ΑΣΥΛΟ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ή ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

 

Γράφει ο Νικηφόρος Κόρακας

«Η καταστρατήγηση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών εξαιτίας της Πανεπιστημιακής βίας και παραβατικότητας πρέπει να αντιμετωπιστεί». Πιο στερεότυπη  και ανεπαρκή δήλωση κυβερνητικού εκπροσώπου που φανερώνει την ακραία νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Όποιος διατυπώνει διαιρετική άποψη τάσσεται αυτομάτως στο εχθρικό στρατόπεδο είναι υποκινητής δημαγωγός και λαϊκιστής .Πρόκειται για θεωρία δημαγώγησης της κοινής γνώμης με την στήριξη των συστημικών  ΜΜΕ και των τηλεοπτικών φακών  η κυβέρνηση  συσχετίζεται το άσυλο με την ανομία την βία και τους «μπαχαλάκηδες» με σκοπό την απαξίωση και την προσβολή απέναντι στη συλλογική ιστορική συνείδηση, στους αγώνες των φοιτητών και του ελληνικού λαού για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, την αποκατάσταση της δημοκρατίας την πρόσβαση όλων στη μόρφωση και στην δημόσια δωρεάν εκπαίδευση δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες.

Δεν θα αναλύσουμε σε βάθος  τα  πολιτικά και ιδεολογικά  επιχειρήματα της κυβέρνησης που αυτήν την χρονική στιγμή με τα Πανεπιστήμια κλειστά εν μέσω πανδημίας και μέτρα περιορισμού ελευθερίας και κίνησης  επιλέγει την δημιουργία Ειδικού Σώματος Ασφαλείας φύλαξης και προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

Τα πανεπιστήμια υποφέρουν από την υποστελέχωση, την υποχρηματοδότηση, την εισβολή επιχειρηματικών ομίλων ,την έλλειψη κτιριακών και εργαστηριακών υποδομών ,την στέγαση ,την σίτιση ,την κοινωνική μέριμνα των φοιτητών και έχουν ανάγκη υποστήριξης ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας .

Θα σταθούμε σε δύο σημεία τα οποία θα μας απασχολήσουνε ιδιαίτερα.

Πρώτον η φύλαξη και η προστασία των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων

Ασφαλώς θα ήταν μέγα λάθος να μην αναφερθούμε στην ελλιπή φύλαξη των σχολών στα προβλήματα που κατά καιρούς δημιουργούνται αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση άλλο η φύλαξη και προστασία και άλλο  αστυνόμευση με κλομπ , σπρέι  και αστυνομικά τμήματα εντός   των σχολών (παγκόσμια Ελληνική πατέντα ). 

Στα πλαίσια του αυτοδιοίκητου των Ελληνικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων η φύλαξη και η ασφάλεια καθηγητών, φοιτητών , εργαζομένων είναι μέλημα της Πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ και του  αρχηγού  της ΕΛ.ΑΣ, με προσωπικό μόνιμο κατάλληλα εκπαιδευμένο που θα αναφέρεται στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στη Σύγκλητο.Το νομοσχέδιο αυτό υπονομεύει ξεκάθαρα  την συνταγματική πλέον  αυτονομία των ΑΕΙ  και λοιπών δημοκρατικών ελευθεριών καθώς επιχειρείται  η συστηματική προσπάθεια να χαρακτηριστούν οι σχολές σαν κύτταρα ανομίας βίας  και παραβατικότητας παρά τις προσπάθειες  ανάδειξης του ερευνητικού και επιστημονικού έργου των Ελληνικών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

Δεύτερον η πλήρη κατάργηση  Πανεπιστημιακού ασύλου.

Το άσυλο αποτελεί θεσμική κατάκτηση μιας ευρύτερης Ακαδημαϊκής  κοινότητας  που εντός αυτού η κοινωνία ελεύθερα στοχάζεται τα προβλήματα της και αναλύει τις προοπτικές της που αναπτύσσονται. Πρόκειται για έναν χώρο  πραγματικά πολυπαθή που αποτέλεσε την προεκλογική καμπάνια του πρωθυπουργού και ιδιαίτερη προτεραιότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που και εδώ επιβάλλει πραξικοπηματικά την θέληση της.

