ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΠΑΝΤΟΥ

 

 φωτογραφία: https://tierralibertad.com/

Καμιά φορά αρκεί και μόνο  σπίθα, οι εντυπωσιακές κινητοποιήσεις  σε όγκο παλμό και αγωνιστικότητα  επανάφεραν στο προσκήνιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Από την Αθήνα την Θεσσαλονίκη την Πάτρα  μέχρι την Λ.Αμερική  την Ινδία την μαρτυρική Μυανμάρ αρχίζει να ξεπροβάλλει, αρχίζει να αχνοφαίνεται  ένας κόσμος έτοιμος να εκραγεί αυτή η έκρηξη οργής και θυμού δεν έγινε ξαφνικά ούτε είναι κεραυνός εν αιθρία.

Στην Ελλάδα  ο κόσμος βγήκε μαζικά παρά τις απαγορεύσεις τα lock down τις απειλές την ασυδοσία της αστυνομίας τους βασανισμούς τους εξευτελισμούς των συλληφθέντων  βροντοφώναξε  ΠΟΝΑΩ και ΩΣ ΕΔΩ ήταν ο απλός κόσμος των γειτονιών των πλατειών των μπαλκονιών οι νέοι και νέες οι φοιτητές οι άνεργοι από την άλλη μεριά η αύξηση του αυταρχισμού και της αστυνομικής βίας εμφανίζεται παντού όπου αναπτύσσονται οι λαϊκές αντιδράσεις για την αντιλαϊκή και αυταρχική πολιτική τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Στην Ινδία των 1,3 δις κατοίκων εκατό  μέρες πολιόρκησαν το Ν. Δελχί κυρίως αγρότες αλλά και γυναίκες αρνούμενοι την αγροτική  μεταρρύθμιση  της κυβέρνησης .

Στην Παραγουάη με πρόσχημα την κρίση της πανδημίας εναντίον της κυβέρνηση με το σύνθημα que ‘’se vayah dodos΄΄ « Να φύγουν όλοι» !οι  διαδηλωτές πέτυχαν την παραίτηση του υπ. Υγείας Χούλιο Ματσολένι

Στο Μεξικό την ημέρα της γυναίκας  μεγάλες διαμαρτυρίες εναντίον της υποψηφιότητας του Φελίξ Σαλγάδο  που κατηγορείται για βιασμούς γυναικών. Χιλιάδε γυναίκες απέκλεισαν την προεδρική κατοικία .

Στην Αργεντινή μαζικές  διαμαρτυρίες  γυναικών στις 8 Μάρτη εναντίον των δολοφονιών και των διακρίσεων .

Στην Χιλή  ο κόσμος ξεσηκώθηκε εναντίον της νεοφασιστικής κυβέρνησης Σ.Πινιέρα

Στη μαρτυρική Μυανμάρ οι δολοφονίες 100ντάδων  διαδηλωτών των  από την  χούντα των Στρατηγών και των αυτοκρατόρων .

Στο Ισραήλ εναντίον της κυβέρνησης του Νεντανιάχου

Αλλά και στην Ευρώπη στην Γερμανία στο Λονδίνο στο Βέλγιο ενώ στον Κοπεγχάγη οι Έλληνες μετανάστες διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της αστυνομικής αυθαιρεσίας ίδια εικόνα έξω από το κατειλημμένο  ΟDEON στο Παρίσι ενώ στο Μπρίστολ έλαβαν μέρος επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας για το νέο ν.σ. περί της αστυνομικής αυθαιρεσίας.

Η διαχείριση της πανδημίας η φτώχεια οι κοινωνικές ανισότητές η ψυχολογική βία η καταστολή ο περιορισμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων συνθέτουν ένα περιβάλλον ασφυκτικό. Βέβαια για όλα αυτά ελάχιστα μαθαίνουμε αφού για αυτό έχουν φροντίσει τα συστημικά ΜΜΕ στο να αποκρύπτουν μεθοδικά τα γεγονότα αφού για να καλυφθεί ένα γεγονός πρέπει να περάσουν μέρες εκτός και εάν υπάρχει νεκρός πχ τροχαίο στην βουλή .

Η νέα αυτή κατάσταση δεν αποτελεί ελληνική εξαίρεση, αλλά  είναι το νέο μοντέλο του ολοκληρωτικού  καπιταλισμού μετατρέποντας σε κανονικότητα το  καθεστώς έκτακτης ανάγκης την βία και την κρατική καταστολή. Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές εγκαινιάζουν ένα νέο μοντέλο όσον αφορά τη σχέση τους απέναντι στα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα.

