
μεταφέρονται κυριολεκτικά ως λάφυρα στο τέλος του περιπόλου. Το πόσοι περιμένουν
να πάνε περίπολο για να κατασχέσουν κάτι και να το κάνουν «δώρο» στα παιδιά ή
τις γυναίκες τους σε κάποια γιορτή (τις περισσότερες φορές κινητά τηλέφωνα,
ρολόγια και μαχαίρια). Η ακόμα χειρότερα, το «πανηγύρι» που στήνεται κάποιες
φορές όταν συλλαμβάνεται κόσμος να περνάει τα σύνορα, στο οποίο περίπολα του
Ε.Σ. και της ΕΛ.ΑΣ. από τη γύρω περιοχή, ακόμα και αν το περιστατικό δεν είναι
στον τομέα ευθύνης τους, για να συμμετάσχουν: να χτυπήσουν, να ξεγυμνώσουν, να
εξευτελίσουν και ποιος ξέρει τί άλλο.
Αλλά και τα πιο «ιδιωτικά πανηγύρια», των οποίων διοργανωτές
είναι συνήθως τα περίπολα των Ειδικών Δυνάμεων και που κοντά σε ένα από αυτά
έτυχε να βρεθώ στη διάρκεια υπηρεσίας: Μες στη νύχτα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά
που βρισκόμασταν στο φυλάκιο, αρχίσαμε να ακούμε κραυγές και κλάματα ανθρώπων
μέσα από το δάσος, σε σημείο που, νωρίτερα εκείνη τη μέρα, είχαμε μάθει ότι θα
κατασκήνωνε περίπολο των Ειδικών Δυνάμεων που βρισκόταν στην περιοχή. Οι
κραυγές κράτησαν αρκετή ώρα και επίσημα δεν μάθαμε ποτέ τί συνέβη, αν και
ρωτήσαμε επανειλημμένα. Αυτό που μας είπαν όμως και τα στελέχη ήταν ότι
«συμβαίνει συχνά όταν βγαίνουν οι ειδικοδυναμίτες» και «παίζουν οι ειδικές
δυνάμεις», προφανώς με κάποιο θήραμα που πιάσανε στο ποτάμι. Σαν αγέλη που
βγαίνει για κυνήγι και αφού πιάσει το θήραμα, παίζει μαζί του για να
«εκπαιδεύσει» τα νεότερα μέλη της.
Οι Θάνατοι
Το χειρότερο όμως στη διάρκεια της θητείας στον Έβρο, είναι ο
θάνατος και η εξοικείωση με την ιδέα του, κάτι που πραγματικά κανείς δεν
περιμένει σε αυτό το βαθμό, ακριβώς γιατί είναι εντελώς διαφορετική η εικόνα
που υπάρχει για όλα αυτά στον έξω κόσμο. Δεν ξεχνιούνται π.χ. οι ιστορίες μετά
από την επιστροφή περιπόλων ότι «βρήκαμε – πάλι- σκαούλες», μαύρες σακούλες με
–όχι πάντα ολόκληρα- πτώματα, πεταμένες δίπλα στο ποτάμι ή μέσα σε κοντινά
χωράφια (άραγε από ποιόν;). Δεν ξεχνιέται το γεγονός ότι όταν ο Έβρος κατεβάζει
νερό και ανακατεύεται η λάσπη στον πυθμένα του από τα ρέυματα, στην επιφάνεια
αναδύονται πτώματα. Δεν ξεχνιούνται επίσης περιστατικά, όπως τότε που στη διάρκεια
περιπόλου βρέθηκε να επιπλέει στο ποτάμι ένα πτώμα, το οποίο, επειδή είχε
μείνει μόνο ένα ζευγάρι πλαστικά γάντια –που μπορεί να τα χρειαζόταν για κάτι
πιο σημαντικό- στο στέλεχος της ΕΛ.ΑΣ. που έφτασε για να το περισυλλέξει, το
έσπρωξε με ένα ξύλο προς την απέναντι πλευρά του ποταμού, για να το μαζέψουν
εκείνοι. Λίγο παρακάτω, το πτώμα το έστειλαν πίσω στην ελληνική πλευρά και το
πέρα δώθε του νεκρού ΑΝΘΡΩΠΟΥ κράτησε αρκετή ώρα, μέχρι που απ’ ότι μάθαμε,
κάποια από τις δύο πλευρές το άφησε απλά να το παρασύρει το ποτάμι, κάμποσα
χιλιόμετρα παρακάτω.
Τέλος δεν ξεχνιούνται οι φωτογραφίες και τα βίντεο με πτώματα
να επιπλέουν στο ποτάμι, που κυκλοφορούν στα κινητά στρατιωτικών σαν να
πρόκειται για κάποιο αστείο ή λάφυρο, ακολουθούμενες και από τα αντίστοιχα
σχόλια. Όπως σε μια συζήτηση έξι στελεχών που έγινε μπροστά μας, για το «πόσοι
την πέρασαν από ένα χέρι πριν πεθάνει» και «θα ‘χε φάει αυτή πολύ, αυτές
γεννάνε σαν σκύλες», δείχνοντας στο κινητό γύρω από το οποίο είχαν μαζευτεί, τη
φωτογραφία μιας γυναίκας που επέπλεε νεκρή στο ποτάμι.
