«Όποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη, στις 4 μπορούσε να πεθάνει..»

  ΠΗΓΗ : http://www.toperiodiko.gr/

  Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη  "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης"

 ....Δεκαπέντε μέρες μετά από την απόβαση του αγγλικού εκστρατευτικού σώματος, η καθημερινή εικόνα της ελληνικής πρωτεύουσας, όπως την περιγράφει ο Λουντέμης, ήταν η ακόλουθη: «Εξουσία: την ασκούσε η Γερμανική Χωροφυλακή. Δικαιοσύνη: την ασκούσε η Γερμανική Χωροφυλακή. Τάξη: την ασκούσε η Γερμανική Χωροφυλακή. Κυβερνητικό πρόγραμμα: 1) προστασία του δοσιλογισμού, 2) αύξηση των δοσιλόγων, 3) εξοπλισμός των δοσιλόγων. Ανώτερη εποπτεία για την πιστή τήρηση των ανωτέρω: Οι μεγάλοι φιλέλληνες Λήπερ και Σκόμπυ. Βοηθός, τροφοδότης και συνεπίκουρος: Η χώρα της Ελευθερίας. Η Αθήνα, η πρωτεύουσα της Αντίστασης των αόπλων, ήταν να την κλαις. Η πείνα θέριζε, η Πέμπτη φάλαγγα θέριζε, (Ο Χίτλερ αρκετόν σπόρον έσπειρε). Τ’ αλητάσκερα του Ράλλη ˝εκ λόγων υψηλής συμμαχικής πολιτικής˝ κυκλοφορούσαν με πολίτική περιβολή τώρα. Η στέγη, η τροφή, τα χαρτζιλίκι και η ασφάλειά τους ήταν εμπιστευμένα σε υψηλά χέρια. Ο Αθηναϊκός λαός, που έδωσε, μόνο αυτός, δώδεκα χιλιάδες κορμιά στον Σιμάνα, έπρεπε να εξακολουθεί να δίνει. Η διπλωματική όχεντρα13 της Αγγλικής Πρεσβείας φρονούσε ότι οι λαοί πρέπει να την πληρώσουν ακριβά την ελευθερία τους, ακριβότερα κι απ’ τη σκλαβιά».

Οι δολοφόνοι τροχίζανε τα σπαθιά τους, ο λαός ετοίμαζε τη φωνή του. Αύριο θα μιλήσουμε κι οι δυο. Είναι χιλιάδες χρόνια τώρα που η φωνή του λαού ακούγεται, φτάνει να μην είναι παράφωνη. Όλοι κοιμηθήκαμε σίγουροι κι αποφασισμένοι. Ούτε στιγμή από κανενός το μυαλό δεν πέρασε ο δισταγμός. Στιγμή δεν ταλαντεύτηκε η ψυχή.

-Αύριο λοιπόν. Ήταν μια νύχτα που στα σπλάχνα της επώαζε τη θύελλα. Μέσα στους δρόμους της ψυχής άρχιζαν υπόκωφοι οι βρυχηθμοί του ανήμερου εκείνου θηρίου, που λέγεται προδομένος άνθρωπος. Ο λαός είναι λίμνη, δεν είναι ωκεανός, όμως – αλλοί στον που θα την ταράξει. Πρέπει να ’ναι ή τρελός  ή κακούργος. Κι αλλοίμονο! Ο δικός μας ήταν κι απ’ τα δυο. Ένας ψηλός ολέθριος άνθρωπος σηκώθηκε να πάει στο κρεβάτι του γράφοντας πάνω στο φάκελο της συνείδησής του τη λέξη Σφαγή ...