Ανέστης Δελιάς ο ρεμπέτης του Μεσοπολέμου

Στην φωτογραφία όρθιος από δεξιά ο Α.Δελιάς  μαζί με Μ.Βαμβακάρη Σ.Παγιουμτζή και Γ.Μπάτη 

Γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη.Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1920 οικογενειακώς στη προφσυγομεχαλάδες της Δραπετσώνας. Πείνα δυστυχία ανέχεια στα δύσκολα χρόνια του Μεσοπολέμου η αγάπη του για την μουσική τεράστια καθώς επίσης και για το ωραίο φύλλο

Το 1934, μαζί με το Μάρκο Βαμβακάρη, το Στράτο Παγιουμτζή και το Γιώργο Μπάτη δημιούργησαν την πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία στην Ελλάδα. Η «Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς», όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά. Εκεί, ο Ανέστης Δελιάς παρουσίασε τα πρώτα του τραγούδια. Ανάμεσά τους και «Ο πόνος του πρεζάκια».

Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι «Μέσα στης Πόλης το χαμάμ  που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου, αλλά και πολλούς άλλους. Τα υπόλοιπα γνωστότερα τραγούδια του είναι η «Αθηναίισσα», «Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου», «Για ένα παλιό σακάκι», «Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα», «Μάγκες πιάστε τα βουνά», «Ο πόνος του πρεζάκια», «Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας», «Όταν μπουκάρω στον τεκέ», «Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου», «Η πρέζα», «Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου (ή Το κουτσαβάκι)», «Φιγουρατζής» .

Ο Ανέστης Δελιάς  σταμάτησε τις ηχογραφήσεις το 1937, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε λογοκρισία. Κυνηγήθηκε αυτός όπως και όλοι οι ρεμπέτες από το Μεταξικό καθεστώς . φυλακίσθηκε στην Ίο ώς τοξικομανής το 1938 .Τα τραγούδια του ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα με τα ονόματα άλλων ερμηνευτών. Μετά θάνατον, το 1988, κυκλοφόρησε ο μοναδικός του δίσκος, με τίτλο «Ανέστης Δελιάς», ο οποίος επανεκδόθηκε το 1992. Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944.Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι, έχοντας στα χέρια του το μπουζούκι του. Ήταν ο μοναδικός ρεμπέτης που απεβίωσε από ναρκωτικά

Ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε πει ότι ο Ανέστης Δελιάς είναι «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944 από υπερβολική δόση, στη διάρκεια της Κατοχής, περίπου 32 ετών. Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι, έχοντας στα χέρια του το μπουζούκι του. Ήταν ο μοναδικός ρεμπέτης που απεβίωσε από ναρκωτικά.