Οι κυβερνήσεις έχουν υποτάξει το περιβάλλον στους νόμους της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Η πραγματική προστασία του περιβάλλοντος προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο θα έχει ως κυρίαρχο κριτήριο την ποιότητας ζωής του ανθρώπου.
της Ματίνα Χελιδώνη
 |
Με την πολύ επιτυχημένη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις
4 Μαΐου ξεκίνησαν οι αντιδράσεις στα καταστροφικά
για το περιβάλλον σχέδια της κυβέρνησης. Η πάλη πρέπει
να κλιμακωθεί πανελλαδικά και να πειστεί ο ελληνικός
λαός ότι αφορά την επιβίωση όλων μας.
|
Στις 5 Μαΐου ψηφίστηκε από τη Βουλή το νέο νομοσχέδιο για το περιβάλλον, με διαδικασίες εξπρές και μάλιστα εν μέσω πανδημίας, και με ελάχιστη δημόσια διαβούλευση, λόγω των γνωστών συνθηκών. Ένα νομοσχέδιο που θα κατεδαφίσει ό,τι έμεινε όρθιο όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Όχι τυχαία, διάλεξαν να το ψηφίσουν σε μια περίοδο που οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα να εκφραστούν, με συνελεύσεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κ.λπ., και σε μια Βουλή πρακτικά κλειστή λόγω καραντίνας.
Το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» πρέπει να μείνει στα χαρτιά, να ανατραπεί στην πράξη, γιατί:
• Καταργεί την προστασία περιοχών Νatura 2000 και προωθεί τις μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις σε προστατευόμενες περιοχές. Στην ουσία δημιουργεί κλιμακούμενες ζώνες προστασίας: για τη βαριά εκμετάλλευση (εξορύξεις παντός είδους), εμπορική/τουριστική, και υποδομών δρόμων και κτιρίων για να αξιοποιηθούν οι προηγούμενες χρήσεις.
• Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών.
• Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα εντός δασικών εκτάσεων. Στο νομοσχέδιο θα επιτρέπεται για πρώτη φορά στους ιδιοκτήτες αυθαίρετων κτισμάτων σε καμένες ή εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις, και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων, να υποβάλουν δηλώσεις νομιμοποίησης υπό προϋποθέσεις.
• Απλοποιεί τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων χωρίς να λαμβάνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη απόρριψη αστικών και βιομηχανικών λυμάτων σε αυτά.
• Εκχωρεί τον έλεγχο των μελετών των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε ιδιώτες (βασικά στους ίδιους τους «επενδυτές»!).
• Καταργεί την αυτοτέλεια των ΦΔΠΠ (Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών) εκθέτοντας σε κίνδυνο τις περιοχές αυτές.
• Παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις, ευρωπαϊκές οδηγίες και διεθνείς συμβάσεις (όπως το άρθρο 24 του Συντάγματος, τις ευρωπαϊκές οδηγίες 92/43/ΕΟΚ, 2009/147/EΚ, 2000/60, 2008/59, τη διεθνή σύμβαση Ραμσάρ και τη Συνθήκη της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου).
Όπως βλέπουμε από την απλή αναφορά των επιζήμιων διατάξεων, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας την πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, παραδίδει κυριολεκτικά στον βωμό της παρασιτικής-κερδοσκοπικής «ανάπτυξης» –«πράσινης» ή άλλης– το περιβάλλον. Στόχος η εξυπηρέτηση ντόπιων και ξένων συμφερόντων, μεταξύ άλλων, των εταιρειών υδρογονανθράκων αλλά και φιλικών προς την κυβέρνηση επιχειρηματιών. Τι είχες, Γιάννη μου, τι είχα πάντα. Όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των «επενδυτών», τους εξασφαλίζει δηλαδή τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για να κερδοσκοπήσουν καταστρέφοντας το φυσικό περιβάλλον.
Αγνοούν προκλητικά τα μηνύματα από την πανδημία του κορονοϊού: οι πρωτοφανείς επιπτώσεις στη ζωή και την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων δείχνουν ξεκάθαρα ότι η υγεία των ανθρώπων είναι ένα με την υγεία του πλανήτη. Η φύση μάς στέλνει μήνυμα. Ένα παράλογο οικονομικό σύστημα, που υπηρετεί μόνο το κέρδος, έχει ανατρέψει κάθε φυσική ισορροπία στον πλανήτη.
Η προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος, που είναι άλλωστε και κρατική περιουσία, πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους με βάση το πραγματικό συμφέρον του λαού και όχι των «επενδυτών». Όμως, το κράτος των καπιταλιστών δεν θέλει να εξασφαλίσει την προστασία του. Οι κυβερνήσεις έχουν υποτάξει το περιβάλλον στους νόμους της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Η πραγματική προστασία του περιβάλλοντος προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο θα έχει ως κυρίαρχο κριτήριο την ποιότητας ζωής του ανθρώπου.
Παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου, οι αγώνες θα συνεχιστούν και θα ενταθούν. Όπου και σε όποιες περιοχές είναι δυνατόν, θα εμποδιστούν με δράσεις και αντιδράσεις τα καταστροφικά τους σχέδια. Τα Άγραφα κρατάνε γερά, η Τήνος αντιστέκεται, όπως και τόσα μέρη σε όλη την Ελλάδα, όπως και το κίνημα κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων, το οποίο γιγαντώνεται. Αντιστεκόμαστε και λέμε: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΝΟΜΟ. Όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, διεκδικούμε και απαιτούμε να σταματήσει η λεηλασία της φύσης!
πρώτη δημοσίευση Σοσιαλιστική Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου