7 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ

18 Σεπτέμβρη 2013, επτά  χρόνια πέρασαν από την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον άνανδρο Χρυσαυγίτη Ρουπακιά, ένα γεγονός που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί πάση θυσία. Την Τετάρτη 7 Οκτώβρη αναμένεται επιτέλους η απόφαση που ασφαλώς όποια και αν είναι δεν θα μπορούσε να είναι καθολικά αποδεκτή αν δεν περιέχει την απερίφραστη καθολική καταδίκη της δολοφονικής και εγκληματικής  οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Δεν θα ξεχάσουμε την απόφασή της εισαγγελέως το 2019 που πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορουμένων για τις κατηγορίες της συμμετοχής/ένταξής τους ή την διεύθυνση  εγκληματικής οργάνωσης με το σκεπτικό ακριβώς ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι εγκληματική οργάνωση.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ηρωίδα μάνα όλου του αντιφασιστικού  κινήματος Μάγδα Φύσσα που είναι αγέρωχη μπροστάρισσα στους αγώνες μας έχοντας πλέον γίνει η μάνα όλων μας.

Δεν θα ξεχάσουμε τον αγώνα όλων των αντιφασιστριών /στων τόσο στη Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη που όλα αυτά τα χρόνια ξεπερνώντας όλα τα προβλήματα δεν έπαψαν ούτε μέρα να αγωνίζονται.

από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του Κώστα  Παπαδάκη Το «άλλο άκρο» στο εδώλιο: δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά; :

«Η ελλιπής δηµοσιότητα της διεξαγωγής της δίκης κατέστησε αναγκαία τη δηµοσιοποίηση των αγορεύσεων των συνηγόρων πολιτικής αγωγής, προκειµένου η επιχειρηµατολογία, η τεκµηρίωση και τα στοιχεία τους να γίνουν ευρύτερα γνωστά. Εξάλλου δεν είµαστε δικηγόροι µόνο για τα έδρανα των δικαστηρίων, είµαστε µέρος του αντιφασιστικού κινήµατος, που µας ανέθεσε τιµητικά την έκφραση της φωνής του µέσα και έξω από τη δίκη. Χρέος µας είναι να σταθούµε άξιοι για να τιµήσουµε αυτήν την αποστολή, µε βαθιά επίγνωση του µεγέθους της ευθύνης που την περιβάλλει. Το χρωστάµε στα θύµατα του φασισµού και του ναζισµού στη χώρα µας, και όχι µόνο, το χρωστάµε στη γενιά της Αντίστασης, το χρωστάµε στη γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου, το χρωστάµε σε όλους όσους αγωνίζονται για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και µετανάστες, ενάντια στα υπολείµµατα του ρατσιστικού δηλητήριου της Χρυσής Αυγής, όπου και αν αυτό βρίσκει φιλοξενία. Και φυσικά το χρωστάµε στις επόµενες γενιές, για να ζήσουν και εκείνες µε τις ελευθερίες που κατέκτησαν και µας πρόσφεραν οι προηγούµενες.

Και δεν θα κάνουμε τη χάρη σε κανέναν να πνίξουμε την αλήθεια στη σιωπή και στην αστική υποκρισία.»

Η συγκλονιστική αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χρυσής Αυγής:

«Γιατί εκείνη την άγρια νύχτα δεν έδρασε μόνο ο κόσμος των λύκων, γιατί αγέλη λύκων ήταν αυτοί που χίμηξαν πάνω στον Παύλο Φύσσα. Έδρασε, αναδύθηκε και ο κόσμος των μελισσών, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, ο κόσμος που βλέπει έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω, αιμόφυρτο, σε ανάγκη και δεν λέει “να ένας ξένος”, αλλά λέει “να ο αδερφός μου”». «δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν ρατσισμός και ξενοφοβία.

 Η κοινωνική συνθήκη και οι ανισότητες θα συνεχίσουν να αναπαράγουν όλα αυτά τα φαινόμενα. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην κινητοποίηση των από τα κάτω και στους συλλογικούς αγώνες. Αυτή η δίκη όμως είναι κρίσιμη και πιστεύουμε ότι είναι δείκτης της δυναμικής που ενυπάρχει στην κοινωνία. Στα δικαστήρια δεν πεθαίνει ο φασισμός. Θα συνεχίσει να υπάρχει. Όμως θα μεγαλώνει και ο αγώνας εναντίον του.

Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός το κίνημα θα πρέπει να πετύχει μια σειρά επόμενους στόχους. Σήμερα με τις ιδιαίτερες συγκυρίες και τα ρατσιστικά μορφώματα που προσπαθούν να σπείρουν  το δηλητήριο στους πρόσφυγες στους μετανάστες στους εργαζόμενους στην νεολαία θα πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης αυτής της βάρβαρης πολιτικής που τόσο οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ ανατροπής και να στηθούν αναχώματα  στο δρόμο του φασισμού του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.»