Ζητούμενο πιά σήμερα σε τέτοιες στιγμές είναι η κοινωνική συνοχή η πειθαρχία που μπορεί να εξασφαλιστεί με την αυταρχική πολιτική την ενοχοποίηση αγωνιστών με την βίαιη καταστολή τους. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ  πιστή στην παραδοσιακή ροπή προ τη βία αντλεί έμπνευση από την κρίση της πανδημίας ακολουθώντας μια αντιλαϊκή και βάρβαρη πολιτική. Βέβαια στο παρελθόν είδαμε και άλλα προοδευτικά αστικά κόμματά πχ ΚΙΝΑΛ  και ΣΥΡΙΖΑ που και μνημόνια υπέγραψαν και καταστρατήγησαν εργατικά δικαιώματα και βία  χρησιμοποίησαν   

Αυτή την κινηματική αναβάθμιση  και το κινηματικό πνεύμα θέλουν να εξαλείψουν  από την πολιτική ζωή και να το καταστήσουν ιστορικό κειμήλιο αφού οι αγώνες οι πορείες και οι συγκεντρώσεις ανάγονται σε βασική αιτία διασποράς του ιού επιχειρούν να φιμώσουν ολοκληρωτικά τις ριζοσπαστικές φωνές ελέγχοντας πλήρως το πεδίο του δημόσιου λόγου αυτό άλλωστε είναι που τρέμει ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός. Με αυτόν τον τρόπο το σύστημα επιβάλλει την πολιτική του .

Ο Ιταλός φιλόσοφος Τ. Αγκάμπεν ανέλυσε στο έργο του δύο βασικές έννοιες. Η πρώτη αφορά τη «Γυμνή ζωή», δηλαδή τη ζωή που απογυμνώνεται από κάθε προστατευτικό κέλυφος, στερείται τη συμβολική και πολιτική της σημασία και μετατρέπεται σε πεδίο άσκησης μιας ανεξέλεγκτης εξουσίας. Η δεύτερη αφορά στην «κατάσταση εξαίρεσης», δηλαδή τη σιωπηρή ανάκληση του νόμου από το ίδιο το κράτος. «Ο νόμος δεν είναι απών αλλά εκκενωμένος από την ανάγκη να τηρηθεί: η ισχύς του έγκειται στη μη εφαρμογή του»

Για τον Αγκάμπεν η «γυμνή ζωή» και η «κατάσταση εξαίρεσης» συνιστούν σύγχρονες μεθόδους συγκρότησης της κυριαρχικής αντίληψης της εξουσίας. Στην Ελλάδα  όπου η κρίση έχει ξεφύγει από τα δημοσιονομικά δεδομένα κι έχει προσλάβει οντολογικό χαρακτήρα, και οι δύο αυτές συνθήκες αποτέλεσαν αρκετές φορές το υπόβαθρο της διακυβέρνησης. Πρόκειται για θεμέλιο ενός νέου αυταρχισμού. Γιατί τι άλλο συνιστούν τα συνεχή ξεγυμνώματα των πολιτών από την Αστυνομία, πέρα από μια σαφή απόπειρα αναγωγής της κρατικής τρομοκρατίας σε κανονικότητα; Οι άνθρωποι που παραβιάζονται τα σώματα τους αυτόματα εκπίπτουν του δικαιικού συστήματος, την ίδια στιγμή που εγκλωβίζονται στην πιο άτεγκτη σφαίρα της κυριαρχίας των κρατικών λειτουργών.

Το δήθεν κράτος δικαίου καταρρέει μέσα στα αδιέξοδα του υπαρκτού καπιταλισμού που επιλέγει για να διασωθεί να κηρύξει κατάσταση πολιορκίας μέχρι να βρει τις νέες του ισορροπίες. Ο σκοπός μας είναι να οξύνουμε το ρήγμα και όχι να επουλώσουμε τις πληγές. Αυτή την στιγμή χρειάζεται πολιτική αναβάθμιση και κινητοποιήσεις χρειάζεται να ενοποιήσουμε τα αιτήματα  η καθεστωτική κρίση είναι μια ευκαιρία για μια καθολική αμφισβήτηση, μια ευκαιρία για να τεθεί η δική μας εναλλακτική λύση σε ένα καπιταλισμό που μπορεί να επιβιώνει μόνο ως χούντα. Τα δημοκρατικά δικαιώματα μπορούν να γίνουν το όχημα για το δικό μας σχέδιο και όχι για την αποκατάσταση του σάπιου και σκουριασμένου καπιταλισμού . Πραγματικά μεγάλοι στόχοι …..