Ενα βήμα μπρός δύο πίσω

 

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν είναι κομμάτι ενός σχεδίου ανασυγκρότησης, μίας ήττας ασφαλώς  στρατηγικής σημασίας ,ένα νέου τύπου deal μετάβασης της εξουσίας, μιας υποχώρησης σε ένα ανελέητο γεωπολιτικό παζάρι, σε ένα λουτρό αίματος  όπου η ανθρώπινή ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία. Μία νέα Σαϊγκόν όπως αναφέρει ο Γερμανικός τύπος. Φαίνεται όμως να ξεχνούν όσοι αρέσκονται σε ιστορικούς παραλληλισμούς και ομοιότητες πώς όποτε τα γεράκια των ΗΠΑ αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τα πεδία των συγκρούσεων δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα παρά έλυσαν. Η εικόνα της εκκένωσης της αμερικανικής πρεσβείας στο Αφγανιστάν δεν μπορούσε παρά να δημιουργήσει συνειρμούς και ομοιότητες  με εκείνη της Σαϊγκόν το 1975. Τότε ο Πόλεμος του Βιετνάμ τερματίστηκε με την συμφωνία ειρήνης του Παρισίου, ενώ τώρα τον Φεβρουαρίου του 2020 στην Ντόχα μια ανάλογη  συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Ταλιμπάν, προέβλεπε την αποχώρηση των Αμερικανών εντός 14 μηνών .

γράφει ο Νικηφόρος Κόρακας.

Η απομάκρυνση των Αμερικάνικων δυνάμεων  από το Βιετνάμ τότε σήμαινε την στρατιωτική ήττα ενός πανίσχυρου Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού όχι μόνο απέναντι στο Βιετναμέζικο εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο αλλά και σε ένα αντιπολεμικού κίνημα διεθνιστικού χαρακτήρα και ένα μαχόμενο κίνημα αλληλεγγύης του Βιετναμέζικου λαού.

Αντιθέτως σήμερα στην περίπτωση αποχώρησης των ΗΠΑ από την Καμπούλ καμία τέτοια πίεση και κανένα αντιπολεμικό κίνημα δεν συνέβαλλε σε αυτό .Οι ΗΠΑ μετά από 20ετή πόλεμο- με θύματα κυρίως αμάχους εκμεταλλευόμενοι κάθε φυσικό πόρο της χώρας αυτής αποχωρούν- με πρόσχημα τον κόπωση  αλλά και την  οικονομική αφαίμαξη με τις πλάτες της διεθνής κοινότητας και  της ξενόφοβης φασιστικής ΕΕ αλλά και με την βοήθεια της Ελληνικής κυβέρνησης ,για να μην ξεχνάμε 6 κράτη της ΕΕ μεταξύ αυτών και η Ελλάδα με επιστολή τους στην Κομισιόν ζητήσανε να μην σταματήσουνε οι απελάσεις των αιτούντων ασύλου από το Αφγανιστάν  αναγνωρίζοντας το Αφγανιστάν σαν ασφαλή χώρα !!!

Υπάρχει όμως και κάτι που συνειδητά αποκρύπτεται από όσους μιλούν και γράφουν για τραύμα και ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού αφορά την ανάδειξη της Κίνας με την συνεχώς εκτοξευμένη στρατιωτική και τεχνολογική ισχύς σε ρόλο μοναδικής υπερδύναμης .

Όταν φεύγουν τα γεράκια έρχονται οι γύπες

Οι Ταλιμπάν δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως «παρίες» και τρομοκράτες .Σήμερα, οι Ταλιμπάν συμμετέχουν ως επίσημοι συνομιλητές  στις διαπραγματεύσεις της Ντόχα στο Κατάρ. Τα διεθνή συστημικά μέσα παρουσιάζουν τους Ταλιμπάν σαν πιο έμπειρους και έτοιμους από καιρό  επιτρέπουν στον γυναικείο πληθυσμό να μορφώνεται στις μεγάλες πόλεις αρκεί να τηρείται ο ισλαμικός νόμος, φαίνονται έτοιμοι να παραχωρήσουν ακόμα και δημοκρατικά δικαιώματα και βέβαια να σταματήσουν τις δολοφονίες ώστε σιγά σιγά ο τόπος να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς .Μια ελεγχόμενη σταθερή και ισχυρή εξουσία στην Καμπούλ πάντοτε είναι προτιμότερη από ένα χάος.