Επίλογος
Για να κλείνω λοιπόν. Στον Έβρο είδα ένα κράτος που
προετοιμάζεται εντατικά, ανυπομονεί και έχει ήδη ξεκινήσει να δολοφονεί
αμάχους. Η απάντηση λοιπόν στο αν υπήρξαν νεκροί στην προσφυγική κρίση του
2020, είναι ότι πραγματικά, δεν γίνεται να μην υπήρξαν. Και πιθανότατα υπήρξαν
και άλλα πολλά που δεν έτυχε να δω ή να μάθω, κι άλλα τέρατα, όπως η λειτουργία
black site στον Έβρο, για την οποία έγραψαν οι NY Times τον Ιούλιο του 2020 και
την οποία –φυσικά- αρνήθηκε η Ελλάδα.Στέλνω όλα τα παραπάνω στον Σπάρτακο,
γιατί πρέπει επιτέλους να γίνουν γνωστά και ξέρω ότι ο Σπάρτακος είναι ο μόνος
που έχει αποδείξει ότι δεν θα τα αγνοήσει.
ΟΙ ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται τις επαναπροωθήσεις ωστόσο
παραμένουν αναπάντητα τα ερωτήματα.
Είναι οι επαναπροωθήσεις ένα Διεθνές ανθρωπιστικό έγκλημα σε συνεργασία με την Frontex;
Είναι οι Ελληνικές κυβερνήσεις υπεύθυνες για αυτές τις
καταγγελίες και πώς το ελληνικό κράτος από πολέμιος των διακινητών εμφανίζεται
να είναι συνέταιρός τους;
Πώς τα pushbacks ανατίθεται σε μετανάστες οι οποίοι είναι
υποχρεωμένοι να πραγματοποιούν βίαιες επιχειρήσεις αστυνομικού χαρακτήρα σε
βάρος άλλων μεταναστών;
Η δημοσιογραφική έρευνα για πρώτη φορά στοιχειοθετεί ότι οι
ελληνικές αρχές, ενδεχομένως με πολιτική κάλυψη, συναλλάσσονται με δίκτυα
διακινητών στην Τουρκία. Συνεργάζονται με άτομα που έχουν ποινικό μητρώο στο
trafficking. Εισάγουν παράτυπα στην Ελλάδα μετανάστες, με σκοπό να
διεκπεραιώνουν εξαναγκαστικά τη βρόμικη δουλειά τη διεκπεραίωση
επαναπροωθήσεων, συχνά με την προσφυγή στην ωμή βία και στην καταλήστευση των
αιτούντων άσυλο.
Το Reporters United απέκτησε πρόσβαση και μελέτησε τα
τεκμήρια και το υλικό της πολύμηνης έρευνας που διεξήχθη από δημοσιογράφους του
Lighthouse Reports, της Monde, του Spiegel, της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης
ARD και του Guardian. Η έρευνα δημοσιεύεται σήμερα ταυτόχρονα στη Βρετανία, τη
Γαλλία, τη Γερμανία – και στην Ελλάδα από το Reporters United :
https://www.reportersunited.gr/9138/pushbacks-evros-sklavoi/?fbclid=IwAR1XwmlRulLl8iuIeQ4H5DQsxl2GdwiOz4ecEfJ_bxNHYBye7tkTh4kkHeQ
Δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνονται τέτοιες καταγγελίες.
Εκατοντάδες θύματα των pushbacks αναφέρουν εδώ και μήνες πως επαναπροωθήθηκαν
από άλλους μετανάστες που μιλούν αραβικά ή φαρσί.
Τον Απρίλιο του 2022 το Human Rights Watch (HRW), μια από τις
μεγαλύτερες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον κόσμο, σε έκθεσή του με
τίτλο «Τα Πρόσωπά τους Ήταν Σκεπασμένα: Η Ελλάδα Χρησιμοποιεί Μετανάστες για να
Βοηθούν την Αστυνομία στα Pushbacks» αποκάλυψε την έκταση της θλιβερής
πρακτικής. Η έκθεση του HRW βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 26 Αφγανούς (23
άνδρες, δύο γυναίκες και ένα αγόρι), 23 εκ των οποίων επαναπροωθήθηκαν μεταξύ
Σεπτεμβρίου 2021 και Φεβρουαρίου 2022 μέσω του Έβρου.
Παρά τη βαρύτητα των καταγγελιών, η έκθεση του HRW
αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές αρχές με απαξία: Το Υπουργείο Προστασίας του
Πολίτη εξέφρασε τη «λύπη του για την ποιότητα της έκθεσης» κατηγορώντας την
οργάνωση ότι «υιοθετεί άκριτα καταγγελίες βασιζόμενες αποκλειστικά σε συρραφή
τηλεφωνικών συνεντεύξεων, τις οποίες δεν επιβεβαιώνει βάσει αξιόπιστων και
βάσιμων αποδεικτικών στοιχείων».
Πηγές :
https://www.hrw.org/report/2022/04/07/their-faces-were-covered/greeces-use-migrants-police-auxiliaries-pushbacks
https://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/2020.html?fbclid=IwAR0wbahQTl2ab5F_HuMsUXbt46_t1UQMuvtYy5F1i0xy2BeyeOXI0nav6t4&m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου