ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Γράφει ο hamaileon

Η συνταγή είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια: όταν δεν μπορείς να εφαρμόσεις αβίαστα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές προσπαθείς με την βία και την καταστολή να τις επιβάλλεις. Η ΝΔ και όλα τα αστικά κόμματα συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πρόσφατα υπήρξε και αυτός αρωγός της αστικής εξουσίας-αν και  προσπαθεί να το ξεχάσει-το γνωρίζουν πολύ καλά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον χρυσό κανόνα του καπιταλισμού  “νόμος, τάξη και κερδοφορία”.

Η κυβέρνηση επενδύει σε μία συμφωνία κυρίως σε-μικροαστικό επίπεδο θέτοντας τις ισχυρές εκείνες βάσεις για μία ακραία νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά πολιτική έχοντας πλέον με το πλευρό της μία ισχυρή αβάντα: την συντηρητική στροφή της κοινωνίας και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ.

Υιοθετώντας κατά περίπτωση πολιτικές και ρητορικές μίσους και αγανάκτησης ενάντια σε όποιον αγωνίζεται είτε είναι εργαζόμενος, είτε «λάθρο», είτε αριστερός, είτε φοιτητής, είτε ομοφυλόφιλος η ΕΛΑΣ έδρασε στα Εξάρχεια σαν δύναμη κατοχής ενώ δεν δίστασε να εισβάλει στην ΑΣΟΕΕ να ξυλοφορτώσει φοιτητές να τους κακοποιήσει και να τους ξεφτιλίσει  έχοντας την πεποίθηση ότι καμιά ΕΔΕ δεν θα τους άγγιζε. Η βία και η καταστολή  συνδέονται με την βαθιά οικονομική κρίση γενικότερα αλλά και την αντιδραστικοποίηση του συστήματος  με στόχο τη άμεση καταστολή των αγώνων σε βάρος των λαϊκών κυρίως στρωμάτων.

Το αστικό κράτος εκτελεί την αποστολή του που είναι η επιβολή ισχύος έχοντας πιστούς συμπαραστάτες τα αστικά  κόμματα και την αστική τάξη.  Αυτός λοιπόν είναι σήμερα ο  νούμερο ένας εχθρός των εργαζομένων και της νεολαίας και πρέπει αυτή να είναι η στόχευση. Η βία και η καταστολή πάνε πάντα μαζί με την κυριαρχία της αστικής τάξης. Άλλωστε ιστορικά το εργατικό κίνημα γνωρίζει από οργανωμένη βία, εξορίες, καταστολή, εκτελέσεις και δολοφονίες.

Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο : πώς, πότε και με ποιόν τρόπο θα αντιδράσουμε αποτελεσματικά.

Η αριστερά, όντας η μόνη αξιόπιστη δύναμη μοιάζει να έχει ηττηθεί, να έχει οπισθοχωρήσει, να έχει χάσει μέτρα στο δρόμο ενώ φαινομενικά αρνείται να ηγηθεί και να οδηγήσει δυναμικά τους εργαζόμενους  και την νεολαία σε έναν άλλον δρόμο με ορίζοντα αντικαπιταλιστικό, αντι-ιμπεριαλιστικό. Μοιάζει ακόμα να διστάζει  να εμπνεύσει, να συντονίσει, να γειωθεί με το κίνημα, αλλά και να συμπράξει μαζί με τον λαό, τους  εργαζομένους και την νεολαία για ένα κοινό εργατικό μέτωπο αγώνων .

Η μαζική δυναμική δράση από τα κάτω αποτελεί και σήμερα  στρατηγικό ορίζοντα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στην ανεργία, την φτώχεια, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου αλλά και ενάντια στην απειλή πολέμου την  ξενοφοβία, το ρατσισμό και το φασισμό.

Τα ερωτήματα του Δεκέμβρη παραμένουν καυτά και αναπάντητα, εξακολουθούν να μας προβληματίζουν, να μας κεντρίζουν,  μπαίνουν σφήνα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε και μας ωθούν για επαναστατική δράση.