θα ήταν χρήσιμο να επιχειρήσουμε να διαβάσουμε την νίκη των Ταλιμπάν μέσα από τα «μάτια» των αντιπάλων της Ουάσιγκτον. Και αυτό που θα διαπιστώσουμε είναι πως παρότι Πεκίνο, Μόσχα και Τεχεράνη δείχνουν ικανοποιημένοι με την αποχώρηση των Αμερικανών από την άλλη δεν μπορούν την ίδια στιγμή να κρύψουν την ανησυχία για την πιθανότητα δημιουργίας ενός Εμιράτου του Αφγανιστάν παρασκευής  τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

Για την Κίνα, η δήλωση εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών  της Κίνας πως η χώρα της επιδιώκει «φιλικές σχέσεις» με το φονταμενταλιστικό ισλαμιστικό καθεστώς πρόκειται ασφαλώς  για διασφάλιση των κινεζικών επενδύσεων στο Αφγανιστάν και αφετέρου της αποτροπής της εξαγωγής της παραπάνω τρομοκρατίας

Η Ρωσία, που κι αυτή έχει να φοβάται μια αναζοπύρωση του τζιχαντιστικού αντάρτικουπροσπαθεί  να θέσει τους δικούς της όρους, στο παιχνίδι καθιστώντας σαφές πως είναι πρόθυμη να μην ενοχλήσει αρκεί να μην υπονομεύονται τα δικά της συμφέροντα.

Το Πακιστάν χώρα-σπόνσορα του σαλαφιστικού κινήματος, τα νέα δεν δείχνουν τόσο ευχάριστα, δεδομένης της είδησης πως η Ινδία βρίσκεται κι αυτή σε επαφές με την ηγεσία της ισλαμιστικής οργάνωσης, σε μια προσπάθεια να ασκηθεί έμμεσα πίεση σε φιλικές προς τους Ταλιμπάν ισλαμιστικές οργανώσεις του Κασμίρ ώστε να κάτσουν κι αυτές στο τραπέζι του διαλόγου. Και η προοπτική της μεταφοράς του πεδίου δράσης στο Πακιστάν από τζιχαντιστικά στοιχεία που θα έχουν ως βάση το αφγανικό έδαφος, δημιουργεί πονοκέφαλο στην πακιστανική ηγεσία σχετικά με την ασφάλεια του ζωτικού εγχειρήματος του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε  πως η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων -η οποία ξεκίνησε άλλωστε επί Τραμπ- από την χώρα που έχει δικαίως ονομαστεί «νεκροταφείο αυτοκρατοριών», αποτελεί μια εξαιρετικά δημοφιλή επιλογή. Πρόκειται για μια επιλογή εξάλλου, που εντάσσεται στην λογική της ανασυγκρότησης των Ηνωμένων Πολιτειών και της μεταφοράς πόρων από το εξωτερικό στο εσωτερικό, σε μια προσπάθεια που αποσκοπεί πρωτίστως στην τόνωση της αμερικανικής οικονομίας μέσα από επενδύσεις σε υποδομές, μεταφορές, «πράσινες» μορφές ενέργειας και ψηφιακή τεχνολογία και δευτερευόντως στην μετάθεση του χάους που έχουν άφησαν πίσω τους οι στρατιωτικές περιπέτειες των ΗΠΑ στους ώμους των ανταγωνιστών τους. Κάπως έτσι μια πιθανή σύγκρουσης δεν είναι καθόλου απίθανη μεταξύ των Ταλιμπάν και των αντιπάλων των ΗΠΑ ανοίγει ένα ευρύ πεδίο δυνατοτήτων το οποίο μπορούν να εκμεταλλευτούν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε δεύτερο χρόνο.

Η ρατσιστική πολιτική  της ΕΕ σταματάει στο τείχος του Έβρου και στο βυθό του Αιγαίου στις απελάσεις και στις επαναπροωθήσεις  και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά. Οι πρόσφυγες αποτελούν θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα  αυτά αποτελούν άλλοθι για  την διεθνή κοινή γνώμη οι στρατιωτικές επεμβάσεις  δεν έλυσαν κανένα απολύτως πρόβλημα η Ιστορία έχει αποδείξει ότι όπου Δυτικοί και Αμερικανοί έχουν εισβάλλει ως κατακτητές συνηθίζεται να επικρατεί ένας θρησκευτικός φονταμενταλισμός ακραίος  φανατισμός