Αποτελεί ιερό δημοκρατικό δικαίωμα, καθώς σηματοδοτεί την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών στους χώρους των πανεπιστημίων και την ελευθερία στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα και έρευνα. Άλλωστε, δεν νοείται παιδεία χωρίς ελευθερία σκέψης και κριτικής.Το άσυλο πρώτα και κύρια ανήκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα (φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι κ.λπ.), αλλά και ευρύτερα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, που θα πρέπει να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα ή να προστατεύεται στους χώρους των ιδρυμάτων.

Από τις 16 Νοέμβρη 1973 μετά  την παραίτηση της Συγκλήτου του ΕΜΠ που δεν  υποτάχθηκε στη χούντα και αξίωσε «Να μην καταλυθεί το άσυλο» και τα γεγονότα στην συνέχεια του Πολυτεχνείου έχει πολύ νερό κυλήσει στο αυλάκι .Το ΠΑΣΟΚ με τον ν.1268/1982 ο οποίος αναφέρει « Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τούς  χώρους των ΑΕΙ συνίσταται  στην απαγόρευση επέμβασης Δημόσιας Δύναμης  στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή άδεια των αρμοδίων οργάνων των ΑΕΙ».

Έκτοτε το Πανεπιστημιακό  άσυλο έχει καταπατηθεί αρκετές φορές.  Στις 11 Απριλίου 1984, ένοπλοι άνδρες της Ασφάλειας µπαίνουν στη Νομική Κομοτηνής για να συλλάβουν φοιτητές που έγραφαν συνθήματα σε τοίχους. Στις 20 Μαρτίου 1985 τα ΜΑΤ εισβάλλουν  Νομικής Αθηνών ,στις 14 Νοεµβρίου 2005 τα ΜΑΤ εισβάλλουν στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ  κατά τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.

Το 2011, µε τον ν. 4009 της  ∆ιαµαντοπούλου, δινόταν στον εισαγγελέα η δικαιοδοσία να παραγγέλλει επέμβαση της Αστυνομίας όταν διαπιστώνει ότι τελούνται παράνομες πράξεις, που δεν έχουν σχέση µε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Επί διακυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ  µε τον ν. 4485/2017 του υπουργού  Γαβρόγλου, επανερχόταν η αρμοδιότητα της ΕΛ.ΑΣ. να παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα «σε περιπτώσεις κακουργημάτων»

Εκτός από τους συλλόγους των φοιτητών, των καθηγητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια, κανένας άλλος δεν μπορεί να ιδιοποιείται με το έτσι θέλω χώρους των ιδρυμάτων. Με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται επίσης η έννοια του ασύλου. Υπεύθυνοι για την παραχώρηση χώρων σε εξωπανεπιστημιακές συλλογικότητες θα πρέπει να είναι οι σύλλογοι της πανεπιστημιακής κοινότητας και μόνο αυτοί.

Αν θέλουμε λοιπόν να μιλάμε για πραγματική υπεράσπιση του δικαιώματος του ασύλου, θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα και ιδίως η αριστερά να ασχοληθούν σοβαρά και να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα. Και επειδή «το άσυλο ανήκει σε όλο τον λαό», και όχι στα ατομικά συμφέροντα του οποιουδήποτε ή σε ομάδες που εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους, το άσυλο μπορούμε να το προασπίσουμε μόνο μέσα από αγώνες  συλλογικές αποφάσεις και με τον απαραίτητο σεβασμό σε αυτές που αρμόζει στον χαρακτήρα του. Η Υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων του αυτοδιοίκητου και του ασύλου αποτελεί λοιπόν σήμερα απόλυτη προτεραιότητα του κινήματος και μείζον ζήτημα κάθε κοινωνίας.